My Wife's Secretary (Chaelisa🐿️🦄)

-- Chapter 3 --

"I know it's too much to ask anak, as much as it hurts me to see you like this pero kailangan nating sundin ang bilin ng doktor. We need to let Chae remembers on her own." narinig kong sabi ni Daddy matapos naming kausapin ang doktor. Nandito  na kaming muli sa loob ng kwarto ni Chae.

Chae is still fast asleep. Natatakot akong baka abutin  na naman ng ilang buwan bago ito magkamalay muli. I am looking at Chae laying on the bed, I would do anything for this woman. Kahit pa magpanggap na ibang tao at hindi asawa nya ay gagawin ko maging ligtas lamang ito.

Tiimtim kong pinagdadasal na sana ay muli ng magkamalay  ang asawa ko, mas gugustuhin kong makita ang asawa kong gising at hindi ako kilala kesa naman walang malay na nakahiga lamang sa kama.

Tila agad namang pinakinggan ng langit ang aking hiling dahil makalipas ang ilang oras mula ng mawalan ito ulit ng malay ay nagsisimula  na ulit itong gumagalaw.

liang sandali pa ay tuluyan ng bumukas muli ang mga mata nito.

"S-somi." banggit na naman nitong muli. Parang tinutusok ng libo libong karayom ang puso ko dahil sa sakit. I thought I already prepared myself to endure the pain of seeing my wife asking for another woman pero hindi pa rin pala ganun kadali. Hindi pa din nababawasan ang sakit. Hindi ko magawang magalit kay Chae dahil alam kong wala sya sa tamang pag iisip.

"Anak, Somi went home for awhile." si mommy
ang sumagot kay Hunter.

"I want Somi, mom, call her. I want her to here with me." pagpupumilit ni Chae.
Bahagya akong tumalikod upang itago ang luha kong nagsisimula ng pumatak.
"What is she still doing here? And who is she by the way?" nakakunot noong tanong ni Chae.

Hindi naman agad nakapagsalita sila mommy and daddy. Hindi nila alam kung anong isasagot sa tanong ni Chae.

"I-- I am your secretary and personal assistant Mrs. Park. You hired me six years ago." pagpapakilala ko. Nakakunot ang noong nakatingin lang ito sa akin at tila tinitimbang ang mga sinabi ko. Saglit itong nagisip at
nagtangkang alalahanin ang tungkol sa kanya. Bahagya akong kinabahan dahil bago sumakit na naman ang ulo nya dahilsa pagiisip ngunit awa ng diyos ay tila hindi naman nakaapekto ng masyado sa kanya ang bagong impormasyon na sinabi ko.

"What do you mean? How can you work for me if I can't remember you? At lalong hindi ko nakakalimutan ang ginawa mo kay Somi kanina. If you are just a mere secretary, wala kang karapatang saktan ang girlfriend ko." pagalit nitong wika.

"Hijo, you had an accident and the doctor said that you suffered from selective amnesia. All you remember are the things seven years ago." paliwanag ng ama nito.
"I'm sorry for what happened earlier ma'am. I was out of line." paghingi kong paumanhin dito. I need to toughen myself up. This is the only way that I can still be part of
her life without pushing her to remember me as her wife.

She looked as if she is trying to make himself
remember ng saglit itong mapangiwi marahil ay dahil biglang sumakit ang ulo nito dahil sa pagiisip.

"You don't have to push yourself to remember darling, sabi ng doktor ay babalik din daw ang Iahat ng memorya mo kapag tuluyan ng naghilom ang sugat mo sa ulo." singit naman ni mommy.
"Yeah, my head kinda hurts whenever I tried to remember something." pag sang ayon nito.
"I think your job here is done. This is a family matter, you may take your leave now. " baling ni Chae sa akin ng mapansin nyang nakatayo lamang ako sa isang gilid at tahimik na nakatingin sa kanila.
Nagulat naman ang mga magulang nito dahil sa inasalni Chae.

"Hija, she's been your personal assistant for a long time now. Mas makakabuti na nandito sya kasama mo para maalalayan ka. She knows you more than we than do." pagdadahilan ni mommy. I am so thankful at agad silang nakapagisip ng dahilan upang hindi ako paalisin ni Hunter.