𝑩𝒆𝒏 𝑺𝒂𝒏𝒂 𝑴𝒆𝒄𝒃𝒖𝒓𝒖𝒎

• Kalbinden •

Herkese iyi akşamlar ! Bir hayli beklettik sizi 🙈
Hesapta birtakım sıkıntılar vardı, onlar halletmek uzun zamanımızı aldı ama hesabı sonunda geri alabildik!🤗
Artık buradayız! 🙏🏻❤️
Güzel yorumlarınızın hepsini okuyorum lakin buradan cevap yazamıyorum aycaveferide Ayça'nın hesabından size dönüş yapacağız. - Feride

Hikayemiz kaldığı yerden devam ediyor, şu anlık bitirmek söz konusu değil 🥰
Keyifli okumalar , sevgilerle...
Ayça ✨ Feride

Daldaki kuşlar korkuyla havalandı. Atlar sesle dört nala koşmaya başlamıştı bile.
Ateşlenen silah sesinden bir süre sonra ortalık derin sessizliğe büründü .
Hünkar'ın olayı idrak etmesi bi hayli zamanını aldı.

Yüreğindeki korkusu yavaş yavaş tüm vücuduna yayılmaya başladı.
Elleri titredi önce. Sonra içinden bir şeyler kopup , ayaklarına yığıldı. Dizlerinin bağı çözülmüştü. Az kaldı yere yığılacaktı .

H: A-ali Rahmet

Elini ağzından çektikten sonra yere eğilecekken

D: Anne yürü !

Demir'in haykırmasıyla bir anlık durdu . Ama onu dinlemeden hemen Ali Rahmet'in yanı başına eğildi.

Kapatmıştı gözlerini. O kavhe gözleri yoktu orda.
Acıdan hafif iniltler çıkartıyordu Ali Rahmet. Acıyla yüzünü ekşitti. Ama ne hareket etmeye ne de konuşmaya hali vardı. Zaten aradan geçen birkaç saniye içerisinde onlarda yitip gitmişti.
Ne yüzü kasılıyordu , ne de mırıltı çıkartıyordu. Tamamen kesilmişti sanki hayattan.

Hünkar Ali Rahmet'e odaklanmıştı, hemde öyle bir odaklanmıştı ki ! Başına toplanan insanlardan , ne de onu şoktan çıkarmaya çalışan Müjgan'dan habersizdi

M: Hünkar Hanım ...

Müjgan'ın sesi öylesine boğuk uzaktan geliyordu ki! Hünkar zor duymuştu. Ona öyle geliyordu şu anda .

M: Arabayı getirin çabuk ! Hemen!

Müjgan korkuya emirler yağdırırken , Demir ise elinde tuttuğu silahla annesini ve yerde yatan Fekeli'yi izliyordu.

Sonra tekrar annesine döndü. Yalvarıyordu. Fekeli ölmesin diye , ağlamaları arasında yakarışlarını duyuyordu.

Sonra kafasını kaldırıp herkesin ona baktığını görünce elindeki silahı yere attı.

M: Aradınız mı can kurtaranı ?! Çabuk !

Hünkar'ın kulakları uğulduyordu hâla . Tam o anda Demir Fekeli'yi kaldırmaya çalıştı . Birkaç kişi ile beraber Demir'in arabasına götürdüler . Hünkar'da arkaya binmiş Ali Rahmet'in kafasını bacağına koymuştu.
Müjgan öne oturmuş Demir'e bir şeyler söylüyordu ama onun pek umrunda değildi şu an.

Sadece dikiz aynasından annesini izliyordu.

Demir korkmuştu. Yaptığı şeyden korkmuştu ilk defa. Birini öldürmek ? Ya da arkada gördüğü manzara ile iki kişiyi öldürmek ?

Korkan her çocuk annesine sığınmak isterdi. Demir'in de gözü bu panikle sadece annesini görüyordu. Onu izliyordu kitlenmiş bir şekilde.

Hünkar elinde bir bez parçası ile yaranın üstünü bastırıyordu. Bir yandan da içinden rabbine dua ediyordu , yalvarıyordu.

Ağlayamıyordu. Her yeri kitlenmişti. İçi düğüm düğüm olmuştu. Yaşları akmamak için direniyordu. Kas katı kesilmişti.

Arabanın ani freni ile kapılar açıldı.