𝑩𝒆𝒏 𝑺𝒂𝒏𝒂 𝑴𝒆𝒄𝒃𝒖𝒓𝒖𝒎

• Yıllar Sonra •

Yamanlar konağının önüne siyah , güzel bir araba yaklaştı ... Hünkar Yaman'ın balkonunu görebileceği bir mesafede durdu . Arabadaki o yorgun , acılı gözler balkona sabitlenmiş yıllar önce gideni bekliyordu ..
Göz bebekleri bir anda büyüyor vücudu ürperiyor, kalbi yerinden çıkacakmışçasına atıyor . Ardından yılların yükü , acı bir pişmanlık ve çokça yalnızlık gelip kalbinin üzerine konuyor.

Bunca ağırlığı dışarı vururmuşçasına ;

"40 yıl öncekinden daha güzel , 20 yıl öncekinden daha uzak ."

Gözünün ucuna yaş boğazına düğüm takılıyor .  Camı yavaşça kapatıyor

Fakat camı kapadığı gibi maziyi kapatamıyordu ..

O sırada Hünkar Yaman kendi elleriyle diktiği çiçeklere bakmak için dışarı balkona çıkıyor .
Çiçeklerinin Adana güneşi altında böylesine güzel durduğunu görünce yüzüne biraz gurur , biraz da mutluluk yerleşti .
Bu mutluluk konağın yanındaki arabayı görene kadar sürdü .
Konağın yanında araba görmeye alışık olmadığından merakla bakınmaya başladı .
Şoförü görüyordu ... Ama onun görmek istediği başkaydı . Arkada oturan adamadı .
Adam olduğu anlaşılıyordu fakat kim olduğunu seçemiyordu
Kim olduğunu anlamak içim iyice bakacaktı ki araba yavaş yavaş hareket etmeye başladı

Çukurova'nın yazında vücudunda bir ürperti duydu . Üşüyordu ... Hemde çok üşüyordu .

Fekeli'nin arabası büyükçe bir çiftliğe yanaştı .
Fekeli arabadan sabırsızlıkla inip içeri yürüdü
İçeride tahtadan eski iki masa ve sandalyeler vardı .Arka tarafta alabildiğine geniş bir at binme yeri , yan tarafta ise atların bulunduğu ahırlar vardı .
Fekeli dalgın bir şekilde bunları incelerken
yaşlı insana ait olan gür bi ses Fekeli'ye doğru ;

"Buyrun , kime bakmıştınız ?"

Fekeli bu sesi tanımıştı ... Yüzündeki kocaman gülümseme ile yaşlı adama dönüp ;

"Sence kime baktım dayı ?"

Yaşlı adamın gözlerinde hayret belirdi . Sonra iç ısıtan gülümseme ile kollarını açtı

" Ali Rahmet sensin , sensin !"

Gözleri yaşlı bir şekilde Fekeli'ye sarıldı .
Fekeli yaşlı adamın ağlamasına dayanamadı ve gözünden birkaç damla yaş süzüldü .
Birbirlerine sarıldıktan sonra zorda olsa ayrıldılar .

F: Nasılsın Hikmet amca ?
H: Ben iyiyim .. iyiyim Allah'a şükür . Sen ?

Hikmet amca Fekeli'ye şaşkınlıkla bakıyordu .

F: Gel , gel otur hele ..

İkisi birlikte oturular

H: Ali Rahmet sen şimdi ?
F: Evet Hikmet amca ben artık burdayım ..

İkisi birbirlerine gülümsediler .

H: Dur bize çay getireyim ..

Hikmet amca çayları almak üzere arka tarafa gitti .
Fekeli 20 yıl sonra Çukurova'ya kavuşmanın mutluluğunu taşıyordu.
Kime , neyi , nasıl anlatacağını bilmiyordu .

Ki bu duyguyu ondan başkası bilemezdi .
Fekeli hislerinden Hikmet amcanın ayak sesleriyle ayrıldı

F: Burası hiç değişmemiş .. Aynı kalmış . Çukurova işte .
H: 20 yıl önceki gibi sıcak mıydı ?

Fekeli'nin gözleri Hikmet amcaya yöneldi .
Şimdi neyden bahsettiğini anlamıştı .
Gözlerindeki o sevinci ; yılların acısı , yarım kalan mutluluğu ve dinmek bilmeyen sevdası alıp götürmüştü

F: 40 yıl öncekinden daha güzeldi .

Hikmet amca elini Ali Rahmet'in omzuna koydu .

H:Seni buraya ayakların mı yoksa susturamadığın o kalbin mi getirdi ? De bakalım bana ..

F: Beni buraya aklım getirdi ..

Hikmet amca anlamaz bakışlarla Fekeli'ye baktı .

F: Çaldıkları hayatlar yetmemiş .
H: Kim ?
F: Çok uzun mesele Hikmet amca .. Ama artık ben hep burdayım. Konuşmak için çok vaktimiz olacak inşallah . Müsadenele gideyim . Daha Çukurova'dan alacak çok şeyim var ..
H: Tamam oğlum .. Allah'a emanet ol !
F: Sen de Hikmet amca . Sen de Allah'a emanet ol .

Fekeli etrafa bakınarak arabaya doğru giderken Hikmet amca da Fekeli'ye bakarak

H: Ah be oğlum . Nasıl da söz geçiremiyorsun yüreğine . Ama anlayacaksın ... Tek yananın sen olmadığını anlayacaksın . O zamana kadar  kapatılamaz yaralar açmasan bari .

İç çekerek atların yanına gitti ..

YAMANLAR KONAK

Hünkar arabayı çoktan unutup içeri girmişti .

İçeride Demir , Adnan ; Züleyha ve Haminne oturuyordu

H: Günaydın !
D: Günaydın Hünkar sultan !

Demir bir yandan kahvesini yudumlayıp bir yanadan da gazeteyi okumaya başlamıştı

Züleyha'da dikiş dikiyor , Hünkar Adnan ile oynuyordu .
Demir gazetedeki haberi görünce yüzü düştü . Öfkesine hakim olamıyordu ..

H: Oyy babaannem ! Bak kim var bak ! Anne , baba ...

Demir gazete haberine öylece bakıyordu
Hünkar Demir'i öyle görünce ;

H: Demir ?

Demir kafasını çevirip şaşkınlıkla annesine baktı ..

H: Ne oldu ?!

Hünkar Demir'in elinden gazeteyi çekti ve haberi görünce onun da yüzüne Demir'den farksız bir ifade yerleşti

Herkese Merhaba !❤️ 
Sizlere hikayeyi en başından ama biraz fakrlılıklarla anlatmaya çalışacağız ..

Bölüm hakkındaki görüşlerinizi yorumlarda belirtirseniz çok seviniriz 🙏🏻

Ayça  ve  Feride 💋