Kabanata 12

216 8 6
                                    

Event


"I'm so-"

I was about to stand up when someone bumped on me. Napaangat ako nang tingin at nanlaki ang mata. I never imagined that I would faced her again. The reason why I needed a body guard.

She give me a sly smile. "Sonia, long time no see."

Napahawak ako sa upuan at napaatras ng bahagya. Napansin niya ang pag-atras ko kaya nawala ang ngiti sa kaniyang labi.

Where's kuya Samson? Why is he taking so long? Sabi niya may pupuntahan lang siya at saglit lang 'yon.

"Were you still mad?"

"Uh..."

Napakurap ako at hindi alam kung saan ibabaling ang paningin. Kinakapa rin ang salitang gustong sabihin. I heard her small sigh. I choose not to look at her again.

"Sonia... I knew I hurted you. I'm sorry. I really am. All that happened was planned. From the start that I offer you a friendship.

Mabilis akong napalingon sa kaniya dahil sa huling sinabi.

"W-What?"

"Can we seat first? I promise you I'll not hurt you again. I was just blind," malumanay niyang saad.

Dahan-dahan akong napaupo sa upuan. Nandito ako ngayon sa coffee shop sa baba ng hotel na gaganapan ng event bukas. Niyaya ako ni kuya Sam dito kasi gusto niya mag-kape. Since wala naman akong ginagawa sa loob at pinapanood lang ang mga staff na abala sa pagaayos ng paligid.

I let her sat down infront of me. She placed her bag on the table. She inhaled a breath before spoke up. Pinagsaklop niya ang kamay bago ako tinignan. Ngumiti muna siya.

"Alam ko na sobrang bigat ng pinaranas ko sa'yo. At hindi 'yon mapapalitan ng isang sorry lang. Pero sobrang nagsisisi ako. Hindi ko naisip ang magiging hinatnan kapag ginawa ko 'yon sa'yo."

Napalunok ako. Hinayaan ko siyang magsalita.

"Kinaibigan kita kasi inutusan ako ni Melissa..."

First year college ako nung nangkilala ko si Melissa naging magkaibigan kami and nagkagulo. After year, I was in second year college when I met her- Joana. She's bubbly person. Who loves talking and laughing. I've never thought that I would still have a friend after that incident in cafeteria happened. Joana made me feel like there's still someone that can trust on me and not other saying. Pero isang kalokohan lang pala 'yon.

"W-Why Melissa..." hindi ko na natapos ang itatanong dahil hindi ko mapagtagpi-tagpi ang mga nangyari.

"I was blind by the love. I loved Melissa. I was lesbian that time. I loved her so much. To the point that I can do anything what she will say. Sa sobrang pagmamahal ko naging makasarili ako. Akala ko si Melissa lang yung makasarili pero ako rin pala. Umabot na sa puntong nakasakit ako ng ibang tao. It was all planned by Melissa. Ikukulong ka sa abandonadong lugar, hahayaan ka roon hanggang sa hindi mo na kayanin sarili mo. I'm so sorry," her voice suddenly cracked.

Napaiwas ako ng tingin at lumunok. Pumikit ako dahil sa nagbabadyang luha. I remembered how I begged to Joana not to hurt me. She was blind. She never listened to me. All she want was what she wanted to do. Hindi niya ako naisip. Hindi niya naisip na naging magkaibigan kami.

I treated them, with her friends so nicely. Para lang tanggapin ako. Lahat binigay ko. Lahat ginagawa ko para sa kaniya. I even obey them kahit na hindi ko naman kailangan gawin 'yon just because I wanted to please them. I wanted them to accept for who I am, I wanted them to know that I'm not a flirt, mangaagaw o kung ano ano mang masasamang salitang narinig ko sa ibang tao.

Purest Stone (Paradise Series#3)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon