Aşk , Acı Mı Anne?

14.Bölüm - ''Sen Gerçeksin''

..Bu sen misin?..

Artık , kendini toparlamaya çalışan bedenim sükunet içerisindeydi. Ne kızıyordum Will'e ne de kendime. Çünkü alışmaya çalışacaktım. Ne kadar acı olursa olsun. Yaşamaya alışmalıydım. Bugün dershaneye önümüzdeki sene indirimli fiyatla okumak isteyen öğrenciler , kayıt yaptıracaktı. Teyzem yorgun olduğu için , ben o uyurken gidecektim. Kot pantolon üstüne , yarım kollu gri blüzumu giydiğimde , havanın biraz soğuk olduğunu görüp siyah bir ceket aldım. Geç kalmamak için erken , gitmeliydim. Sokağa çıktım hava cidden kötüydü. Sanki havada benim Will'e hissetiklerimi hissediyor gibiydi. Taksi durağı evimize sadece 200 km uzaktı. Yürümeye başladığımda hafif yağmur bastırmıştı. Bu yüzden koşmaya başladım , taksiye bindiğimde okulu tarif ettim. Gitmeye başladığımızda , camı hafif araladım. Yağmur damlaları yüzüme o kadar güzel damlıyordu ki , insan aşık oluyordu.

Dershaneye geldiğimde , baya erken geldiğimi fark ettim. Geçip , üstü kapalı bir banka oturdum. Etrafı izliyordum. Teker teker aileleriyle gelen öğrenciler , gelip bahçede oturuyorlardı. Sandığımdan daha kalabalık olan okul bahçesi , boğmaya başlıyordu. Bende okul bahçesinden çıkmaya karar verdim. Kapının önünde , kendi kendime bir sağa bir sola yürüyordum. Bana doğru koşan , Rita'yı gördüm.

''Görüşmeyeli uzun zaman oldu , nasılsın?''

''Evet , üzgünüm. İyiyim sen nasılsın?''

''İyiyim , üzülme Will'e birlikte herşeyinizi duydum. kıskanmadım değil kızım.''

''Will , artık yok. Bu konuyu açmasak.''

''Allah Allah ben biraz önce Will'i içeride görür gibi oldum. Sanki neyse.''

''Nerede , gördün?''

''İçeride , rehberlik katında.''

Bunu duyduktan sonra , bir nefeste rehberlik katına çıkmayı başaran tek insandım sanırım. Neredeyse rehberlik katında kimseyi görmedim. Benimle dalga geçiyor olabilir mi acaba? Rita'dan bunu beklemezdim.

!-!Will'in Ağzından!-!

Sonunda , Melissa'yı gördüğüm yerlerdeyim. Biliyorum bana çok kızacak. Ama bunu yapmak zorundaydım. Sanki onu hisseder gibiyim , der demez Melissa'nın arkadaşı Rita bana doğru koşuyordu.

''Hey sakin ol ne oldu?''

''Melissa'yı gördün mü? Yanına gelmesini söylemiştim.''

''Nerede , nasıl , ne zaman söyledin?''

''Tek tek cevap vermek gerekirse , neredenin cevabı bahçede , nasılın cevabı bilmiyorum , ne zamanın cevabı 3 dakika felan oluyor.''

''Sağol.''

''Hey! Dur Melissa geliyor.''

!-!MELİSSA'NIN AĞZINDAN DEVAM!-!

Onu , merdivenlerin öteki ucundan görebiliyordum. Bir an ona doğru koştum. Peki ya koşarken neler düşündüm? Acaba gerçek miydi? Yoksa dokunduğumde toz mu olacaktı? Koşunun sonuna vardığımda , durdum. Gözlerim , gözlerine baktığı anda kanım donmuştu. Rita'da görebiliyordu . O Will'di gerçekti. İnanamıyordum. O kadar yavaş yaklaştım ki , korkup gitsin istemedim.

''Özür dilerim.''

Bu kelimeleri onun ağzından duyduğum zaman , ona tokat attım . Ne yapacağımı bilmiyordum. Onu çok özlemiştim ama hemen affedemezdim. Ya da direk kokusunu içime çekmeliydim.