Aşk , Acı Mı Anne?

6. Bölüm - İntikam

Will sanki her geçen gün biraz daha garipleşiyor.Geçmişiyle ilgili korkusu var bu benimde korkularımın olmasına sebep oluyor.Zaman akıp gidiyor ama benim ki Will ile karantina altına alınmış gibi adeta.Unutulması gereken şeyler aslında geçmiş midir ? Yoksa nefes almasına izin vermek mi geçmiştir? Çok tuhafıma gidiyor bu sorular cevabı şaşırtacak beni bu yüzden kimseye sormayacağım taa ki Will ile samimiyetim olana kadar.Belki de ona sorarım.Bugün de haftasonu ne yapılır ki teyzemde yok evde.Canım sıkılıyor. Canım o gün Will'e o kadar takılmıştı ki günlük bile yazmak istemiyordu canım.Acaba Will'i mi arasam? Will'in yanında olabilirdim ama elim o telefona gidemedi.Kendi kendimi bekledim.Ama sanki Will beni , her hareketimi izliyormuş gibi. Sanki onun yanan canı benim de canımı yakıyor.En sonunda cesaretimi toplayıp aldım elime telefonu.Ama arayıp ne diyecektim ?Will neredesin mi desem? Yoksa Will ...

Off ne diyeceğim ben neyse bulurum bişiyler diyip aradım. Telefonu açınca ;

-Merhaba Will nasılsın ?
-Şu an konuşamam sonra arayabilir misin ?
- Will nerdesin ?
-Bilmiyorum ben çok kötü bişiy yaptım Melissa.
-Geliyorum adres ver.
-washıngton caddesinin ilerisinde ki kayıp yer.

Atladım bi taksiye gittim dediği yere. Taksi o kadar yavaştı ki atlayıp kafasını kırasım geldi. Ama kibarlığımı koruyup imalı bir şekilde "hızlı gider misiniz lütfen'' dedim.Dediği yere geldikten sonra iş Will'i bulmaya geldi.Garip bir yerdi hava kararmıştı ama saat daha 6:48 di. Kayboldum sanmışken Will'in sesini duydum.Korkmuş öylece yere bakıyordu.Merak edip yanına koştum.Will'e ;

-Neyin var Will , diyip yere baktım.
Ölü bir adam yerde yatıyordu. Will;
- Burdan hemen gitmeliyiz,dedi.
Ben dilim tutuklu hala adamı izliyordum.Will bir yandan beni kucaklayıp koştu caddeye doğru.Bi yandan teyzem arıyordu.Ne yapacaktım ben.Will'e şöyle bir çığlık atıp;
"Bıraksana beni yere."
"Çok meraklısıydım taşımaya"
"Gidiyorum ben"
Içimden bildiğim bütün küfürleri etmiştim.Çok sinir etmişti beni.
"Gitme ihtiyacım var sana" dedi masum bir bakışla.
" Pekala ama bana herşeyim anlatacaksın"
"Tamam" dedikten sonra.Beni bir yere götürdü.Karanlık ama çok güzel bir deniz manzarası ayriyetten evlerin ışıkları yüzünden denizde ki yansıma çok güzeldi. Will'e ;

'' Artık başlayacak mısın ? ''

'' Bak geçmişte o kadar acı çektim o kadar canım yandı ki . Ailesiz büyüdüm.Ailemi katlettiler.O zamanlar bizim yaşadığım yerde büyük bir sıkıntı vardı. Halk hep birbirleriyle kavga ederdi.Ama bu büyük noktaya geleceklerini kim bilebilirdi.Neden benim ailemdi ? Bunu çözmek için buralara geldim. Tek başıma kimsesiz yaşamak çok acı veriyor. Şimdi sana gelelim senin acın ne ? ''

'' Annemi kaybettim ben.Doğum yaparken ölmüş. Babam ortalıkta yok.Bi teyzem var birde kendim işte. Acıların en büyüğüde sanırım şu an hayatıma girdi. Peki bişiy sorucam. O yerdeki adam kimdi? ''

'' Ailemi katledenlerden birisi.''

''Ne yaptın ona?''

'' Boşver hadi seni evine bırakalım.Ama acıların en büyüğü hayatıma şu anda girdi derken ne kastetiğini merak ettim.''

''Seni kastettim seni çok seviyorum ölesiye. Gördüğüm ilk an dershanedeydik.Dershanede bana ilk merhaba dediğin tarih hala aklımda.09/06/2014.Belkide beni seversen herşeyin ailen olabilirim sende benim..'' Demek isterdim ama dediğim tek şey.

''Boşver fazla merak zarar.''

İnsanların hataları başkalarının canını yakar evet.Ama onun hatası benim hiç canımı yakmadı çünkü seviyorum.Deli gibi , etin tırnaktan ayrılmayacağı gibi , en sevdiğin müziği dinlerken milyonlarca kurduğun hayaller gibi. Biz onunla belkide bu konuşmada yakınlaşmıştık.

Peki ya sonra ne olacaktı? ...

Zaman herşeyi geçirecek miydi tabi ki hayır. Zaman kimseyi sevmez. Kullanır zaman. Önce kanatlarını çıkarır.Beklenmedik bir anda boynuzlarını. Biliyorum. Çok soğuk bir insanım.Ama bunda benim bir suçum yok.Hayat zalimleştirir. Ama Will hayatın zulümüne karşı ayakta. Onu belkide bu yüzden seviyorum.

İnsanı acıtan tek şeydi. Malubiyet. Evet herkez şanslı olamıyor.Ama neden bu şansızlar arasındaydım. Bende en çok bunun sorusunu merak ediyorum.Ama ben biliyordum. Belkide hiç kimseyi takmadığım içindi. Hatta yine olsa yine takmazdım. Çünkü insanlar bencil.Ama belkide bencil olmayanlarda vardı. AMa onlar karşımıza çıkmaz yok.

Anca hayat sevdiklerimizi alır elimizden. Mesafeler bile bir ayrılıktır. Ama o mesafeyi aşmak için büyük bir duygu olması. Lazım can yakıtandan,ızdırabından, tam bir aptallık kuyusundan ,duyguların en ağırı '' Aşk '' gibi. Ben Will ile bunu tattım.

'' Aşk'ı '' ..