Karanlığın Prensesi (Aşk-ı Bela Serisi 1)

1| YENİ İŞ

Hoşgeldiniz gelin bir sarılalım. 🤗
Tanıtımı değiştirdim o yüzden bir önceki bölümü tekrar okursanız çelişkiye düşmezsiniz.

Bölüm|1

Genç kız soğuk ve ıssız sokakta yürümeye devam etti. Önceki günler gibi bugün de iş aramış ama bulamamıştı. Neden iş bulamadığı için şaşırıyordu. Çünkü okuduğu bölümü ikincilikle bitirmişti.

Bunca yıl işsiz kalmak için mi okumuştu yoksa?

Kafasındaki düşüncelere dalarak yürümeye devam etti. Ailesi geldi bir anda aklına. Kaldırımın bir köşesine oturup yorgun bir soluk verdi.

Ailesini bir yangında kaybedeli daha bir kaç ay olmuştu. Annesi, babası ve daha 4 yaşında olan erkek kardeşi evlerinde olan yangında can vermişti.
Onun o gün ailesinin yanında olmamasının sebebi de yine iş aramasıydı. Babasının kazandığı para onlara yetmiyordu. Bu yüzden üniversiteyi burslu bir şekilde bitirir bitirmez iş aramaya koyulmuştu. Tek derdi ailesine destek olmaktı. Ama nerden bilebilirdi annesi ve babası çalışmaktan yorgun düşüp uyurken küçük kardeşinin oynadığı çakmak yüzünden ailesinin can vereceğini.
Bilseydi hiç çıkarmıydı o evden? Kardeşini yalnız bırakır mıydı hiç?

Kafası bu düşüncelerle dolup taşarken ayak sesleri duydu. Kızlı erkekli bir grup bulunduğu sokağa gülüşerek girmişti. Onların bu halini görünce buruk bir tebessüm etti ve yerinden kalktı.

Bir kaç dakika sonra oturduğu apartmanın önüne geldi. Evi yandıktan sonra kuzeni ve onun en yakın arkadaşı genç kıza kapılarını açmıştı. Ladin ve Kuray çocukluk arkadaşıydı. Aynı üniversiteyi tutturunca da ev tutmaya karar vermişlerdi.
Gelişen olaylardan sonra Ladin kuzeninin sokakta kalmasına izin vermeyip zor bela onlarla kalmasına ikna etmişti.
Genç kız bu teklifi tek bir şekilde kabul etmişti. O da, çalışıp eve para getirmek istemesiydi.
Ama daha bunu bile başaramamıştı.

Çantasından çıkardığı anahtarla binanın paslı, ağır kapısını açıp içeri adımladı.
İki kat çıktıktan sonra evin önüne gelmişti. Kapıyı açıp sessizce içeri girdi. Ayakkabılarını ve ceketini çıkarıp bir kenara koydu. Salona girdiğinde Ladin'in mutfakta olduğuna dair sesleri duydu. Kuray ise oturmuş televizyon izliyordu.

"Chimera? Ne zaman geldin?" Kuray Japon Dili ve Edebiyatı bölümünü bitirdiği için Japonca biliyordu.
Genç kıza da isminin japonca anlamıyla sesleniyordu.

"Yeni geldim. Ladin mutfakta mı?"

"Evet akşam için bir şeyler hazırlıyordu."

Genç kız kafasını onaylar anlamda sallayıp ilk başta banyoya gitti.

Elini yüzünü yıkayıp aynadaki aksine baktı. Gün geçtikçe daha çok çöküyordu. Ailesinin özlemi onun içini hergün daha çok yakıp kavuruyordu.

Ölüp onlara kavuşmayı çok istiyordu ama intiharın günah olduğunu bildiği içinde elinden bir şey gelmiyor, öleceği günün hemen gelmesini diliyordu.

Havluyla elini ve yüzünü sildikten sonra odasına gidip hemen üzerini değiştirdi. Ardından mutfağa gidip bir bardak alarak su içti.

"Ne yemek yapıyorsun? Yardım edeyim." Ladin sanki kötü bir şey duymuş gibi yüzünü buruşturdu.

"Saatlerdir dışarıda iş arıyorsun. Şimdi dinlenmek yerine gelip yardım etmek mi istiyorsun? Güzelim git otur hadi." diyerek onu mutfaktan kovdu. Genç kız ne kadar uğraşsa da laf anlatamadı ve salona geçip Kuray'ın yan tarafındaki tekli koltuğa kendini attı.

Aklına gelen şeyle Ladin'in bilgisayarını alıp iş başvurusu için arama yapmaya başladı.

Yaklaşık yarım saat sonra bir kaç şirkete cv'sini göndermiş geri dönüş yapmalarını bekliyordu. Hissediyordu bu sefer bir iş bulacaktı.
Aylardır hiç bir şey yapmadan yaşıyordu bu evde. Artık iş bulma sorumluluğu daha çok binmişti omuzlarına.