Karanlığın Prensesi (Aşk-ı Bela Serisi 1)

9|KAÇIRILMA

Bölüm şarkısı: Sezen Aksu - Firuze

🌝

Sabah uyandığımda susuzluktan boğazımın kuruduğunu hissettim. Yutkunmaya çalışıp gözlerimi araladım. Giray'ın üstünde uyuyordum. Ben senin kadar gurursuz bir insan daha görmedim.
İçimdeki sesi umursamamaya çalışıp gözlerimi biraz kırpıştırdıktan sonra elimle yataktan destek alıp doğruldum.

Yatağın yanındaki komodinin üzerinde su dolu surahi ve bir bardak vardı. Sırtımı yatağın başına yaslayıp kendime su doldurdum.

Suyumu içerken yatağın diğer tarafında bir hareketlilik hissettim. Giray uyanmıştı. Elimdeki boş bardağı komodinin üzerine bırakıp ayağa kalktım.

"Nereye gidiyorsun? İyileşmedin daha."

"Lavaboya gideceğim müsaade ederseniz (!)"

Ters cevap vermemden dolayı olsa gerek cevap veremeyip suratıma aval aval bakmaya başladı.

Konuşmasına fırsat vermeden odasındaki lavaboya girip kapıyı arkamdan kilitledim.

İçimdeki sesi susturmam lazımdı. Biz aynı taraftayız ben gurursuzsam sende gurursuzsun diye düşündüm. İç sesim cevap vermedi. Umarım bir daha da cevap vermezdi.

Delirdiğimi düşünerek başımı iki yana salladım. Kapının arkasından çekilip lavabonun önüne geldim. Aynadaki aksime bakmadan elimi yüzümü yıkayıp klozetin üstüne oturdum. Regl dönemim yaklaşmıştı.

Aşağı indiğimde Gülşah Hanım'dan hijyenik ped istemeyi unutmamam lazımdı.

Giray madem bu kadar düşünceli bir insan bunu da düşünseymiş benim için daha faydalı bir insan olurdu.

Kapının tıklatılmasıyla düşüncelerimden sıyrıldım.

"İyi misin? Beş dakikadır içeridesin. Endişelendirme beni."

Görmeyeceğini bile bile gözlerimi devirdim.

"İyiyim patlama hemen. Çıkıyorum şimdi."

İçimde ona karşı engelleyemediğim bir öfke vardı. Engellemek istediğim yoktu aslında. Çünkü kapıda beni bekleyen bu adam anca bunu hak ediyordu.

Dün olanlardan sonra kendime de öfkelenmiştim. Önceden hasta olduğumda kimseye sığınmaz gitmemesi için yalvarmazdım. Bu adam benim dengemle oynamıştı.

Daha önceden hiç silahlı bir çatışmanın ortasında kalmamıştım, hiç alıkoyulmamıştım, sevdiklerim beni öldü bilmemişti. Bu yaşadıklarım yüzünden bana bunları yaşatan insana sığınmak en çok zoruma giden şeydi.

Acaba ona başkasını seviyorum dersem beni bırakır mıydı?

Giray gibi insanlar bir kadının kararına değil, o kadının hayatında başka bir erkek olmasına saygı duyardı.

Denemekte fayda vardı. Dün aslında Giray'a değil, sevdiğim insana sığınmak istediğimi, sadece Giray'ı oymuş gibi gördüğümü söyleyecektim.

En azından bizim birlikte olabileceğimiz gibi bir ihtimal aklına geldiyse de bu fikrin tamamen saçmalık olduğunu gösterecektim.

Oturduğum yerden kalkıp banyonun kapısına ilerledim. Kapının kilidini açıp dışarı çıktığımda ayakta beni beklediğini gördüm.

Odanın penceresini açmıştı.

"Sonunda çıktın. Bayılıp kaldın sandım. Malum bünyen çok hassas." Yüzünde alaylı bir gülümseme vardı.

"Bünyem hassas değil, sen benim dengemle oynadın. Bu olanların tek sorumlusu sensin."

Sabır dilenir gibi başını yukarı kaldırıp tavana baktı. Bir kaç saniye sonra kehribar gözlerini bana çevirdiğinde gördüğüm tek duygu öfleydi.