Look At Me Now (Liam Payne)

Nineteen.

HOOFDSTUK 19.

*Diana*

Ik zit op de bank, samen met Liam. Na de kus heb ik niks meer tegen hem gezegd. Ik wist niet wat ik moest zeggen. Hij verraste me en ik kon niks doen, hij betoverde me met zijn lippen. Hij heeft me bij het eindbal ook al eens gekust, maar dit was zo veel intenser en meer gemeend. Mevrouw West -of hoe ik haar mag noemen- Jeanette, moest naar school om mijn klasgenoten op te vangen en ze een fijne vakantie te wensen.
Mijn hoofd zit vol met gedachten over waar ik nu wil wonen, en waar ik nu moet wonen. Ik wil echt niet terug naar mijn ouders, zeker niet naar mijn vader.

"Waar zit je aan te denken?" Vraagt Liam.

"Hoe het nu verder moet." Hij kijkt me aan en knikt dan lichtjes.

"Ik wil terug." Ik sta op en trek mijn shirt recht. "Ik wil mijn spullen ophalen en daar nooit meer terug moeten komen."

"Als dat is wat je wilt, dan help ik je." Hij staat ook op en loopt achter me aan naar zijn auto. We rijden terug naar mijn huis en blijven, voordat we naar binnen gaan, nog even in de auto zitten.

"Ik ga aanbellen om te kijken of er iemand thuis is oké?" Ik knik naar hem en hij stapt uit om daarna aan te bellen, maar zonder resultaat. Ik sta uit en pak de verstopte sleutel, die onder de deurmat ligt, om de deur te openen. We lopen voorzichtig naar binnen, maar niemand is thuis, gelukkig. Ik loop naar mijn eigen kamer met Liam achter me aan. Ik trek de grootste koffer die we hebben uit de kast en klap hem open. Ik doe bijna al mijn kleren erin, mijn toiletspullen en een paar andere belangrijke spullen. Ik kijk naar de foto die op mijn nachtkastje staat en zucht, waarnaar een traan ontsnapt uit mijn oog. Liam komt achter me staan en slaat zijn armen om mijn middel.

"Wie is dat?" Vraagt hij zacht, wijzend naar de foto. Ik draai me om, om hem aan te kunnen kijken.

"Ze was mijn beste vriendin..." Ik probeer de tranen in te houden, maar Liam kijkt me vragend aan.

"Ze heeft 5 jaar geleden zelf moord gepleegd, doordat ze gepest werd door Layla..."

"Dat ze dood is betekend niet dat ze niet meer je beste vriendin is. Ze zal altijd bij je zijn." Ik glimlach zacht naar hem en geef hem een korte knuffel. Ik ga verder met mijn spullen pakken. Als ik klaar ben, is bijna mijn hele kamer leeg en heb ik 1 koffer en 2 sporttassen vol met spullen. Ik pak mijn portemonnee van de bovenste plank van mijn kast en kijk of alles erin zit.

"Liam, ik heb gespaard en ik denk dat ik genoeg geld heb voor mijn eigen huis." Liam lacht naar me.

"Ik zal je helpen bij elke stap die je zet." Zegt hij. Ik lach en geef hem opnieuw een knuffel, die nu wat langer duurt.

"Dank je." Mompel ik. "Oké, laten we gaan. Ik ben klaar hier." Liam helpt me met het sjouwen van de tassen en legt ze achterin de auto. We rijden terug naar Jeanette's huis en ploffen op de bank neer.

"Het komt goed. We gaan ervoor zorgen dat je het mooiste, veiligste en gezelligste huis ooit krijgt."