Look At Me Now (Liam Payne)

Five.

HOOFDSTUK 5.

*Diana*

"Dus wat vind je ervan?" Vraagt Harry.

"Dit is het liefste wat iemand ooit voor me heeft gedaan." Zeg ik zacht. Een glimlach verschijnt op zijn gezicht.

"Vind je het leuk om wat te spelen op gitaar?" Wat? Nu?

"Eehm... Oke..." Antwoord ik onzeker. Als ik nu ga spelen gaat het zeker super slecht! Paul, de bodyquard, komt aanlopen met een mooie gitaar en overhandigt hem aan mij.

"Welk liedje?" Vraag ik weer zacht. Ze kunnen me volgens mij maar net horen...

"Kies jij maar." Glimlacht Niall naar me. Ik denk even na en begin dan mijn lievelings liedje te spelen. 'Little Things' ik speel het intro en als Zayn's oude gedeelte komt begint Liam zacht mee te zingen. Terwijl ik door speel kijk ik een naar Liam. Zingend glimlacht hij naar me. Snel wend ik mijn blik weer op de gitaar.

"I know you've never loved, the crinkles by your eyes." Zo gaan we door. Totdat iedereen zijn stukje heeft gedaan en het liedje is afgelopen. Met elk stukje neurie ik mee. Gelukkig horen ze dat niet. De laatste noten sla ik aan en even is het stil. Mevrouw West begint luid te klappen en te joelen.

"Dat was heel goed!" Geeft Niall toe.

"Dank je." Zeg ik verlegen. Ik snap niet waarom ik zo verlegen en bang doe. Ik denk even na. Ja ik weet het wel. Ik denk aan alle beledigingen die naar mijn hoofd zijn gegooid. Tranen vullen mijn ogen weer. Ik sta op, geef de gitaar terug aan Paul en zeg zacht:

"Sorry." Dan ren ik de kamer uit. Ik vlucht naar de meisjes wc. Daar laat ik de tranen lopen. Mijn make-up loopt over mijn wangen. Het kan me helemaal niks schelen. Ik moet hier weg. Ik moet naar huis.

"Diana?" Mevrouw West staat op de deur te kloppen. Ik negeer het. Ik weet dat het niet lief is, maar ik heb even geen zin in iemand.

*Liam*

Diana rent de kamer uit. Mevrouw West loopt rustig achter haar aan maar komt zonder resultaat terug. Ik sta langzaam op en loop het kamertje uit. Ik heb geen idee waar ze is of waar ik heen moet, maar dat boeit me niet. Ik zie een bordje met 'Dames WC' erop. Ik negeer het feit dat het de dames wc is en loop naar binnen. Ik klop op elke deur. Bij de laatste deur hoor ik zacht gesnik.

"Diana?" Vraag ik zacht.

"Ja." Hoor ik haar zacht terug zeggen. Ze zit dus hier.

"Wat is er?"

"Niks." Probeert ze.

"Jawel anders zat je hier nu niet." Ze antwoord niet.

"Kan je de deur open doen?" Even is het stil. Dan hoor ik een klik en gaat de deur open. Diana staat met een betraand gezicht naar de grond te kijken.

"He, zo'n mooi meisje als jou hoort niet te huilen." Een kleine glimlach verschijnt op haar gezicht maar verdwijnt meteen weer.