Look At Me Now (Liam Payne)

Eleven.

HOOFDSTUK 11.

*Liam*

Ik loop Diana's kamer binnen. Het is er knus. Er hangen gezellige lichtjes en foto's. Haar kamer is een donker grijze kleur.

"De kleur moest van mijn ouders." Zegt Diana verlegen. Ze kijkt naar haar handen.

"Het is prachtig." Ze kijkt op en glundert. Gaar ogen twinkelen. Iets wat ik nog nooit eerder bij haar heb gezien... Alsof ze nog nooit blij is geweest.

"Zijn je ouders weleens thuis?" Vraag ik voorzichtig. Ze gaat op het grote tweepersoons bed zitten en zucht.

"Bijna nooit." Ik ga naast haar zitten.

"Als er ooit iets is, kun je me altijd bellen. Of als je gewoon even wilt kletsen. Je hebt mijn nummer, dus." Ze schudt langzaam haar hoofd.

"Layla heeft het briefje afgepakt." Ik kijk haar aan. Dat kind gaat er echt een keer aan.

"Mag ik je mobiel?" Ze overhandigt mij haar Iphone en ik zet mijn contact erin met een hartje achter mijn naam.

"Bij deze." Ze grinnikt als ze ernaar kijkt. Ik wou dat ik haar kon knuffelen, kon vast houden en bij haar kon zijn. Gewoon nu bij haar zijn voelt al geweldig.

"Heb je broers of zussen?" Ze schud haar hoofd.

"Mijn broertje is bij zijn geboorte overleden..." Ze laat een kleine zucht horen. Wauw... Dit meisje heeft echt een zwaar leven achter de rug! En nog steeds... Haar hele leven word bestuurd door 1 meisje. Ik knijp mijn hand samen. Diana legt haar hand op de mijne.

"Gaat het wel?" Vraagt ze. Ik kijk in haar ogen. Even lichten ze op, maar dat lichtje dooft al snel door een deur die dichtslaat. Ze kijkt me geschrokken aan.

"Ik ga even kijken wie dat is." Zegt ze. Ze staat op en loopt naar de deur. Ze laat de deur op een kiertje. Ik kijk om de hoek. Ik zie haar zacht naar beneden lopen. Ik ga weer op het bed zitten. Een paar seconden later komt ze binnen rennen.

"Je moet hier weg!" Fluistert ze.

"Wat bedoel je? Wie is daar?" Ze kijkt me smekend aan.

"Layla.. Verstop je!" Ze duwt me onder het bed.

"Blijf daar!" Zegt ze voordat ze de kamer uitloopt.