Look At Me Now (Liam Payne)

Twentyfour.

HOOFDSTUK 24.

*Diana*

Ik heb een huisje... Het ligt ver binnen m'n budget en het is er prachtig. Ik heb een tuin en het is een super schattig huisje. Het lijkt klein van buiten, maar is groot genoeg van binnen.
Ik heb een baantje in Oxford gevonden bij een café genaamd 'Jimbob's Baguettes'. Het betaald genoeg om voor mezelf te kunnen zorgen. In het huisje zit een keuken gebouwd, het is niet erg mooi, maar wel bruikbaar. Ik heb niet veel geld over om meubels te kopen. Ik heb wel een tweepersoonsmatras die op dit moment op de grond in mijn slaapkamer ligt. Verder heb ik een hele mooie vintage stoel gekocht op de rommelmarkt. Ik ben nog steeds bezig met verven, decoreren en inrichten, maar het wordt steeds mooier.

Ik slaap momenteel bij Liam, gewoon om me veiliger te laten voelen. Bijna elke dag gaan we naar mijn huisje om verder te werken. Liam helpt me dan, maar vaak moet hij ook gewoon werken en heeft hij dan een opdracht die hij moet doen, een interview, een optreden, wat dan ook. Elke maandag, dinsdag, woensdag en zaterdag moet ik werken van half negen 's ochtends tot 3 uur 's middags.

Dus ik sta om kwart over 7 op om me klaar te maken voor een nieuwe werkdag. Het is nog best donker dus het eerste wat ik doe is het lampje naast het bed aan. Ik probeer zachtjes te doen, omdat Liam nog slaapt. Ik loop naar de badkamer en zet de douche aan, zoals ik elke ochtend doe. Ik kleed me uit en stap onder de douche. De warme waterstraal loopt over mijn lichaam heen. Ik hoor de badkamer deur opengaan en probeer me achter het douchegordijn te verstoppen.

"Ik ben aan het douchen!" Zeg ik nog snel. Ik heb geen idee wie het kan zijn, normaal stoort niemand me als ik aan het douchen ben. Het enige wat ik zie is een schaduw.

"Ik ben het maar." Liam's stem galmt door de badkamer. Ik zucht uit opluchting, ook al voel ik me nog steeds niet fijn. Ik draai me om zodat àls Liam het gordijn per ongeluk open doet, hij alleen de achterkant ziet. Tot mijn verbazing opent Liam het gordijn, maar niet per ongeluk. Ik merk dat hij voorzichtig dichterbij komt.

"Liam, niet doen..." Snif ik, snakkend naar adem. Ik wil dit niet, dat snapt hij toch wel?

"You're gorgeous." Fluistert hij in mijn oor. Nu hij dichterbij staat, merk ik dat hij ook naakt is. Liam komt achter me staan. Hij wrijft over mijn arm en gaat met zijn andere hand door mijn natte haar.

"L-Liam... P-Please, niet doen..." Hijg ik uit angst.

"Sst.. Rustig maar. Ik ben het maar. Ik doe je niks." Hij gaat met zijn vingers over de krassen op mijn armen. Rillingen kruipen over mijn lichaam. Ik weet dat hij dit goed bedoelt, maar het voelt gewoon niet fijn. Snel gris ik een handdoek van de plank en sla die om me heen. De handdoek wordt zwaarder en zwaarder door het water waarmee het zich vult. Ik draai me om, zorgend dat ik niet naar beneden kijk. Met tranen in mijn ogen kijk ik hem aan. Liam veegt een pluk haar uit m'n gezicht, maar ik haal zijn hand weg.

"Doe dat alsjeblieft nooit meer." Hij knikt en mompelt een 'sorry'. Net als ik uit de douche wilt stappen, drukt Liam zijn lippen op die van mij. Mijn hartslag versnelt als hij nog dichter tegen mij aan gaat staan. Hij legt zijn handen op mijn handen, die nog steeds de zware handdoek vast houden. Ik laat me op gaan in de kus. Mijn grip verslapt en de handdoek valt naar beneden. Liam houdt zijn ogen dicht, terwijl ik gespannen kijk. Als hij terug trekt, kijkt hij gelukkig niet. Het enige wat hij doet, is mij tegen zich aandrukken in een knuffel. Ik leg mijn hoofd tegen zijn borst en probeer om weer rustig te worden. Happend naar adem, terwijl Liam mij blijft vast houden, staan we onder de douche. Ik haat het gevoel dat als ik ga douchen, ik het idee heb dat ik elk moment verkracht kan worden, maar om hier te staan, met Liam, geeft me een goed gevoel.

"Het maakt me helemaal niet uit hoe jouw lichaam eruit ziet. Ik zal altijd van je houden, oké? Een plus punt voor mij is dat je ook nog een geweldig lichaam hebt, ook al vind jij dat misschien niet. Ooit komt dat nog wel." Het enige wat ik doe, is knikken. Liam pakt een droge handdoek en slaat die om me heen. Daarna pakt hij een handdoek voor zichzelf en knoopt die om zijn middel. Ik kijk in de spiegel. Mijn ogen zijn rood van de tranen. Liam komt achter me staan en drukt een kus op mijn wang. Ik glimlach naar hem. Liam loopt de badkamer uit en ik droog me snel af. Ik knoop de handdoek om mijn lichaam en loop naar de kast, waar ik wat simpele kleding uit haal. Een spijkerbroek, een zwart lange mouwen t-shirt, sokken en ondergoed. Ik trek het snel aan en kijk gehaast op de klok. Het is kwart voor acht, dat betekend dat ik over 15 minuten weg moet. Ik loop snel naar beneden en smeer een boterham. Als ik het op heb, ren ik de trap op om mijn make-up en haar te doen. Een paardenstaart en niet al te zware make-up is de standaard. Ik trek mijn zwarte all-stars aan en loop weer naar beneden, waar ik Liam zie zitten. Ik zeg hem gedag, trek mijn jas aan en loop naar de bushalte. Na 2 minuten is de bus er en stap ik in. Onderweg lees ik een boek, zoals ik altijd doe in de bus. Mensen kijken me wel eens raar aan, maar ik vind dat fijn. Even tot rust komen. Na 7 minuten ben ik al bij de goede halte. Ik stap uit en loop ik naar het restaurant. En zoals altijd ben ik ruim op tijd. Ik vind het niet echt leuk om zo veel te praten met mensen, maar het verdient goed en niemand kent me hier toch. Niemand weet mijn verhaal, dus niemand kan me beoordelen. En dat is fijn hier, want dat deden ze in Brighton elke minuut van mijn leven. Gelukkig gaat op dit moment alles beter. Ik ben bij mijn ouders weg, ik ga op mezelf wonen, ik heb een baan waardoor ik socialer word en ik heb een lieve 'familie' waar ik tijdelijk bij woon. Ze accepteren me zoals ik ben. Als ik even rust nodig heb accepteren ze dat, als ik een zenuwzinking heb accepteren ze dat, als ik vrolijk ben en wil praten accepteren ze dat en ze geven me zo veel liefde. Liefde waarvan ik niet eens wist dat het bestond.

Heb ik dit echt allemaal verdient of is het alleen maar schijn?