Hate Into Love [COMPLETED]

Chapter 46

CASSY'S POV:
      KAKAGISING ko palang at nasa tabi ko si Mikael na natutulog habang nakaupo at tanging ulo nya ang nakapatong sa hospital bed na kinahihigaan ko ngayon.

Gusto kong sigaw sa excitement na finally nanganak na ako at finally mahahawakan at mahahalikan ko na ang matagal kong binitbit sa tiyan ko.

Ang muntikan pang ika matay ko sa pagpapanganak lang sakanya. Pero sulit ang hirap at sigaw ko nung nanganak ako kahapon kasi ngayon mahahawakan at makikita ko na sya.

Nakita ko ang phone ni Mikael sa lamesa sa side ko kaya kinuha ko yun. Atsaka ko tiningnan ang oras. Its already 7:33am. Saka ko ulit binalik ang phone nya sa table.

"Hon, wake up"paggising ko sa asawa ko.

"Hmm..."tanging tugon nya. Atsaka nagangat ng ulo at ngumiti sakin. "Goodmorning"

"Goodmorning,"

Ilang sandali pa ay pumunta sya sa may banyo at naghilamos at nagtoothbrush. Ganon din ang ginawa ko.

Sakto namang paglabas ko ng banyo ay nandito na si mom. At may dala syang pagkain.

"Hi mom"bati ko at agad naman akong lumapit sakanya atsaka yumakap.

"How are you feeling?"

"Okay narin ako mom, thank you for the food yesterday"

"You're welcome daughter"saad pa ni mom.

Naupo ako sa tabi nya sa couch at kumain. Nang matapos akonv kumain ay doon ko palang na halatang wala si Mikael sa kwarto.

"A-Ah mom, did you see Mikael?" Iask.

"No anak, pagpasok ko dito wala na si Mikael, at hindi ko pa sya nakikuta simula ngayong umaga"

"Ah ganon po ba baka po may pinuntahan lang."

"Yeah, don't worry too much okay?"

"Yes mom,"

Nanood lang kami ni mom ng TV at nagkuwentuhan. Hanggang sa hindi na namin namalayan ang oras. Aalis na raw sya dapat pero hindi aya makaalis kasi wala daw magbabantay sakin.

Sinasabi ko naman na kaya ko na ang sarili ko. At bablik naman na si Mikael eh. San nga ba nagpunta ang lalaking yun. Di man lang nagpaalam.

"Mom, you can go kaya ko naman na ang sarili ko"

"No, hindi ako aalis hangga't wala pang tao ditong magbabantay sayo"

"Mom, kaya ko na atsaka mukha parating narin naman si Mikael eh,"

"Hindi ako aalis kung wala pa dito si Mikael, stop forcing me Cassy to leave"

"Im not forcing you mom to leave, What if important pala sa company yun, mas kailangan ka doon"

"Pero anak kita"

"Pero trabaho yun mom, at kaya ko nga sabi ang sarili ko eh,"

"Oo na aalis ako pagnandito na ang daddy mo tinawagan ko sya at on the way na sya"

"Okay,"yan nalang ang nasagot ko.

Naupo ulit ako.mula sa pagkakatayo ng biglang nagkasgutan pa kami ni mom.

"Sorry mom sa paglakas ng boses ko"

"Its okay,"

Ilang sandali pumasok narin si dad sa kwarto namin at saka.naman ako yumakap.