Hate Into Love [COMPLETED]

Chapter 6

Cassy's Pov
Ilang sandali pa ay nakarating na kami sa bahay. I just nodded on him sign na aalis na ako.

"Oh anak how's your school?"Dad ask.

"Who care?"I ask back.

"Hey what's wrong?"Mom suddenly ask.

"Oh meron ka pa palang time to ask me that? How about bonding with me? Spend your time with me? How about all that?"I ask.

"Anak what's wrong,? May problem ba sa school?"Mom ask.

"Mom walang problema sa school kayo ang problema ko"I said.

"Tell us anak anong pagkuku-- I mean anong problema? Kase wala naman kaming pagkukulunga sayo diba"mom ask again.

"Mom may mga pagkukulang din kayo, kung wala edi congratss"sabi ko. Tumulo na bigla ang luha ko sa mata.

I saw Tita Bestfriend and tita Dona na nasa likod pala ni mom and dad pati narin si Kuya.

"Anak wala kaming pagkuku--"

"Mom alam ko sa sarili ko meron, at kung wala edi sana hindi tayo nagsisigawan ngayon, mas naging ina at ama pa saken sina nay Miriam at Tay Arthur kesa sain--"

Naputol ang sasabihin ko ng sampalin ako ni mom. Sinampal ako ni mom?!!!

"See... Mom I thought you're different"

"Anak sorry hindi ko sinasadya" mom said as he hold my arm.

"Mom don't touch me parepareho lang kayong walang oras saken, minsan nga inisip ko kung ampon lang ba ako ng pamilyang to"I said.

"Cassy stop these nonsense"tugon ni tita Dona.

"Ano ba?! pati ba naman to wala kayong pakialam?! Sabagay kelan ba kayo nagkameron ng pakealam saken ever since."Tugon ko.

Nakita kong naiyak na din si mom. Pero ang nararamdaman ko lang ngayon yung pangungulila.

"Cassy wag mo ng pahabain ang misunderstanding nato"saad ni Kuya.

"Akala mo ba kuya misunderstanding lang to? Kung sainyo oo pwes saken bigdeal 'to. Bonding with my family is the best thing na mararamdaman ko after 20 years na wala kayo dito"I Paused.

Hindi ko man kayang magsalita habang umiiyak pinagpatuloy ko parin.

"Naghintay ako, Naghintay ako na yayain nyong lumabas, mamasyal, kakain sa labas na samasama tayo, but I was wrong naghintay lang ako sa wala at ang masakit pa na mas mahalaga sainyo yang mga trabaho nyo kesa saken. Ni hindi nyo nga alam kung sino sino ang mga kaibigan ko kaaway ko sa school kase wala kayong time to ask me that. Tapos ngayon sasabihin mo kuya misunderstanding lang toh?" saad ko.

"Cassy---"

"Mom, Dad nung recognation at graduation ko from kinder to third year highschool, sino umakyat ng stage para sabitan ako ng medal? Sino kasama ko kumain sa labas after ng event? Nasan kayo Nun?" I ask while my tears are falling.

Alam kong hindi nila alam kase wala sila nun. Ni hindi nga nila na sabi na 'Congrats anak you're doing good'. Wala man lang.

"Hindi nyo alam kase wala kayo. At ang pinaka masakit pa ay wala akong narinig na kahit isang 'congrats' man lang sainyo. Ang kaisa isa nagsabi nun saken ay si Nay at Tay. Kase sila ang nadon. They always know about my friends my enimies. Sila din ang kasama kong umakyat ng stage tuwing recognation ko at graduation ko. Kami rin ang kumakain sa labas after ng event. Pero kahit ganon naging masaya din ako dahil pinaramdam nila na may halaga pa pala ako sa mundong to." I said again. "Bat ang unffair nyo?! Si tita Bestfriend nung 20th birthday ko sya yung naghanda para sa simpleng dinner with me. Atleast naging masaya din ako kase nag effort pa sya para lang sakeng. Eh kayo anong ginawa nyo para saken? Paghintayin ako?"saad ko.