Oturdum, ağladım halime. Geride bıraktığım insanlar, yaşanılan onlarca anı aklıma düştü. Düşündükçe yağmur daha da bastırıyordu. Boynumdan akan damlalar bedenimi ne kadar titretse de içim alev alev yanıyordu.
Açtım kollarımı, yağan yağmur bedenimdeki yorgunluğu da beraberinde götürsün istedim. Ama geçmedi. Yüreğim, yağmur damlalarına meydan okurcasına daha fazla yanıyordu.
Sonra saatlerce ağladım yağmurun altında. Kalan son gücümle ayağa kalktım. Çoktan sırılsıklam olmuş ceketimin kollarıyla sildim göz yaşlarımı..
Cebimde kalan son birkaç dal sigaradan birini koydum dudaklarım arasına. Çakmağı yakmaya çalıştım. Boğazımı temizledim, içime çektiğim dumanla gökyüzüne çevirdim kafamı..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Anla beni
Документальная прозаBakışlarımı nereye çevirsem, her şey yağmur renginde, soluk siyah. Tuhaf duygular sarıyor içimi, hepsi soğuk.
