Angel in His Eyes

Chapter 11: They're back..

Chapter 11: They're back..

Ace's POV

After 3 years, bumalik na yung mga taong sobra kong minahal at pinagkatiwalaan ko at ang mga taong binaliwala ako nung mga oras na kailangan ko sila.

Mga taong itinakwil ko na sa buhay ko, mga taong mas pinili pa ang kayamanan kesa samen. They choose there wealth than us.

Sila yung taong di mo aakalain na gagawin yun samen. Di ko kinakaya, yung mga luha na nalabas ko na noon bumabalik na namn ngayon.

Kinalimutan ko na sila, di ko na sila tinuring na buhay ko eh kaso baket sila bumalik? Ano na namn ba kailangan nila?

Naaasar ako, nagagalet ako sa kanila dahil sa pagiwan samen. Naiiyak ako, pero kailangan ko magpatatag.

Tinignan ko kapatid ko at pati sia din ay naluluha. Sino ba namn kase ang di mabibigla na bigla-bigla na lang silang susulpot dito sa bahay ko? "Ice, are you alright?" Tanong ko sakanya at tumango lang sia atsaka dun bumuhos ang mga luha na pinipigilan nia kanina pa, habang si no name kinocomfort sia.
"Kuya, we need to face them. Kailangan natet magmukang matapang. Be strong Kuya. Di kase pwede yung lagi na lang tayo aatras at matatakot sa Nangyare date." Sabe nang kapatid ko at saka naglighten up ang mood ko. Sia lang na namn ang dahilan kung baket sumasaya ako eh, my sister.

Kaya napagisipan namen na pumasok na sa loob nang gate. Nakita ko yung kotse nilang napakalaki, yan ang bunga nang pag-iiwan nila samen, kayamanan nila.

Bumaba na kami sa kotse at nandito pa din yung kaba na nararamdaman ko na feeling ko ramdam din nang kapatid ko. Hay.

Pagkabukas ko nang pintuan wala pa namn sila dito paakyat na sana ako nang narinig ko ang boses nang babae na una kong minahal at sinaktan ako. "Hi there son, belated Happy birthday~" masayang bati nang ina ko.

Yes, sila yung bumalik na. "Why are you here?" Poker face na tanong ko sa kanila. "Why? This is our house, pwede kami magstay dito kahit kailan." Sabe namn nang Ama ko.

Binaliwala ko na lang ang sinabe nila at umakyat na pataas nang kwarto ko kasama kapatid ko. Naiwan ata si no name, bahala nga sia dun. I'm tired, masama ang araw ko bukas, sigurado ako.

Anghelika's POV

Kung kanina ay naguguluhan ako sa nangyayare na kung baket sila natatakot? Kung baket na lang biglaang umiyak si Ice?

Ngayon naiintindihan ko na, parents nila ang nandito at naalala ko yung mga ginawa nila sa mga anak nila.

Pataas na rin sana ako papunta sa kwarto ko nang tawagin ako nang nanay nia-- "Excuse me? Young lady?" Tawag nia saken. Ambata pa nang nanay nila ganun na din yung tatay nila.

"Po? Ako po?" Sabe ko sa kanila habang tinuturo ko sarili ko. "Who are you?" Tanong nila saken.