°
Sabah gözlerimi alarm sesiyle açtım. Bugün biraz erken kalkmıştım. Dünü telafi etmek için biraz daha fazla zaman geçirmeyi düşünüyordum Ateşle. Daha fazla yatakta oyalanmayıp kalkıp banyoya gittim. İşlerimi hallettikten sonra tekrar odama çıkıp kıyafet seçmeye başladım. Üzerime beyaz bir tişört, mavi bir şort ve bol gri bir hırka giymiştim.Komodinin üstünde ki telefonumu alıp mutfağa geçtim. Ateşin çok sevdiği yemeklerden yapmaya başladım. Bir yandan bir şeyler hazırlarken diğer yandan da Ege'yle konuşuyordum. Düne göre biraz daha iyiydi bugün.
Son olarak Ateşe sütünü bardağa koyarken Ege'yle vedalaşdıp telefonu kapattım. Mutfaktan çıkıp Ateşin odasına geldim. Kapıyı açıp içeriye baktığımda battaniyeyi bacakların arasına almış ağzı açık uyuyan Ateşi gördüm. Sessizce kıkırdayıp yanına yaklaştım.
Önce yatağın kenarına oturup dağılmış saçlarını sevdim. Yanağına bir öpücük kondurup kulağına kalkması gerektiğini fısıldadım. Önce yavaşca kıpırdandı ve gözlerini açıp bana baktı ona kocaman gülümseyip yanağına bir öpücük kondurdum. Oda gülümseyip benim yanağımı öptü.
Sonra ben yataktan doğruldum oda hemen kollarını bana uzattı. Her sabah kalktığında uyuşuk olur, öğlene doğruda herkese kök söktürürdü.
Onun uzattığı kollarını hemen kavrayıp kucağıma aldım. Oda hemen kafasını boynuma gömdü. Odadan çıkıp banyoya gittik. Banyoda işimizi halledince odaya gelip kıyafet seçmeye başladık. Yeşil bir tişört, beyaz pantolon ve gri bir ceket giydirmiştim.
Yanaklarından bol bol öptüm oda gülüp bana katılmaya başladı. Sonra hemen mutfağa geçtik sofrayı görünce hemen gözleri parladı ve bana kollarını sararak teşekkür etti. Yemeğimizi bol kahkahalı bir şekilde bitirdik o salona giderken bende mutfağı topladım.
Sonunda salona gelince çizgi film izliyen Ateşi gördüm. Bölümünün bitmesini beklemeye karar verdim. Koltuğa oturup onu seyretmeye başladım. Sonunda bölmü bitince televizyonu kapattım.
"Aşkım ben bugün işe gitmeyeceğim birlikte dışarda vakit geçirmeye ne dersin?"
Gözleri hemen sevinçle parladı.
"Geyçekten mi!?"
"Evet aşkım, gerçekten."
"Evet abya evet gejelim."
"Peki aşkım nereye gitmek istersin?"
"Payka!!"
"O zaman hedef park!" Diyerek onu ayakkabılığa yönlendirdim. Önce kendi ayakkabılarımı giydim. Kafamı kaldırdığımda Ateş ayakkabısını giymeye çalışıyodu ona hemen yardım edip çantamı aldım. İçine para telefon ve evin anahtarını attıktan sonra Ateşin elini tutup parka ilerlemeye başladım.
____________
Uzun süre parkta vakit geçirmiş, markete gitmiş ve hayvanları sevmiştik. Ateşin yorgunluktan çok uykusu gelmişti ve gözleri yavaş yavaş kapanıyordu.Bir taksi çevirip evin yolunu tarif ettim. Ateşi kucağıma çekip yatırdım.Eve yaklaşırken yol kenarında yarı baygın bir beden görür gibi oldum. Eve yaklaşık 5,6 dakikalık mesafedeydi.
Sonunda eve varınca çantamdan parayı adama uzattım. Uykuya dalan ateşi uyandırmadan eve sokmayı başarmıştım. Onu koltuğun birine yatırarak üstünü örttüm.
Hemen geleceğime inanarak anahtarı alıp evden çıktım. Eğer o yol kenarındaki bedene bakmassam asla rahat edemeyecektim.
Sonunda çocuğu gördüğüm yere yanına yaklaşıp nasıl olduğunu sordum ama cevap verememişti. Fena halde dövülmüştü benden çokta büyük durmuyordu.
Bu halde durmasını göze alamayarak bir kolunu omzuma attım ve kaldırmaya çalıştım.En sonunda kaldırdığımda hızla benim evime yürümeye başladım. Kapıyı sessizce açıp ayakkabılarımı ve çantamı çıkardım. Ateş hala bıraktığım gibi yatıyordu.
Çocuğu koltuğa bırakıp Ateşe doğru ilerledim. Onu odasına götürüp hızla pijamalarını giydirdim. Yatağına yatırıp battaniyesini üzerine sıkıca sardım. Salona dönmeden önce ilk yardım çantasını almayı unutmadım.
Çocuk hala bıraktığım gibi duruyodu hızla yanına gidip pansumana başladım. Gördüğüm kadarıyla hastanelik bir işi yoktu. Son yarasına pansuman yaparken biraz fazla bastırmış olmalıyım ki acıyla inlemişti.
"Özür dilerim, fark etmedim bastırdığımı"
"Dikkat etsene biraz!"
"Özür diledik ya Allah Allah"
Çocuk gerçektende çok kibardı(!) Öküz ben seni evime almışım pansuman yapıyorum bide bana bağırıyor.
"Adın ne istersen ailene haber verelim. Yaralarının hastanelik bir şeyi yok ama istersen sen bir doktora göster."
"Gerek yok"
Onun bu dediğine kafa salladım. Salona doğru gelen adım seslerini duymamla başımı kapıya çevirdim. Ateş elleriyle gözlerini kaşıyarak yanıma geliyordu. Yanımdaki çocuğu görmesiyle kaşlarını çatıp hızla bana gelip kollarını kaldırdı.
Onu kucağıma otturdum. Sıkıca bana sarılıp hala yanımdaki çocuğa bakıyordu. Çocuğa baktığımdaysa oda ona kaşlarını çatmış bakıyordu. Aradaki gerginliğin uzamaması için Ateşle konuşmaya başladım.
"Aşkım ne oldu? Neden uyandın bitanem hım?
"Çünkü bu heyifin sana bahıydığını duydum. Abya bu heyif kim?"
"Aşkım bu abi biraz hastalanmış bende onu tedavi ediyordum. Canı biraz acıdığı için bağırdı. Hadi gel ben seni yatırayım uykumuz kaçmasın tamam mı aşkım?"
"Abya beyn şeninle yatmak iştiyoyum. Lüfen."
Diyip suratıma masum kedi bakışları attı. Ona kafamı sallayıp yanımdaki çocuğa döndüm. Gözlerini kapatmış yatıyordu. Üzerinde eşofman takımı vardı bence rahat edebilirdi. Hızla kalkıp Ateşi odama götürdüm. Çocuk için yastık ve battaniye alıp salona gittim.
"Ben sana bunları vereyim bi gece burda kal"
Çocuk konuşmamla gözlerini açıp bana baktı sonra yavaşca kafa sallayıp kalktı. Bende hızla yatağı hazırladım. İyi geceler dileyip odadan çıkacakken bişey söylemesiyle durdum.
"Aras."
Dönüp ona anlamsız bakış attım. Oda cümlesini toparlayıp tekrar söyledi.
"Adım Aras sormuştun ya?"
Kafamı sallayıp kapıya ilerledim. Salonun ışığını kapatırken bende adımı söyledim.
"Alya"
Sonra ışığı kapatıp kendi odama geldim. Ateş hala bıraktığım şekilde duruyodu. Bende hızla üstümü değiştirip Ateşin yanına yattım. Hemen kafasını göğsüme koydu ve sıkıca sarıldı. Bende hemen kollarımı ona sarıp saçlarını okşamaya başladım.
Bir süre sonra düzenli nefes alışverişleriyle uyuduğunu anladım. Bende kendimi gevşetip gözlerimi kapattım ve huzurla bir uykuya daldım.
/////////////////////////
Bir bölümün daha sonuna gelmiş bulunmaktayız. Bir sonraki bölümde görüşürüz aşklarım:)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Abilerim Ve Kardeşim
ChickLitAlya'nın bu zorlu hayatında ailesinin gerçek ailesi olmadığını öğrenince sizce ne yapacak? Haydi sizde Alyanın bu zorlu hayatına konuk olun!