Abilerim Ve Kardeşim

0.5°

°
Kapıda gördüğüm babamla donup kalmıştım. Çok sevinçli gözüküyordu. Kucağımdaki Ateşi biraz daha sıkı kavradım. Ateş ise kafasını boynuma daha çok gömdü.

Derin bir nefes alıp son merdivenleri çıktıktan sonra babam olacak kişinin karşısına geçtim.

"Neden geldin."

Babam ise göz devirip konuşmaya başladı."Kapıyı açta içeri girelim."

Ona sinirli bir bakış attım çantamdan anahtarı almaya çalıştım. Babam kucağımdaki Ateşe uzandığında hızla geriye doğru bir adım attım.

Çantamı biraz daha karıştırdıktan sonra elime gelen anahtarı hızla çıkardım. Kapıyı açıp içeri geçmesini bekledim. Ayakkabılarımızı çıkardıktan sonra onu salonu gösterip Ateşi yatırmak için odasına ilerlemeye başladım.

Onu yatağına bırakıp dolabından pijamalarını çıkardım. Üstünü çıkardıktan sonra hızla üstünü giydirdim. Battaniyenin altına sokarken gözlerini açıp bana baktı.

"Abyajım şende beyimle yat."

"Eve bi misafirimiz geldi aşkım ben onunla konuşayım. Sonra senin yanına gelicem söz."

"Peki abya."

Ona gülümseyip alnına kocaman bir öpücük kondurdum. Yanındaki gece lambasını açıp odadan çıktım. Salona indiğimde babamın Ateşle olan fotoğraflarımıza baktığını gördüm. Öksürerek onu uyardıktan sonra tekli koltuğa oturdum. Oda karşımdaki koltuğa oturdu.

"Seni dinliyorum."

Babam yine baş gösteren heyecanlıyla benim hayatımı başıma yıkan cümleleri kurdu.

"Sen benim kızım değilmişsin. Bugün gerçek baban beni aradı. Yarın hastaneye gidip test yaptırıcaz yinede. Büyük ihtimalle seni ister bende kurtulurum senden. Ama merak etme o çok sevdiğin  kardeşinide vericem. Daha doğrusu satacağım."

Yerimde kala kalırken yüzümün beyazladığına emindim. O karşımda sırıtırken benim aklımdan tek geçen şey Ateşin benim biyolojik kardeşim olmamasıydı. Ya Ateşi vermek istemezse o daha çok küçüktü benden ayrılamazdı.

Biraz kendime gelmemle konuşmaya başladım.

"S-Sen ne diyosun. Ne demek benim kızım değilsin. Ne satmasından bahsediyosun sen!?"

"Basbayağı benim kızım değilsin işte neyi anlamadın. Hem sen ne sandın onca yıl sana size baktım para almayacakmıyım karşılığında. Her neyse yarın sabah dokuzda hastanede ol. Konumu sabah telefonuna atarım.Ben gidiyorum."

Benim bişey dememe müsaade etmeden hızla evden çıktı. Bense koltukta donuk bir şekilde oturuyordum. Yukarıdan gelen ağlama sesiyle kendime geldim. Kaç saattir o koltukta oturduğumu bilmiyordum.

Hızla toparlanıp Ateşin odasına girdim. Yatağında oturmuş elleri gözlerinde ağlıyordu. Yanına gidip sarıldım. Oda hiç birşey demeden kollarını boynuma doladı  ve boynuma yaşlarını akıtmaya devam etti.

Sakinleştikten sonra yatağa girip onu göğsüme yatırdım. Oda boynumda rahat bir şekil aldıktan sonra saç uçlarımla oynamaya başladı.

"Noldu bitanem hadi anlat."

"Kabüş göydüm."

"Geçti bebeğim ben senin yanındayım."

"Beni aşya bıyakma abya."

"Asla bırakmayacağı bebeğim."

Bir süre saçlarını okşamaya devam ettim. Sonunda Ateşin düzenli nefesleri boynuma çarpınca onu kenara koyup yataktan çıktım. Üzerini sıkıca örtüp odadan çıktım.