de liefde van mijn leven

031

Charlotte pov ( oehh niet verwacht he ;) )

"Charlotte?" Ik kwam net binnenlopen en de enige die nog wakker is is mijn moeder. Ik schop mijn schoenen uit en smijt mijn jas neer, ik was het haar van daarnet nog niet vergeven als ze dat soms dacht! "Ja, wat is er?" vraag ik met de onschuldigste lach die ook maar bestaat. "Was jij net bij je ex-broer?" 'Ex', ze zei ex-broer! Waar the fuck haalt ze het lef vandaan om dat te durven zeggen?! "Ik snap niet waar je het over hebt?" zeg ik en ik plof neer op de bank, NIET naast haar. "Nou, ze hadden een livestream, en die was op tv. En ik zag een glimp van jou.." zegt ze en ze kijkt me aan. "Hmm, weet je zeker dat je je niet vergist?" vraag ik haar, waarna ze me fel aankijkt. "Luister Charlotte, het was al duidelijk dat ik hem niet mocht, maar je gaat niet meer met hem om! Begrepen?! Jij ziet hem niet meer, hij is vanaf nu onbekend voor jou, snap je? O-N-B-E-K-E-N-D! En dat blijft zo!" zegt ze woedend. "Wil je mij nu ook verliezen? Of doe je dit alleen maar voor de fun?" vraag ik haar fel terug. Ze staat op. "Luister, hij heeft me voorgelogen, het is een homo, dat soort mensen mag je niet vertrouwen!" schreeuwt ze. "Nou joh, dat is dan kut zeg! Want ik doe het lekker toch!" schreeuw ik boos terug. "KIES JE HEM BOVEN JE BLOEDEIGEN MOEDER?!" schreeuwt ze. "BLIJKBAAR WEL EH, OF MOET JE EEN BRIL EN GEHOORAPPARAAT?!" schreeuw ik in haar oor. Ik ren naar de gang, trek mijn schoenen en jas aan. Ik ren naar buiten en spring op mijn fiets. Ik pak ondertussen mijn telefoon en bel Liam, hij zou me wel begrijpen, dat wist ik wel zeker.. En ze zouden me binnenlaten, zij waren dan ook wel de enigste die ik nu nog had.

Zayn pov

"Ja, ik maak gelijk je bed op. Ja ik snap het.. Morgen halen we je zusjes er weg! Ja, ja kom gelijk hierheen.. Okay tot zo" zegt Liam. "Met wie belde je?" vraagt Niall niewsgierig. "Charlotte, ze komt hierheen, zij en de andere meisjes gaan daar weg." zegt die. "W-wat is er gebeurt..?" vraag ik geschokt. "Dat weet ik niet precies, maar ik weet wel dat Charlotte hier nu gelijk heen komt en dat morgen haar zusjes ook komen! Ze is toch nooit thuis dus kunnen we mooi hun spullen pakken. We weten nog niet waar ze gaan wonen, als ze daar maar weg zijn.." zegt Liam serieus. Ik knik zachtjes. "Ik ga haar bed opmaken in de extra kamer." zegt Liam en hij loopt naar boven.
Na ongeveer twee minuten ofzoiets word er aangebelt. "Ik ga wel.." zegt Niall zacht en hij loopt de gang in. Hij komt terug met een huilende Charlotte. "Charlotte, wat je deed was goed.. En wat we morgen gaan doen is nodig, Daisy en Phoebe zullen het misschien nog niet begrijpen. Maar jij en Felicite kunnen ze steunen, jullie levens gaan vanaf nu verbeteren!" stel ik ze gerust en ze knikt. Dan gaat haar telefoon over, die ringtone herkennen we wel. Het is Eighteen, het liedje dat Louis heeft geschreven voor Harry, ze vond het zo mooi dat ze hem gelijk op haar telefoon moest en zou hebben. "H-hier neem jij maar op. Zij is wel de laatste die ik wil spreken.." zegt ze en ze geeft de telefoon aan Niall. "Wacht! Niet met je eigen stem, dan weet ze gelijk wie je bent en dan komt ze hierheen!" waarschuw ik hem nog snel waarna die knikt. Hij neemt op en zet hem gelijk op de speaker. "Met Chatlotte?" zegt die met een overdreven meisjesstem die totaal niet op die van Charlotte lijkt. Maar ze gelooft het blijkbaar wel. "Charlotte, ik wil dat jij NU meteen naar huis komt!" zegt ze streng, of nee, het meer schreeuwen. "Ik kom niet meer, nooit niet! En al helemaal niet meer voor jou!" zei Niall, nog steeds met de meisjesstem. Het was best wel grappig om hem zo te zien, als een klein kindje dat zijn moeder probeerd te misleiden door haar niet te zeggen dat die koekjes ging kopen ofzoiets. "CHARLOTTE TOMLINSON IK BEN JE MOEDER KON NU METTEEN NAAR HUIS JIJ KRENG!" "Nou emh, als je zogenaamde moeder je een kreng noemt en niet respecteerd met wie je omgaat dan kan ik jou dus geen moeder noemen?" "DAT IS PECH JIJ KOMT NÚ NAAR HUIS, JE BENT ZEKER BIJ DIE BROER VAN JE EH, IK WIST HET WEL IK KOM JE NÚ METEEN OPHALEN!" schreeuwt ze weer. "Nee hoor, ik ben bij.. Anna.." zegt die onzeker, maar het werkt wel. "Ohja? Is dat zo? Mag ik Anna dan even spreken?" Shitty things.. Hij duwt de telefoon in mijn handen en ik kijk hem vragend aan. "Emh, eh ja met Anna." zeg ik snel met een hoge stem, wat duidelijk mislukt en waardoor Charlotte dan ook moeite heeft om haar lach in the houden. "Ik. Wil. Dat. Mijn. Kind. Weer. Terug. Is.!" zegt ze alsof ik een domme mogool ben die niks begrijpt. "Dat. Gaat. Niet.!" zeg ik terug op hetzelfde domme, mogolische en sukkelige toontje als haar. "OMDAT IK DAT NIET WIL, BEGRIJP HET DAN! JE VERPEST MIJN HELE LEVEN, SINDS JE LOU HEBT WEGGESTUURD BEN JE EEN GROTE HOER DIE IEDERE NACHT MET IEMAND ANDERS IN BED LIGT SNAP DAT DAN, WE VERDIENEN IEMAND DIE BETER IS DOEI!" schreeuwt Charlotte - nu zelf - door de telefoon die ze uit mijn handen had gerukt. Ze barst in huilen uit en ook Liam komt nu beneden. "Lottie, het komt goed.. Dat weet ik zeker!" probeert Liam haar op te vrolijken en ze knikt.
Na nog een kop thee en wat gepraat te hebben besluiten we maar om naar bed te gaan. "Night guys en Charlotte!" zeg ik nog voordat ik naar boven loop. Ik stuur nog snel een berichtje naar Perrie dat ze me niet meer kan skypen omdat ik ga slapen en daarna ga ik ook echt slapen.

Louis pov

"Hazz, wake up my cutie sunshine!" fluister ik in zijn oor. Het was al bijna 01.00PM en dan moesten we al in de winkel zijn. "Hmm, ik sliep net zo lekker!" kreunt die. "Ja, dat snap ik wel als je bij mij ligt!" grinnik ik. "Jaja dat zal wel.." zegt die lachend en hij komt zijn bed uit. "Gemma is er al je moet echt even opschieten hoor!" zeg ik. "Rustig maar hoor boobear!" lacht die en hij geeft me een kusje, nouja, uiteindelijk word het een lange zoen. Ik prik in zijn buik. "En nu opschieten jij!" zeg ik lachend terwijl hij knikt en een blouseje aantrekt. Ik loop naar beneden om een broodje voor hem te maken. "Goo-" Midden in mijn zij blijf ik verstijfd staan. Charlotte.. Ze is hier! "C-charlotte, wat doe je hier.. En wa-wat is er gebeurt?!" vraag ik haar. "Rustig Louis! Laten we het uitleggen.." zegt Liam en ik ga zitten op een van de stoelen en maak ondertussen een broodje. Dit is blijkbaar ook de eerste keer dat Gemma het hoortwant ze begint aandachtig mee te luisteren.
Nadat ze het verhaal in huilen heeft verteld is Harry ook al beneden en heeft ook alles gehoord. "Weetje, dit moest eigenlijk een leuke verassing zijn.. Maar je zou ze vandaag toch zien! Anders konden we toch geen jurken gaan halen?" zegt Harry dan ineens. "Maar hieruit begrijp ik dat we jullie niet meer terugbrengen..?" vraagt die kijkend naar Charlotte. Ze knikt. "Maar, we hebben als enigste kamer nog die waar Charlotte nu slaapt over.." zegt Zayn. Kut.. "OEH IK WEET HET!" Gemma springt op. "Ze komen bij mij en mam wonen! Dat vind ze vast niet erg en dat is juist super gezellig!" stelt ze voor en Charlotte kijkt haar met een brede glimlach en grote ogen aan, wat er best wel grappig uitziet. "Allemaal..?" vraagt ze ongelovig. "Ja, jullie allevier!" Ze remt naar Gemma toe en knuffelt haar stevig. "Ik bel haar wel even, dan weet ze dat jullie ook komen! Als Harry je huis wil kopen, word die namelijk veelste groot met veelste veel kamers!" zegt Gemma enthousiast en ze maakt zich los uit Charlotte's greep.
"Geregeld!" roept Gemma enthousiast waarna Charlotte haar half dood knuffelt wat me een glimlach geeft. "Zullen we maar gaan dan?" stelt Harry voor, ik, Gemma en Charlotte knikken instemmend, sta op en ik pak zijn hand vast. Samen lopen we naar de auto waar Louis achter het stuur gaat zitten en ik naast hem. Charlotte en Gemma gaan achterin zitten waar zometeen ook de andere meisjes gaan zitten, ookal weten we nog niet hoe..
Als we ze hebben opgehaald en ook nog al de spullen van vier meisjes hebben ingepakt, zitten we een beetje opgepropt maar wel blij in de auto. Daisy zit bij mij op schoot, Phoebe bij Harry en Felicite bij Gemma en Charlotte allebei ofzoiets. Maarja, dat maakt niet zoveel uit! Vandaag gaat het leuk worden! "Hier rechts.. Ja kijk daar is het!" zegt Harry me en ik parkeer op de juiste plek die die aanwijst.
Even later lopen we de winkel binnen, het eerste wat opvalt is een vrouw in - ofcourse - een jurk. Tsja, wat zeg je ervan? Ietsjes minder parels en diamanten en meer.. Jurk misschien?! Nee serieus, had dat wijf het niet ijskoud? "Goedenmiddag, ik ben Linda! En dan bent u vast mr. Tomlinson en u mr. Styles?" Ze steekt haar hand uit en wij knikken. Dan geeft ze Gemma, Charlotte, Felicite, Daisy en Phoebe een hand. "Dus jullie zijn de bruidsmeisjes?" vraagt ze en ze knikken allemaal enthousiast. "Dan heb ik misschien wel iets leuks voor jullie! Loop maar mee, als jullie hier kunnen wachten? U kunt daar koffie en koekjes pakken!" zegt ze. Wij knikken en gaan op de bank zitten die ze aanwees.
"Poepoe, eindelijk.." zucht/mompel ik zacht als Linda weer tevoorschijn komt, na ongeveer anderhalf uur! Okay ik kon er zelf ook wel lang over doen, maar anderhalf uur?! En nog geen twee seconden later staan ze alle vijf voor ons. Alle vijf in prachtige jurken.. Ze zijn wit, tot hun knieën, het begin is een beetje strak maar vanaf de heupen word het al minder strak. "Wauw.. Ze staan jullie prachtig!" zeg ik en ze stralen helemaal. Harry geeft Gemma een knuffel, het is zo lief om te zien! "Deze nemen we! Dat weet ik zeker! Er zijn geen mooiere!" zegt die met tranen in zijn ogen.