de liefde van mijn leven

01

DE DAG VAN HET VERTREK
Louis pov

"jongens pak je spullen we gaan zo" hoor je Liam roepen, het was 2 dagen voor het eerste concert, in Colombia. "jaha we hoeven pas over een uur op het vliegtuig te zijn" hoor je Niall terugroepen. ik pak mijn koffers en breng ze naar beneden, ik loop nog snel even naar de keuken voor wat koffie, het is nog maar 10:00 en nu al zo snel haatsen, arghh. ik hoorde nog iemand binnen komen, ik draai me om om te kijken wie het is en moet keihard lachen "Niall waarom loop je nog in je slaapkleren rond?" vroeg ik "eerst ontbijten dan derest" was het antwoord. typisch Niall, eten gaat altijd voor. "jongens opschieten NU?!" hoorde je Liam nu nog wat harder roepen, Harry kwam ondertussen ook binnen maar dan helemaal klaar voor vertrek "zo Niall ik zou maar opschieten als ik jou was, straks ontploft er nog een bom" grinnikte hij, we moesten alle drie lachen en Zayn die ook binnen kwam vroeg "wat is de gra-" en toen zag die Niall "tjaa daar zal Liam niet blij mee zijn" zei Zayn droog en Liam kwam binnen "Niall dit meen je niet he?" "jawel waarom niet het vliegtuig gaat pas over 1,5-2 uur toch?" "ehh neee ik kreeg een telefoontje van Paul dat onze vliegtuig eerder gaat over een half uur moeten we klaarstaan" zei Liam, kijkend naar Niall, net als derest, je hoorde Niall zacht vloeken, hij propt zijn boterham in zijn mond en rent supersnel naar zijn kamer, terwijl ik en de andere jongens lachen.

-------

ondertussen zijn we net op tijd aangekomen op het vliegveld en gaan we naar de douane, we moeten alles uit onze zakken halen, in de auto kreeg ik nog een berichtje van eleanor dat zij en de meiden er al waren, maar dat wisten we al. ik, Harry, Liam en Zayn waren door de poortjes, nu kwam Niall eraan, hij liep en ineens ging het alarm af! hij schrok zich dood net als wij en Paul natuurlijk, die sukkel was nog half aan het dromen, we zagen de meiden aankomen lopen, en die vroegen wat er was, terwijl Niall van top tot teen werd gefouileerd legde wij het uit..