de liefde van mijn leven

013

Liam pov

We blijven allemaal naar Sophia kijken, die daar maar ligt, dood? Hoe dan ook, waarom zou ze jaloers zijn op Chimene, we zijn alleen vrienden, of was wat er in de brief stond echt..? Maar verder kan ik niet nadenken omdat ik opschrik van een hard gebonk op de deur, ik zie Paul ernaartoe rennen en bijna meteen daarna komen er 4 ambulance mannen binnenrennen met een brandcard. Maar als ze bijna weg zijn, stelt Paul voor dat ik meega, ik knik instemmend maar wil niet alleen, dus Louis en Harry moeten mee, gelukkig vinden ze het niet erg en 5 minuten later ligt Sophia in de ziekenhuiskamer en onderzoeken ze haar, terwijl ik huilend op de gang zit, en Harry en Louis me proberen me te troosten. "M-maar m-m-mor-morgen ga-gaan we n-naar I-Ier-Ierland.." zeg ik ze snikkend en ze kijken elkaar vragend aan. "Wacht maar even, ik ben zo terug!" zegt Harry waarna hij zijn mobiel pakt en wegloopt. Louis komt naast me zitten en probeert me te troosten. "Liam, het komt goed, Okay? Sophia is een vechter, en ze moet weten dat die Chimene niet de waarheid sprak, jij wel, ze wist het wel, maar ze was gewoon geschrokken van wat ze had gehoort, ze komt wel weer bij. Ik beloof het je!" zegt louis. Maar op dat moment komt er een zuster de wachtkamer inlopen. "Mr. Payne? Komt u mee, sorry maar u kan maar met 1 tegelijk, aangezien ze u het meestvertrouwd, wil ze u misschien het liefst zien als ze uit haar coma komt. Alleen we weten nog niet wanneer dat is." zegt ze terwijl ik met haar meekom. "Ik ga wel even naar Harry, rustig aan he?" zegt Louis, ik knik en loop dan mee. "U hoeft geen u te zeggen hoor, en zeg maar Liam!" zeg ik terwijl ik haar hand schud. "Okay, ik ben zuster Vermeer, maar zeg maar Laura." ik knik en loop dan de kamer in. "We weten nog niet wanneer ze wakker word, ze heeft een overdosis genomen, ze komt er vast wel snel weer bovenop!" zegt Laura nog snel en gaat weg, ik knik en ga op een stoel naast het bed zitten, ik merk dat er een traan uit mijn ooghoek komt, maar dat boeit me niks, míjn Sophia wou dood, omdat er een of andere bitch zei dat ze 'minder waar is', nou, de enige die dood mag is zijzelf!
Ik zit hier nou al..? Hoelang zou het zijn, een half uurtje en heb alleen maar zitten huilen, tot er iemand binnenkomt, zuster Laura. "Liam, ik heb bezoek meegenomen, het zou eigenlijk niet mogen maar dit is een uitzondering!" glimlacht ze, terwijl ik haar vragend aankijk, ze doet de deur open en Niall, Zayn, Paul, Perrie, Louis en Harry lopen binnen. "We hebben een verassing voor je.." begint Paul, "Harry belde me net hoe overstuur je was dat Sophia in een wildvreemd land moest blijven, dus daarom heb ik geregeld dat elk volgend land, Sophia meekan, daarom gaan we pas over 5 dagen weg, er was namelijk een ongeluk in het stadion waar jullie zouden moeten optreden en is het volgende concert pas over 7 dagen, en dat is dan de verassing voor Niall, we gaan in het stadion van Derby County spelen!" "MEEN JE DAT?!" hoor je Niall roepen en hij vliegt Paul om zijn nek terwijl die steeds maar 'dankje' kan zeggen, ik ben blij hoor, daar niet van, maar ik wil gewoon zo graag dat ze er weer bovenop komt! "Maareh jongens, Liam mag hier blijven slapen, maar voor ons is echt tijd om te gaam, het is al 11.32PM, dus lets go!" zegt Paul, we zeggen elkaar nog even gedag en ze gaan dan weg, ik ga op het door Laura neergelegde luchtbed liggen en val al snel in slaap..
*2 dagen later in de nacht*
Ik schrik wakker, van niks? Van wat zou ik wakker moeten worden? Ik kijk even op mijn mobiel, oh het is Twitter maar, ik zet hem uit en probeer weer te slapen, maar het lukt me maar niet, ik ga wel even bij Sophia zitten..
"Word wakker, alsjeblieft.." fluister ik,"Sophia.." nu huil ik al..
"Sophia, ik mis je, je hoort me toch niet, maar dat boeit me niks, ik wil je terug, die lieve Sophia. Met haar leuke grapjes, de liefste lach ooit, met ogen om in te verdrinken, je mag niet luisteren naar wat al die andere zeggen, ik weet wat waar is.. En jij hoort dat ook te weten. Word alsjeblieft wakker.. Alsjeblieft, ik hou van je.." en dat laatste fluisterde ik, voorzichtig geef ik haar nog een kusje op haar hoofd en ga weer op de stoel zitten..

Sophia pov

Wat is dit? Waar ben ik? Wat is er gebeurt? Ik hoor iemand praten, maar wie? Hij zegt dat die van me houd.. Papa? Nee, ik was mee met.. Liam! Het is Liam! Ik wil iets zeggen, ik hoor hem huilen, hij zegt dingen, ik wil terugpraten, hem knuffelen, ik mòèt hem zien, maar ik krijg mijn ogen niet open.. Ik voel een zachte kus op mijn voorhoofd en probeer mijn mond te openen, om iets te zeggen, hij gaat open, maar er komt geen geluid..

Liam pov

"Sophia?! J-je, bent w-w-wakk-wakker?" Ik zag het, haar mond was open! Ik moet het zeker weten, en dan Harry bellen, dat zij die! Ik pak haar hand.. "Sophia, als je me hoort knijp dan.." Ze knijpt, heel zacht, maar het is iets, en op dat moment begint een apparaat te piepen, haar hartslag.. Het is weer normaal! "Sophia, ik ben zo terug, ik beloof het je!" Ik moet naar Laura, en Harry bellen. Ik ren door de gangen op zoek naar Laura, en bel ondertussen, "Liam?" "Harry! J-jullie moeten k-komen..! Z-ze i-i-is w-wakker, m-maar i-i-ik k-kan Laura n-ni-niet vin-vinden.." Snik ik, wat als ik haar niet op tijd vind.. "We komen gelijk, rustig, over 5-10 minuten zijn we er!" Dat zegt die nog voor die ophangt.. Ik ga maar roepen.. "L-L-Laura!" Meer hoef ik ook niet te doen, want ze komt al aangerent, "Liam, wat is er?" "Z-ze i-i-is.. Ze is w-wakker.." snik ik nog steeds, straks zijn we telaat, ik trek haar daarom maar mee naar de kamer van Sophia.. "Sophia, ben je er nog..?" ze knikt, maar ze heeft nog steeds naar ogen dicht, "Z-zie je?" vraag ik Laura maar die is met iets bezig, waarna ze met een naald aankomt.. "W-wat g-ga je doe-doen?" "Dit verdooft de pijn rustig maar hoor!" Ze zet het in haar arm en laat het spul in Sophia gaan.. "Over 5 minuten kom ik terug, als er iets gebeurt, goed of slecht, dan ben ik in de kamer hiernaast, ook me roepen als dat ding of stopt met piepen, of langzamer of sneller gaat piepen, okay?" Ik knik en wacht, maar als ze net weg is hoor ik de jongens en Paul, "Louis! Wat is er gebeurt?!" vraagt Louis, die hand-in-hand met Harry staat, wat super cute is! "Z-ze leeft.." Is het enige wat ik kan zeggen.. Na 5 minuten komt Laura "Ik ga haar wakker maken, okay? Liam, jou vertrouwt ze het meest, ze moet jou als eerste zien!" Ik knik en kom naast haar staan, ze gebruikt een apparaatje om haar wakker te maken en nog geen 20 seconden later opent ze haar ogen. "Liam?" Ze barst in snikken uit en ik knuffel haar, wat heb ik dit gemist, niet het huilen, maar Sophia.. "Sophia..?" ze kijkt op, "Beloof me dat je dit nooit meer doet, okay? Jij bemt degene met wie ik oud word, aan wie ik mijn leven toevertrouw, met wie ik wil gaan trouwen en oud mee wil worden.." Ik begin nu ook te huilen, dus zo zitten we, samen als de twee gelukkigste mensen, (noujaa, Louis en Harry, en Zayn en Perrie komen in de buurt) te huilen, "Wanneer mag ze uit het ziekenhuis?" vraagt Paul, en we kijken vol zekerheid naar Laura. "Als alles goed gaat morgen!" zegt ze, en Sophia en ik vliegen nu elkaar blijer dan ooit om de hals. "Wat moet ik toch zonder jou..?" En eerlijk waar, ik zou het niet weten!