de liefde van mijn leven

021

Harry pov

Langzaam open ik mijn ogen, waarom heb ik die pijn in mijn kont zo erg.. En aan mijn wang, het lijkt wel of die in de fik staat.. Ohjaa wacht, ik weet het weer! Ik was verkracht nadat ik ontvoert was door die Bryan en Bart.. "Hazz..?" vraagt iemand voorzichtig, LOUIS! Zonder iets te zeggen omhels ik hem dn krijg ik gelijk een grote glimlach op mijn gezicht, deze jongen, en alleen deze, maakt mij de gelukkigste ever! "Harry, ik ben zo zo zo blij dat je weer wakker bent!" huilt Louis, ik kijk hem vragend aan, "Je was flauwgevallen en lag ongeveer sinds gistermiddag te slapen, Bart en Bryan zijn opgepakt en je verkrachter ook!" zegt die en ik voel me er meteen wat blijer door, de wereld word stukje bij beetje weer beter hierdoor! "Lou, het boeit me niet wat er is gebeurt, ik wil het allemaal vergeten, dat zeg ik ook tegen de jongens en het managment, geen woord meer wil ik er nog over horen, geen rechtzaak, geen medelijden, niks!" zeg ik gegen Louis en hij knikt waarna die zijn telefoon pakt, waarschijnlijk om dat te zeggen, hallo normaal leven dat ik nu weer terug heb!
"Jongens ik heb hongeeeeeer!" Niall zeurt nu al een half uur om eten, we zijn gestopt bij een winkel speciaal voor hem maar hij blijft doorzeuren! We zijn nu onderweg naar de studio's om de nieuwe liedjes aan het management te laten horen, allemaal houden ze hun mond erover. Ik wil de vrolijke Louis kunnen zijn en niet de verdrietige die aan het slechtste gevoel aller tijden heeft door maar een dingetje die er gebeurt is..! "EINDELIJK!" roept Niall waarschijnlijk omdat we er zijn zodat die de koelkast hier kan plunderen, hahah! "Hee jongens!" begroet Simon ons vrolijk als we binnen zijn en neemt ons mee naar dezelfde kamer als een paar dagen geleden, alleen nu zit Ed er niet maar Paul en de rest van het managment. We geven ze allemaal een hand dn lopen dam naar een soort studio plek dingetje waar we ingaan, Paul en Simon gaan achter de geluidsknoppen en besturings apparatuur zitten en het managment staat achter hun, dan is het tijd om te beginnen, we beginnen met Act My Age, dan Steal My Girl, dan volgen Eighteen, Fools Gold, Ready To Run, Clouds, No Control, Fireproof, Night Changes, Spaces, Once In A Lifetime, Change Your Ticket, Where Do Broken Hearts Go, Girl Almighty, Stockholm Syndrome en Illusion. Aan het einde als we klaar zijn lopen we het hokje uit en het managment knikt maar wat, wat een enthousiasme weer zeg, voelt iemand anders de sarcasme ook zo erg goed?! Maarjaa, hun zijn dus een beetje sago achtig terwijl Paul en Simon, vooral Simon dan, heel erg blij zijn met de resultaten, kijk daar héb je tenminste nog wat aan!
"Jongens, zullen we gaan?" stelt Liam voor en wij knikken allemaal en maken aanstalten om te vertrekken, "Louis en Harry, blijven jullie even?" vraagt, weer die mogolische, man.. We blijven allemaal staan, wij zijn een team, wij zijn altijd samen, duhh! "Louis en Harry! Niet het hele clubje!" Ja hoor, dat wijf is er ook weer bij.. De andere lopen zuchtend weg en mompelen nog wat als 'wij wachten in de auto' waarna wij knikken en op een van de stoelen gaan zitten. "Jongens, wat er is gebeurt mag niet nog een keer gebeuren!" begint een wataardiger uitziende man, "Daarom moeten jullie tot onze spijt.." zegt die maar hij kan het denk ik niet.. "Uit elkaar!" zegt dat wijf van de vorige keer weer, ik haat haar zo erg! Ik Louis bang aan, ik wil niet uit elkaar, onder tafel pakt hij mijn hand en knijpt er bemoedigend in, de man kijkt ons boos aan dus we laten elkaar maar snel los, "Géén handen meer vasthouden, níét meer naast elkaar zitten, geen één stiekeme blik meer tijdens een interview, en óók niet meer naast elkaar staan! Geen contact meer tussen jullie!" zegt die nors. "Maar.." zeg ik huilend en kijk snikkend en bang naar Simon, die kan dit nooit goedkeuren! "Het spijt me jongens.." Kan die alleen zeggen met een spijtige blik op zijn gezicht, we knikken en lopen hand-in-hand weg, de man kucht, ohjaa, níét meer hand-in-hand, ik zucht en we lopen samen, nogal gebroken naar de auto..
"Jongens willen jullie ook wat chips?" vraagt Niall, al bijna twee uur hebben we helemaal niks gezegt, alleen maar gehuild, de jongens snappen er niks van, ze komen er snel genoeg wel achter.. Ineens gaat Louis nóg harder huilen, hij geeft zijn mobiel waar een berichtje van -blijkbaar- die man op staat,

Ohja, en vergeet niet dat jullie uit elkaar zijn, dus de ring moet ook af!

Lees ik waardoor ik nog harder moet huilen en de ring in mijn handen neem, waarom?! Waarom is ons managment nou zo kut?! Liam pakt de mobiel uit mijn handen en leest het, waarna die ons verschrikt aankijkt en het aan de andere laat lezen, Zayn kan alleen maar voor zich uitstaren en Liam en Niall proberen ons wat te kalmeren, wat niet lukt..
"Jongens" begin ik, Zayn, Niall en Liam kijken op, waarschijnlijk omdat ik onderhand al vier uur met Louis aan het huilen ben en nog niks heb gedaan.. "ik ga even een rondje lopen." zeg ik en ze knikken, ik doe mijn schoenen en jas aan, zet een zonnebril op en loop naar buiten, ook mijn cappuchon doe ik op omdat het niet zo heel warm is én omdat ik geen zin heb in fans of papparazi die me vragen gaan stellen waarom ik er zo uitzie.. Ik ga maar even naar het park.. Daar is het wel rustig denk ik.
"Emh, meneer..?" vraagt een oude vrouw, al een half uur staar ik voor me uit op dit bankje, het bankje waar ik en Louis altijd zaten en waar nu heel veel tranen zijn gevallen.. Ik knik en de vrouw komt naast me zitten, "Ik weet dat dit misschien niet het beste moment is voor deze vraag.. Maar mag ik een handtekening voor mijn kleindochter..?" vraagt ze, "Tuurlijk!" zeg ik met een fake blij gezicht, het is vooral fake omdat er alleen nog maar tranen over mijn wangen stromen. "Och jongen, wat is er aan de hand..?" vraagt en en ze wrijft over mijn schouder, "Mevrouw, dat kan ik niet zeggen.." ik doe mijn zonnebril en cappuchon af, mijn krullen hangen futloos langs mijn gezicht, ik neem van haar de foto die ze haar oma had gegeven en de stift aan en krabbel wat op de foto met op het laatste mijn handtekening. "Jongen toch.." zegt ze en ze probeert me te kalmeren, wat raar is want haar lukt het wel.. "Jij bent toch die jongen die zo lief bij die andere past?" vraagt ze, maar daardoor huil ik nóg harder, "Het spijt me.. Is het uit..?" vraagt ze voorzichtig, "Soort van.." mompel ik, "Jongen, ik hoop dat als het uit is, je de ware snel vind, je bent een goede jongen!" zegt ze en ze staat op, "Ik moet maar weer eens gaan, ik moet vanavond nog oppassen op mijn kleindochter" zegt ze, maar voor ze kan gaan knuffel ik haar, "Dank u.." fluister ik in haar oor en loop dan weg..
Als ik weer binnenkom staat er nog maar een lamp aan, iedereen slaapt al.. Ik doe de lamp uit en loop mijn kamer in, waar Louis heel erg schattig in mijn bed ligt te slapen, naast hem ligt een briefje,

Hazzaaa, ik weet dat jij altijd automatisch je eigen kamer in loopt dus ging ik maar in jou bed liggen, wees niet boos maar ik heb je joggingsbroek aan, mijne zaten in de was!
XLouis

Staat erop en ik glimlach, ik trek nog snel even een joggingsbroek aan en ga dan naast hem liggen, de ring leg ik onder mijn kussen..
Louis ligt nog te slapen, ik ben net wakker dus moet ik ontsnappen uit zijn greep.. Na ongeveer vijf minuten onhandig en lomp te lopen doen ben ik eindelijk los en kan ik naar beneden waar Niall en Liam ook al op de bank zitten, "Goodmorning" mompel ik en zij mompelen ook iets wat daarop moet lijken ofzoiets, we kijken wat tv en het nieuws enzo, leuk.. Toch gezellig gespot door papparazi gister, er komt een foto van mij langs waar ik een handtekening zet voor die aaridge mevrouw haar kleindochter, achjoh, boeiend ze was gewoon aardig! Gelukkig waren ze al weg toen ik mijn cappuchon en zonnebril afdeed! Na ongeveer een half uurtje, als het half tien is word er aangebeld, "Ik ga wel." zeg ik. Ik sta op en loop naar de deur die ik opendoe, wat een verassing, niet dus, daar staat Paul, en oh, dit hadden we echt niet niet verwacht zeg, een meisje naast hem, zowee wat een verassing! Onee, het overstroomt hier bijna van de sarcasme! "Wat?" vraag ik Paul nors, maar natuurlijk weet ik al waarvoor die komt ik bedoel Niall, Liam of Zayn hoeven geen fake relaties met fake glimlachen en fake dates enzo, die hebben geluk.. "Harry, dit is Lily Jones, zij is je nieuwe vriendin!" zegt Paul en ik kijk hem met open mond aan, "VERDOMME PAUL NEE NEVER GA ALSJEBLIEFT NÚ WEG!" schreeuw ik en Liam komt van boven aangerent en trekt me mee de woonkamer in en zegt tegen Zayn dat hij er maar even heem moet gaan, en natuurlijk, nog geen tien seconden later staan ze binnen, gezellig man.. "Harry, mijn idee is het niet en-" begint Paul maar ik kap hem af, "Ohnee, het is het idee vanhet managment zeker weer he?! Het is áltijd hun idee!" zeg ik en ik kijk hem boos aan, "Wat is er aan de hand?" vraagt Louis die net beneden is en ons vragend aankijkt, "Vanmiddag om drie uur gaan jij en Lily uit eten, of je het niu wilt of niet." zegt Paul en na dat gezegt te hebben loopt die samen met Lily weg en laat ik me huilend in Niall's armen vallen, waarom?! Waarom is het leven toch zo kut?!