de liefde van mijn leven

44

Louis pov

'Louis,

Je zei 'ja'!
Ik hoop dat je beseft dat je hier spijt van zal krijgen!
Had gedaan wat op het briefje stond,
of wat ik je zei!
Ik hoop voor je dat je ervan houd om bekeken te worden,
bij alles.
Hopelijk voor jou kan je ook een tijd zonder die man van je want als je nu nog ÈÈN ding doet dat me niet zint,
ga je eraan!
Vertel nemand hierover als je wilt dat je je geliefde Harry blijft zien..

J.'

"Wie ben jij..? En what the fuck moet je van me..?!" fluister ik in mezelf met tranen in mijn ogen. Welk briefje, wat mocht ik niet doen, en hoe kan degene die dit doet ons, oftewel mij, elke seconde in de gaten houden..? WIE THE FUCK IS DIE FUCKING J?!

Nog tien keer las ik het.. Hoe kan degene die dit schreef nou zeggen dat ik 'mijn geliefde Harry nog wil blijven zien'..? HARRY! Als een gek sprint ik naar beneden. Liam en Zayn zitten op de bank. "WAAR IS HARRY?" schreeuw ik naar ze. Ze halen hun schouders op en ik ga naar de keuken, waar Niall aan de tafel zit te eten, een hele bord met pannekoeken, in ze eentje. "NI WAAR IS HAZZ?!" schreeuw ik naar hem. "Wachtwer jwe" zegt die met zijn mond vol waardoor ik er geen ene reet van versta. "Met je mond leeg zodat ik het ook echt hoor." zeg ik op zo'n 'duh'-toon. "Achter je" zegt die nog een keer. Ik draai me om en daar staat Harry, met een verbaasd gezicht, waarschijnlijk omdat ik helemaal in paniek was. "HARRY!" schreeuw ik en ik vlieg hem om zijn nek. Hij knuffelt me grinnikend terug en ik geef hem een kleine kusje op zijn wang. "Je was opeens weg, ik wist niet waar je was.." fluister ik ik zijn oor. Hij glimlacht naar me en geeft me een kusje op mijn mondhoek. "Boobear, ik zal never ever weggaan zonder jou.. Ik ben waar jij bent, en jij waar ik ben. Ik zal staan waar jij staat, altijd achter je staan als jij om zal vallen.. Ik ben er altijd voor je liefje" zegt die. Ik kijk hem recht in zijn ogen aan. "Babe, ik zal er ook altijd voor jou zijn, wat je ook doet, of wat je ook wilt, ik ben er altijd voor je." zeg ik hem waarna ik hem liefdevol zoen, ik leg mijn handen op zijn heupen en hij de zijne in mijn nek. We laten tegelijk los en kijken elkaar glimlachend aan, god wat houd ik toch van deze jongen.

Na ontbeten te hebben, ga ik naar boven om mezelf om te kleden, tamden te poetsen, me haar te doen, dat soort dingen. Als ik in de kamer is, voel ik me raar. Iemand staart me aan. Ik kijk om me heen, niemand. Ik negeer het een beetje, maar het helpt niet, ik word aangestaard, door iets of iemand. Ik voel me niet veilig, maar door wie dit ook komt, ik laat ze me NIET pakken, ik geef me niet over, NEVER. Ik kijk om me heen, het onveilige gevoel word erger, maar het maakt me niet uit. Ik open de gordijnen nog omdat we dat nog hadden gedaan, en er hangt buiten, aan een touwtje die vastzit aan een boom, een briefje hangen. Ik open het raam en pak het briefje van het touwtje af;

Louis,

Je zoende hem, alweer!
Je zal hiervoor boeten!
Dacht maar niet dat je zo snel van me af zou komen,
ik hoop dat je genoeg van je vriendjes houd om meer afstand van die krullenbol te nemen,
want anders,
gaan jullie er allemaal aan!

J.

Wie is dit.. En wat moet hij of zij van me?! Een traan ontsnapt uit mijn ooghoek. Ik laat mezzelf tegen de muur aan op de grond zakken en begun zachtjes te huilen. Tot ik opneens iets hoor, het komt van buiten, tegen het raam aan. Ik doe het raam open en kijk naar beneden. Mijn adem stokt als ik het zie.. Het is Harry, met een mes door zijn keel! Het bloed ligt overal op de grond.. Als ik bijna op de grond wil instorten, bedenk ik dat ik hem misschien nog kan redden en ik spurt naar beneden. "Wat is er met jou aan de hand?" vraagt Liam, waar ik in de woonkamer tegen aan loop. "H-het i-is, Ha-Harry.. I-is d-d-doo-dood.." stotter ik waarna ik in stort in zijn armen. "Louis, wat bedoel je..?" vraagt die. Ik leid hem langzaam mee naar buiten, naar waar ik Harry zag liggen, dood, met een mes door zijn keel..

Als we buiten aankomen wijs ik zonder te kijken naar de plek waar hij daarnet nog dood lag.. "Lou, wat is er aan de hand.. Harry ligt hier niet, hij is niet dood..?" langzaam draai ik mijn hoofd naar de plek, en hij heeft gelijk, hij ligt er niet, echt niet.. "M-maar net.." stotter ik nog. "Hey babe!" Hoor ik Harry zijn stem ineens roepen en ik voel zijn handen om mijn heupen. "H-harry..?" "Babe, whats wrong, kom mee naar binnen.." zegt die, ik ben nog steeds in shock, dus ik laat me aan mijn hand meevoeren door Harry, met Liam achter ons aan word ik meegesleurt naar de bank in de woonkamer.. "Lou, wat is er bro?" vraagt Zayn me met een bezorgt gezicht. Ik knik langzaam 'ja', maar het gaat niet. Ik weet wat ik zie, ik ben niet gek, ik zag het gewoon en het was er gewoon! "H-harry, wa-waar is H-harry..?!" schreeuw ik in paniek en ik spring op. "Boobear, ik ben er, ik ben hier.. Rustig maar.." sust Harry me en hij trekt me terug op de bank. Hij trekt zich tegen me aan en ik leg mijn hoofd op mijn schouder.

"Doe het niet.." hoor ik ineens een zware en diepe stem fluisteren. Ik spring op en beland op Niall. "Doe het niet.." hoor ik weer. Ik begin zachtjes te huilen en kruip onder zijn armen. Wat is dit..?