radio club |Beomryu

11|

Telefon ekranında gezdirdiğim kızarık gözlerim gördüklerine karşın sulanmıştı.İtiraf sayfasında 2 gün önceki canlı yayın hattında bir sürücü paylaşım olmuştu hakkımdaki paylaşımlar artmıştı çoğu kişi hikayede bahsedilen kişi olduğumu anlayıp gerçeği bilmeden yazılar yazmıştı. Sadece gördüklerine inanmaları canımı çok yakıyordu.Düşünmeden yazdıkları her kelime kalbime iğne gibi bakıyordu.

Dün okula yazılanlarının doğru olmadığını göstermek için okula gitmiştim,gitmemezlik yapsaydım ilgi çekebilirdim ancak bugün gitmemiştim.Gitmeye pek cesaretim yorku çünkü insanlar iğrençmişim gibi bakıyordu utanmadan gelip durumumu soran,o kişi olup olmadığımı soranlar vardı.Lia sayesinde gün sonuna doğru kimseyle iletişime geçmemiştim.Kulüp üyeleriyse yanıma gelmeye yüzleri olmadığını söylemişlerdi bunu diyen yunaydı elbette. Beomgyu... gün içinde karşılaştığımızda gözlerini kaçırıyordu

Yatağımda Cenin pozisyonuna geçtim.Kulaklığımda çalan şarkıya sığındım yine.Ne zaman moralim bozuk olsa beni şarkılar iyileştirirdi

Korkuyorum biri benden bu mutluluğumu alacak diye
O güzelim günler boyunca içindeydim ızdırabın
Yanıyor da yanıyor du canım ama gitmiyordu bu acı
Arkadaşlarım, bütün bu insanlar bakıyorlar yalnızca bana
Gerçek ben değilim bu ama uzaklaşıyorum da durmadan

Şarkı kesildiğinde kulağımda arama sesi çalıyordu.Ters çevrili telefonumu alıp kimin aradığında baktım. Lia'idi. Aramayı açtım.

" Yaşıyor musun diye kontrol edeyim dedim.Aşağı in evinizin önündeyim" söylediği şeyle hızla doğruldum. Evime mi gelmişti. Cevap vermeyip aramayı kapattığımda sweatimin üzerine hırka geçirip şapkasını örttüm gözlerimin görünmesini istemiyordum. Anneme haber verip aşağı indiğimde parmaklarımlar oynamaya başladım. Apartmandan çıktığımda  bankta oturan lia'ya yaklaştım.

" Selam.." düşük çıkan sesiyle mırıldandım
" neden burdasın?" Yan tarafına oturdum

" Burdan geçiyordum nasıl olduğunu görmek için uğradım" dediğinde güldüm " yalancı burdan geçemezsin evin ters güzergahta" dediğimde benim gibi güldü. Yeri seyrederken şapkama elini attığı sıra onu durdurdum.Ağladığımı görmesini istemiyordum.

" çok ağladın değil mi? " cevap vermedim. Sessizliğimi evet bildi

" Olayların böyle olmasına inanamıyorum haksız yere linç yiyorsun üstelik kim olduğu belli olmayan birinden"

Ellerimi cebime yerleştirdim" Kim olduğunu bulacağım onun yüzünden dedikodularda artış oldu.. kendi ağzımla hikayeyi okuduğum gerçeğini üstümden atamıyorum lia söylediklerini onaylarmış gibi hissettim iğrençti.Sırf yüz hatlarım sert,yalnız takılıp,fazla konuşmadığım için bu tarz sözleri duymak okadar iğrenç ki.Kimse gelip sen öyle değilsin demedi..gördüklerine inandılar" kendimi tutamayıp konuşurken elini omzuma koyup beni kendime yaklaştırdı.

" Zor olmalı... oysaki çok hassassın" dediğinde dudaklarımı birbirine vurdum görünüşümün aksine hassastım.

" kendimi daha fazla üzme kim olduğunu bulacağız tek onu değil birşey bilmeden seni yargılayanları da" benim yanımda olması duygulandırmıştı.Gözüm tekrar sulanırken mırıldandım " Teşekkürler,yanımda olduğun için" yüzüne bakamadımğım için gülümsediğini görmüyordum ancak hissedebiliyordum.