𝐀𝐍𝐆𝐄𝐋 | 𝟏𝟖+

Epilogue

Angel

Tahimik akong nakamasid sa karagatan. Tanging agos lamang ng tubig ang naririnig ko. The perfect view to catch the glimpse of the ocean.

The ocean looks so peaceful. Parang wala itong problemang dinadanas. Just seeing the body of water, it makes me relax. I don't know why, the sight, sound and scent of the ocean just makes me calm. To the point, that I can clearly forget my problems about everything that is happening. I don't get why people can destroy something this gorgeous. They probably don't even know the importance of it. Over shallows even the water of the tropical oceans is always extravagant.

Dilim ang bumabalot sa kapaligiran, pero makikita mo rito ang mga nag-niningning na mga bituin mula sa langit.

"Wifey." Napalingon ako sa taong tumawag sa 'kin.

Nakangiting lumapit ako sa rito at itinulak ang kanyang wheelchair. Itinabi ko siya sa akin bago umupo.

"What are you doing here? Baka mahamugan ka." Pag-papaalala ni Eris.

She's doing great, kaunting araw na lang baka gumaling na siya. She just needs to take her meds para hindi bumalik ang cancer niya. Noong araw na nagkausap kami ni Elise, may emergency na nangyari. I thought I lost her kasi her heart stop beating. But, after a few minutes... she woke up. I was crying the whole time with Elise and I didn't want to leave her side kasi baka ano na naman ang mangyari sa kanya. Simula noon ako na ang nag-alaga sa kanya. Her sister continued to manage their company alongside Maria, so far bumalik na ang dating rates ng kanilang kumpanya.

"I was planning to stay here for a moment but I got distracted."

"Sino ba namang hindi ma-didistract sa sobrang ganda ng nasa harapan natin... ng nasa harapan ko." Napalingon ako sa gawi niya at nakitang nakatingin ito sa 'kin.

I blushed. "Cheesy."

"Totoo naman, mas lalo kang gumanda, wifey. Ano ba ang ginawa mo sa America? Nagpaganda lang?" Natatawang sabi nito.

"Hindi 'no. Nag-trabaho ako do'n, Astra."

"Astra? Ngayon mo lang ako tinawag na ganyan ha?"

"Ayaw mo ba?"

"I'm just kidding, wifey." Sumandal ako sa balikat niya habang parehas kaming nakatingin sa dagat.

"I'm surprised na suot mo pa itong singsing." Hinawakan niya ang kamay ko kung saan nakasuot ang singsing na ibinigay niya sa 'kin noon.

"Of course, I'm not that kind of person to broke a promise." Nakangising turan ko.

"Talaga lang ha? Kung sabihin ko sayo na gawin natin ang—" Mariin ko siyang hinampas sa braso.

"Tumigil ka nga, baka marinig ka ng anak mo."

She gave me an innocent face. "What? Nasa loob naman siya. Dali na, wifey." Pangungulit nito.

"Isa, De Rossi. Makakatikim ka sa 'kin."

"Talaga? Patikim nga."

"'Tse!" Tinawanan lang ako nito. "Halika nga rito." Inakbayan niya ako bago hinalikan sa sentido.

"I'm so happy na nakilala kita."

"Me too, Eris. Me too... you have no idea..." Parehas kaming nakatingin sa harap habang ninanamnam ang masarap na simoy ng hangin.

Nabalik ako sa wisyo ng tawagin ako ni Laur. Saglit akong tumingin sa karagatan, unti-unting naglaho ang pigura niya na ikanangiti ko ng malungkot, she was just in my imagination. Alam kong mamimiss ko siya ng sobra-sobra. Malungkot akong napangiti bago pumasok sa loob.

Eris and I love each other.

But we are not meant to be together.

Who knows, maybe not now...

...but in the future.

Fin.