BİR YARALI GÜNLÜK

GÜZEL GİTMELER

Önce fiilen bir uzaklık,sonra ruhen,sonra belki hiç..

Hep böyle olmaz mıydı zaten,
Giden yerini yitirmez miydi zamanla
Zamanla gözünde değer verdiğin her şeyin yitişini izlemez miydin ?
İzlediğin her şeyin arasında hep en sevdiklerinin imzasına denk gelmez miydin ?

Denk geldik,Dert verdik..

Şu yarınlara umut dolu bakan kalplerimize imkânsızlıkları sürmekle en büyük derdi biz verdik..

Üstelik farkındaydık..
Canı isteyince gelenlerin, seviyormuş gibi edenlerin,kalbi çürümüş,iyilik maskesini yüzünde sıfat diye belleyenlerin..
İnsanın bazen vazgeçmesi için bunu işitmesi değil de bunu hissetmesi gerekirmiş.

Çünkü kalp bayılır sızı hissettiği yerde sızlanmaya
Çünkü insan yarasına yara süreni bayılır kalbinde şahlandırmaya,
Sevgisine olan saygısı var oldukça..

Fakat artık hissettiğin yerde umut kalmayınca,sevginin de saygının da pek bir değeri olmuyor gözünde
Artık duyduğun, gördüğün hiçbir şey sebep olmuyor yolundan dönmene,
Tek sebep artık bunu hissetmen oluyor.
Tek sebebi artık hissettiğin yerde kalmaman gerektiği oluyor,

Ve gidiyorsun da.
Bir süre var,bir yer,bir çizgi..
İnsan artık o yere gelince,o süreyi aşınca,o çizgiyi geçince hiç kimseyi istemiyor hayatında,
Ve hayatında değer verdiği tek şey kendisi oluyor.
Zor oluyor,güç oluyor,ama oluyor..
Yolun sonunda sadece kendinle kalmanın verdiği o muazzam hisse kapılınca bütün bunlara değiyor..

'Herkes gider,her şey biter de bir gün
Sana yine sen kalırsın'