FIRTINADAN SONRAKi GÜNEŞ

Gizlenen Gerçek

İnsanın huzur bulduğu andı gece.

Göz yaşlarını, sırlarını paylaştığı andı.

Sessizlik çöktü geceye. İnsanlar sustu. Dertlerini göz yaşlarıyla anattılar.

Gündüzden çekindiler. Çünkü insanların dertleri siyahtı. Aynı gece vakti gök yüzü gibi.

Gündüz yapmacıktı . İnsanları gülümsemeye zorladı. İnsanlar da acısını geceden çıkardı.

İnsanlar gece on ikiden sonra çok farklı kararlar alır. Gündüz olduğunda pişman olurlar.

Çünkü gündüz mantık, gece de duygulardı.

Gece on iki den sonra alınan kararlar duygularımızdır. Kaçtığımız, çekindiğimiz duygulardır. Yanlış değiller.

Ama işte mantık ve duygular karışınca insan çıkmaza sürükleniyor.

MAVİ'DEN:

Aşağıya indiğimde eli silah dolu bir sürü adam eve girip abimlere, Burak'a ve babama silah doğrultmuşlardı.

Aşağı indiğimde beni görmüşlerdi.

Adamlar birden abimleri, Burak'ı ve babamı rehin aldılar.

Mert abim aralarında yoktu. Acaba o neredeydi?

Şaşkınca onlara bakıyordum. Bir yandan ne olduğunu idrak etmeye çalışıyordum.

Onlar da mı Poyraz gibi gidecekti?

Birden kafamda soğuk bir metal hissettim. Donmuş, sanki hiç bir şeyi algılayamıyorum.

Bora: Seni adi p*ç.

Ateş: Lan si*ktirme belanı. O kızın saçının teline zarar gelsin seni doğduğuna pişman ederim.

Adam: Aaa Ateşçim ellerin kolların bağlı bir şekilde mi? Hahahahah- aslında yakından daha güzel kızmış.

Burak: Lan it  ikizimden uzak dur.

Adam: Aaa Burak'cım yapma böyle. Ağzına kötü söz hiç yakışmıyor.  Ama Mavişinle ben ne kadar da çok yakışırız değil mi?-hahhaha.

Birden silahlar ateş etmeye başladı. Gözlerimi kapattım. Ve ölümü bekledim.

Birkaç dakika sonra ateş sesleri kesildiğine gözlerimi açtım. Kafama silah tutan adam ölmüş. Beyaz saçlı bir adam ve korumaları olduğunu düşündüğüm adamlar vardı.

Murat: Haldun senin burada ne işin var?

Haldun: Gerçekleri çocuklardan daha fazla saklama diye geldim Murat.

Bora: Ne gerçeği baba?

Haldun: Çocuklar-

Murat: Haldun şimdi değil.

Ateş: Yeter! Birisi bize de bir şey söylesin artık!

Murat: Şimdi zamanı değil.

Ben durmuş sadece onları izliyordum.

Haldun: Çok da zor bir şey değil Murat. Sadece çocukların gerçek annelerini öldürdüğünü, Helen ile evlendiğini. Aslında gerçek annelerinin bir ölü olduğunu neden söylemiyorsun Murat?

Bora: Ne?

Ateş: Baba nasıl söylemezsin böyle bir şeyi?

Burak ise hayal kırıklığının esir aldığı gözleri ile babama bakıyordu.

Lan acaba baba dediğimiz adam bizim babamız mıydı? Vallahi bu devirde kimin ne olduğu belli değil.

Ateş: Haldun bey rica etsem bize her şeyi anlatır mısınız?