FIRTINADAN SONRAKi GÜNEŞ

MUTLULUK = GÜLÜMSEME

Mutlu olmak gerek bazen. Sahtelik olmadan , yalan olmadan , yapmacıklık olmadan mutlu olabilmek. İşte her şey burada başlar.

Hayatta GERÇEKTEN mutlu olduğumuzda yüzümüzde istemsiz ir gülümseme meydana gelir. İçten bir gülümseme. Peki biz gün içerisinde ne kadar gülümsüyoruz?

MUTLULUK= GÜLÜMSEME

İşte her şey bu denklemden ibaret.

Biz bu denkleme uya biliyormuyuz, uygulaya biliyormuyuz?

Mavi'den:

Güzel geçen bir sohbetin ardından daha fazla dayanamamış uyumuştum. Gözlerim tamamen kapandığında havalandığımı hissettim. Beni birisi kucağına almıştı. Ve beni kucağına alan kişinin kokusu çok güzel. Böyle karamelimsi bir koku.

Beni yatağa bıraktı. Uyku sersemi bir şekilde gözlerimi açtım. Beni yatağa yatıran kişinin Poyraz olduğunu gördüm. Ama bu nasıl olur. Böyle güzel bir koku böyle kalas bir insandan geliyor.

Poyraz: Güzelim hadi uyu.

Poyrazın bu dediğine cevap verdim.

Mavi: Sen de benim uyurmusun?

Büyük bir ihtimal ile yarın sabah bu dediklerimi inkar edicektim ve pişman olacaktım ama şu an bu koku ile uyumak için her şeyimi verebilirim.

Poyraz başta bu dediğime şaşırdı. Ama sonradan hafif bir tebessüm etti ve yanıma yattı ve beni göğsüne çekti. Ben de hemen boyun girintisine kafamı gömdüm. Şu an koku çok yoğun geliyor. Bu yaptığımla Poyrazın ağzından bir kıkırtı çıktı ve bana daha sıkı sarıldı. Sanırım yavaş yavaş alışıyordum.

Bu zalim dünyada çok acı çektim. Kimi zaman ölmek istedim. Ama öyle anlar var ki ümitsizliğe kapıldınız anda bu güzel anlar karşınıza çıkar. Bir kaç gün öncesine kadar gülmeyen , hep üzülen , şiddet gören , ağlayan ben şimdi ise gülmekten duramıyorum. Ve en önemlisi ise 17 sene sonra etrafımda beni seven insanlar var. Ve ilk defa bu gün güldüm. Gülmek adlında ne güzel şey öyle. Uzun zaman sonra ilk dega böyle huzurluyum. Umsrım bu huzur, bu mutluluk hiç bitmez.

Poyraz'dan:

Bu gün meleğim ne kadar yorulmuş, üzülmüş olsa da şu an çok mutluydu. Keşke bu mutluluk hiç bitmese. Hep mutlu olsak.

Şimfi isr meleğim koltukta uyumuştu. Hemen kucağıma aldım ve odasına çıkarttım.

Yatağına bıraktıktan sonra gözlerini hafif araladı ve bana yanına yatmamı söyledi. Şu an uyku sersemi yarın sabah büyük ihtimal ile çemkirecekti ama bu anı değerlendirmem lazımdı. Bu nedenle hemen yanına yattım ve sarıldım. Mavi ise beni tekrardan şaşırtarak kafasını boynuma gömdü. Bu hareketi hoşuma gittiği ve biraz da huylandığım için kıkırdadım. Mavi ise kıkıtdamama gülümsedi ve öylece uyuyakaldı.

Sahi hayat ne kadar da ilginç . 2 sene boyunca sevip de söylemeye cesaret edemediğim o güzel kız göğsümde uyuyor.

Hayat kimisi için acımasız, kimisi için de neşeli.

Mutluluk neydi?

Gülümsemek neydi?

Düşünceler kafamda dolanırken uyuyakaldım.

Mavi'den:

Sabah gözlerimi açtığımda üstümde bir ağızlık vardı. Baktığımda Poyraz ile sarmaş dolaş uyuyorduk. Tabi ya şimdi hatırladım. Poyraza benim yanımda uyumasını ben söylemiştim. Be şimdi sıra inkar etmekte.

Poyrazı yataktan ittim.

Poyraz: Ne oluyo lannn?

Mavi: Gece neden yanımda yattın?
Ayrıca neden beni öldürecek gibi sarıldın?