FIRTINADAN SONRAKi GÜNEŞ

SEZON FİNALİ : CEZA VAKTİ

Mavi'den:

Zaman güzel ilerliyordu.
Sohbetler, kahkalar bir ardaydı.
Aslında benim de bir ailem olsa ne güzel olurdu. Ama işte ben şanssız doğanlardanım.
Hayatım boyunca üvey babamdan bir çok kez şiddet gördüm. Ama hiç bir zaman ona yalvarmadım.
Benim canımı yaksa da yalvarmadım.

Böyle böyle düşünüeken birinin bana seslenmesiyle boğuştuğum düşüncelerimden ayrıldım .

Burak: Mavi güzelim iyi misin?

Mavi: Evet Burak iyiyim.

Burak önce tedirgin bir şekilde abilerine baktı.
Ateş abi Burakı onaylayınca Burak bana döndü ve konuşmaya başladı.

Burak: Mavi güzelim şimdi sana anlatıcaklarımdan sonra sakin kalmanı istiyorum.
Bak Mavi benim seneler önce benim ikizim  kaçırıldı. Yani bundan 17 sene önce.
Sonra işte Ateş abimle hastanede karşılaşmışsınız. Ateş abim sanki seni senelerdir tanıyor hissine kapılmış.
Ve DNA testi yapmış. Senin kanını da hastanedeyken almış.
Ve bu testin sonucu POZİTİF çıkmış.
Yani kısaca sen benim öz ikizimsin.

Burakın bu dediklerine dondum kaldım.
Etrafa göz gezdirdiğimde Helen teyze aslında benim öz annem ağlıyordu. Yanında kocası ise yani aslında babam olan şahıs kendini ağlamamak için zor yutuyordu.
Onların oğulları ise yani benim öz abilerim sadece hüzünle bana bakıyordu.
Diğerleri mi?
Diğerlerinin sanki bunu önceden tahmin etmişler de sonucu şimdi öğrenmenin şaşkınlığı vardı.
Ben mi ben göz yaşı akıtıyordum.

Sakın yanlış anlamayın haa bunlar mutluluk göz yaşları.
Sonuçta bilerek beni o adama vermemişler ki.
Beni kaçırmışlar. Bu nedenden dolayı galiba aşırı bir tepki vermiycem.
Aslında bazı kitap karakterlerinin başına bu olay geldiğinde düzgün düşünemiyorum derler. Ama ben çokta düzgün düşünebiliyorum.

Düşüncelerim bittikten sonra koşarak Helen teyzeye sarıldım.
Bakmayın öyle hemen bu kadına anne demeyeceğim tabiki.

İşte sarıldığımda ikimiz de şiddetli bir şekilde ağlamaya başladık.

Sonrasında Murat amcaya , ateş abiye , Bora abiye, Mert abiye.

Burak mı?

Burak kollarını açmış ağlayarak ona sarılmamı bekliyordu.
Hızlıca Burakın yanına gittim ve sarıldım.
Sarıldığım anda çok şiddetli bir şekilde ağlamaya başladık.

Burak'dan ayrıldıktan sonra koşarak Botan abi, Onat abi ve olmazsa olmaz Poyraza sarıldım.
Poyrazın bana aşık olduğunu anlayabiliyorum. Zaten söylemişti ama hareketleri de bunu çok belli ediyor.

Burak: Ya ikiz sen bu dan sonra bizle yaşayacaksın de mi?

Burakın bu sorusuyla dondum kaldım. Haliyle bütün gözler bana döndü.

Poyraza bakyığımda kafasını eğmişti.
Botan abi ise evet anlamında başını sallıyordu.
Onat abi mi?

Onat bana duygu belirtmeyen bir surat ifadesi ile bakıyordu.

Hayatımı burada sürdüremem ki ben.

En iyisi ailem ile gitmem. Nasıl olsa buraya ver onları ziyaret ederim.

Mavi : Tamam sizinle geliyorum.

Bu sözümle Poyraz ve Onat abi nin  gözünden bir yaş düştü.

Hızlıca yukarı çıkıp bir çantaya eşyalarımı doldurdum ve aşağıya indim.

Hepsiyle sıkı sıkı sarıldım.