FIRTINADAN SONRAKi GÜNEŞ

MUTLULUK ZAMANI

Hayat.

Sahi neden hayatta her istediğimiz olmaz?

Hayatımızda bazı insanları çok isteriz.

Kimisi aşk, kimisi kardeşlik, kimisi dostluk ve bir çok mevkide daha.

Bazenleri ben o olmadan yaşayamam dediğimiz insanlar vardır.

Bu cümle yalnız kavuşamayan ve ya kavuşan aşıklar için değildir. Bu cümle en sıkı dostluklar için , çok iyi anlaşan kardeşler için de geçerlidir.

Ama onlar olmadan da öyle bir yaşarız ki eski hayatımızdan daha güzel bir hayata başlarız kimi zaman. Bu yüzden asla ben onsuz yaşayamam demeyin. Öyle bir yaşarsınız ki aklınız almaz.

Ateş'den:

Kağıdı açtığımda bizim isimlerimiz değil de başka kişilerin isimler vardı.

Arabadan hızlıca indim ve hızlıca doğru olan sonuçları almaya gittim. Doğruları aldığımda tekrar arabaya bindim. Kağıdı açtığımda bu sefer doğruydu .

Mavi bizim %99,99 kardeşimizdi.

Bu aldığım sonuçla ne yapacağımı şaşırdım. Hani öyle anlar vardır ki kimi arasan kime haber versen bilemezsin. Ben de tam olarak o karmaşanın içerisindeyim.

Arabayı hızlıca çalıştırıp eve gittimEve girdiğimde bana kapıyı açan hizmetçiden bütün aileyi buraya toplamasını istedim. Şu anda beni bir çok soru ve büyük bir konuşma bekliyordu.

Birkaç dakika sonra bütün aile salonda toplanmıştı.

Murat( babaları): Hayırdır oğlum?

Ateş: Hayır baba hayır.

Şimdi ilk başta lütfen ben konuşurken sözümü kesmeyin. Çünkü size söyleyeceğim bu şey cidden önemli.

Şimdi ben bizim senelerdir aradığımız kız kardeşimi buldum desem ne yaparsızız?

Helen(anneleri) : Yoksa oğlum onu buldun mu?

Burak : Abi eğer bu bir şaka ise gerçekten kaldıramayız

Annem çoktan ağlamaya başlamıştı.

Babam ise ... büyük mafyalardan olan Murat AKGÜN karşımda ağlıyordu.

Bora ve Mert ağlamamak için kendilerini zor tutuyordu.

Burak mı?

Burak ise tam karşımda herkesten beter bir şekilde göz yaşlarını akıtıyordu.

İçim garip bir duygu ile kaplandı.

Şu an şunu çok iyi biliyordum ki bu göz yaşları mutluluk göz yaşlarıydı.

Galiba artık mutlu olma zamanı gelmişti.

Mavi'den:

Ufak atışmalarımız sonunda bitmişti. Eve gelebilmiştik sonunda.

Eve geldiğimizde hızlıca eve doğru koştum.

Şaka gibi daha birkaç gün önceden kaçmaya çalıştım bu eve şimdi koşa koşa gidiyorum. Sahi babama ne oldu. Pardon üvey babama ne oldu. Bana boşu boşuna eziyet eden üvey babam. Ama bence zaman mutlu olma zamanıydı.

MUTLULUK ZAMANI : )

Hızlıca bana verilen odaya çıkıp aldıklarımızı yerleştirdim.

Onat: Mavişşş ben çok acıktım.

Ben size söylemeyi unuttum. Onat bana bu süre içerisinde Maviş diye seslenmeye başladı.

Sonra Botan abi benim babam gibi oldu. Hiç görmediğim şefkati bu 3 adamdan görüyorum.

Gerçek aileni hiç mi merak etmiyorsun diye sorarsanız

Merak etmiyor değilim ama zaten onlara çok yük oluyorum. Bir de bununla başlarını ağrıtmak istemem. Ama bunu ben kendim de halledemem. En iyisi Botan abiyle konuşmak.

Mavi: Geliyorum Onat abi.

Onat: Maviş bana bir şeyler hazırlarmısın?

Mavi: Onat abi birazdan Ateş ağabeyler gelicekler.

Poyraz: Bu arada güzelim annesi , babası ve kardeşleri de gelicek.

Mavi: Yani kaç kişile Poyraz?

Poyraz : 6 kişiler güzelim.

Aslında gereksiz olan bir heyecana kapıldım. Ve hemen mutfağa gidip bir şeyler hazırlamaya başladım.

2-3 saat sonra her şey hazırdı.

Hemen yukarı çıkıp bir duş aldım ve üzerime sade bir elbise gidim. Saçlarımı kurutup dağınık topuz yaptım , hafif bir makyaj.Ve hazırımmm...

Aşağıya indiğimde Ateş abi ve ailesi içeri giriyordu.

Merdivenlerden inerken bütün gözler bana döndüm. Herkes gözlerindeki ışıltı ile bana bakıyordu. Özellikle de Ateş abinin annesi ve babası olduğunu düşündüğüm kişiler bana özlem ile bakıyorlardı sanki.

Aşağıya hızlıca indim.

Ve hepsiyle tanışmaya başladım.

Özellikle de adının Burak olduğunu öğrendiğim çocuk bana sanki yıllardın özlem çekiyormuş gibi bakıyordu.

Herkes sofraya geçti ve yemeklerimizi yemeye başladık.

Helen: Botancım yardımcın gerçekten çok güzel yemek yapıyor.

Botan: Helen teyze yemekleri yardımcı değil Mavi yaptı.

Helen: Ellerine sağlık kızım. Yemekler çok güzel olmuş.

Mavi: Teşekkürler efendim.

Helen: Kızım üzülüyorum ama . Bana t- teyze de lü- lütfen.

Bunu söylerken çok zorlanmıştı.

Eşi sırtını sıvazlamakla yetindi.

Hızlıca Helen teyzeyle sofrayı topladıktan sonra Helen teyze içeriye geçmişti. Ben ise kahve yapıyordum. Kimin nasıl içtiğini tabikide Helen teyze söylemişti.

Hızlıca kahveleri yaptıktan sonra bende içeriye geçtim.

Hızlıca kahveleri dağıttım. Sonrasında tek boş yer olan Mert abinin yanına geçtim.

Sohbet baya bir ilerlemişti. Bora abi çok neşeli bir insandı. Tabi diğerlerinin de hakkını yiyemem. Özellikle de Burak.

Sohbet baya iyi ilerliyordu. Herkes kahkahalarla gülüyordu.

Birden aklıma eski yaşadıklarım geldi.

Sahi ne kadar zor şeyler yaşamıştım. Ama bunlar geride kaldı. Hemde çook geride kaldı. Artık hayatımda ne üvey babam vardı, ne de okulda beni ezen kişiler , ne de bana acıyan gözlerle bakan insanlar.

Artık mutlu olma zamanıydı.

MUTLULUK ZAMANI

EVET ARKADAŞLAR BU SEFER SİZLERİ ÇOK BEKLETMEK İSTEMEDİM VE BÖLÜMÜ HIZLICA YAYIMLADIM. OKUNMA VE OY SAYILARINA BAKTIĞIMDA GERÇEKTEN YAVAŞ YAVAŞ BÜYÜYOR OLDUĞUMUZU GÖRDÜM.UNUTMAYIN BEN SADECE YAZIYORUM. BU HİKAYE SİZLER SAYESİNE YÜKSELİYOR. BÜTÜN FIRTINADAN SONRAKİ GÜNEŞ AİLESİNE ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM. HEPİNİZİ ÇOK SEVİYORUM. VE DE LÜTFEN YORUM YAPMAKTAN ÇEKİNMEYİN. VE DE ŞU KARAKTER ŞÖYLE OLMALI , HİKAYEN ŞURASI ŞÖYLE OLMALI DEDİĞİNİZ BİR YER VAR İSE LÜTFEN YORUMLARA YAZIN. BİR SONRAKİ BÖLÜMDE GÖRÜŞMEK ÜZERE.❤🖤😍🤗👋

SAĞLIKLA KALINNNNN........