EFLAZ (Tamamlandı)

11.Bölüm

Araba devasa bir binanın önünde durunca hızlıca arabadan indik. Komple camla kaplı olan bu yer o kadar güzeldi ki gözlerimi alamadım.

"Alaz burası çok güzel" diye hayran hayran konuştum. Ellerimi avuçlarının içine alıp üstüne öpücük kondurdu. Yüzümde sıcaklık gülümseme oluşurken dedikleriyle kalbim hızla çarptı.

"Sen herşeyden daha güzelsin" parmak uçlarımda yükseklere kızaran yanaklarımla yanağını öptüm. Yüzündeki huzurlu gülümsemeyle şirkete doğru ilerledik.
Herkes Alaza korkulu gözlerle bakıp Günaydın derken Alazın da biraz önceki halinden eser kalmamış yüzüne sert bir ifade takıp dümdüz ilerliyordu bu beni oldukça şaşırtırken asansöre binip 50. Kata bastı. Yüzündeki sertlik az da olsa gidince merakla ona döndüm.

"Neden o kadar sert davrandın"

"Ben hep böyleyim Efsun sadece sana farklıyım" utanarak önüme döndüm. Asansörün sonunda durmasıyla derin bir nefes alıp Alazın odasına doğru ilerledik.

Odası çok geniş ve ferahtı. Alaz masasına oturunca bende önündeki koltuklardan birine oturdum. Kapının birden açılmasıyla arkamı dönüp gelen kişiye baktım gördüğüm kişiyle sinirle dişlerimi sıktım bu kızın burada ne işi vardı Allah aşkına.

"Alazcım sonunda geldin nerelerdeydin." diyip Alaza yaklaşıp boynuna sarıldı
Alazcım mı dedi o? Ne bir dakka Alaza mı sarıldı o? Sinirden gözlerim dolarken öfkeyle Alaza baktım Şeyda sonunda Alazda ayrılıp beni farkedince.

"Aaa sen o evdeki kızsın tatlım kusura bakma o gün için sen Alazın kız kardeşisin sanırım" dedi sinirden tırnaklarımı avuç içime geçirirken dolu gözlerimi Alaza çevirdim ama boş bakışlarla Şeydaya bakıp

"Şeyda şuan işim var sonra konuşuruz" hiçbir şey demedi o kadına o benim sevgilim kardeşim değil diyemedi gözümden akan bir damla yaşı silip Şeydanın çıkmasıyla Alaza döndüm hiçbir şey demeden öylece bana bakıyordu.

"Neden o kadına kardeşim değil sevgilim demedin" sıkıntılı bir nefes alıp

"Efsun takılma bunlara"

"Ne demek takılma ya kadın geliyor sana Alazcım seni özledim deyip boynuna sarılıyor ama ben buna takılmayim öyle mi?" gözlerindeki yaşı hırsla silip ayağa kalktım.

"Senin gözünün içine baktım sevgilim Efsun kardeşim değil demeni bekledim ama ağzını açık tek laf etmedin"

"Efsun yeter artık çocukça davranıyorsun" Ne olmuştu bu adama daha 5 dakika önce bana sevgiyle bakan adam o kadını görünce nasıl böyle değişmişti.

"Haklısın Alaz çocukça davranıyorum birisi gelip bana sarılsa öpse" Alaz hızla oturduğu yerden kalkıp sıkıca kolumu tuttu.

"Kendine gel ne saçmalıyorsun sen sabrımı zorluyorsun artık sus " kolumu o kadar çok sıkıyordu ki morardığına emindim artık hiç sesimi çıkarmadan konuşmasını ve beni bırakmasını bekledim. Ağlamaktan kızarmış gözlerimi öfkeli gözlerine çevirip hayal kırıklığıyla baktım gözleri koluma doğru inince eli ateşe değmiş gibi hızla çekti. Gözleri pişmanlıkla bakarken masanın üstündeki çantamı alıp odasından çıktım.

Benim tanıdığım Alaz değildi sanki ne olmuştu da birden bire böyle sinirlenmişti umursamaz bire dönüşmüştü. Gelen taksiyi durdurup bindim. Zeynepten aldığım adresi şöfere söyleyip başımı cama yasladım. Göz yaşlarım sessizce akarken hüzünle gözlerimi kapattım. Nasıl izin verirdi o kadının sarılmasına herkese sert davranırken o kadına tanıdığı ayrıcalık da neyin nesiydi. Yalan söylemişti bir tek sana farklıyım ben derken o kadının benden ne farkı vardı ki. Taksinin durmasıyla üstüme para olmadığı için bekletip hızlıca zile bastım.