AYNADAKİ GÖZLER

AG8🐾

Yaşımla yaşadıklarım hiç adaletli değil ...

______

Bacak bacak üzerine atmış, gözlerini kısarak sigarayı içine çeken Yağız'ın karşısına oturdum. Saatin bu kadar ilerlerlemesine rağmen onu hâla ayakta tutan şeyin ne olduğunu merak etsem de omzumu silktim.

Ona her şeyi anlatmak istiyordum ama dinler miydi? Dinlemese yine iyidi ama ya bunun onu alakadar etmediğini söylerse, işte o zaman yüzsüzlük yapıp bu evde kalmaya devam edemezdim.

"Kim yaptı sana bunu?"

Gözleri pencerede uzaklara dalmış, bir şeyler düşünüyordu. Neden benimle göz teması kurarak konuşmadığına bir türlü anlam veremiyordum. Ben bir insanla konuşurken göz teması kurmasam, onu dinlemiyorum sanacak diye korkarken , Yağız'ın umrunda bile değildi. Ben onu öyle kabullenip,öyle sevmiştim. Belki birgün gerçekten gözlerimin içine bakarak konuşurdu. Sorduğu soru aklıma geldiğinde gözlerimi dalmış olduğum yerden alarak Yağız'a çevirdim.

Ne diyecektim , ne diyebilirdim?Ailemin bu kadar berbat insanlar olduğunu öğrense kim bilir hakkımda ne düşünürdü?

"Babam" diyebildim sadece.

Boğazımda adeta bir düğüm oluşmuştu. Konuşmaya devam etsem sesimin titreyeceğinden, ağlayacağımdan o kadar emindim ki sustum.

Sigarasının son dumanını içine çekerken "Aşağılık herif"dedi. Babam hakkında bu şekilde konuşması her ne kadar hoşuma gitmese de sonuna kadar bu kelimeyi hak ediyordu.

"Ne yaptın da bu hale soktu seni?" Diyerek konuşmasını bitirdiğinde gözümden bir damla yaş aktı. Derin bir nefes alarak iç çektim.

"Sınıfta anlattığım İstanbul'a gitme olayını öğrendi. En kötüsü de oraya bir erkek için gittiğimi düşünüyor."

Boğazını temizleyerek sakallarını kaşıdı.

"Bir erkek için gitmedin mi?"

Pür dikkat verecek olduğum cevabı bekliyordu. Bu kez gözleriyle buluşmuştu gözlerim. Tam şu an gözlerimin içine odaklanmış ve tüm dikkatini bana vermişti.

"Hayır."

Rahatlamış gibi gözlerini yine benden almıştı . Konuyu değiştirmek istermiş gibi "Yarın okula gidiyor muyuz?"dedi.

Benim ise tek dikkatimi çeken yanı çoğul konuşmuş olmasıydı.

"Şey... Ben gitmesem daha iyi olur sanırım. Ama sen git."

"Seni tek başına bırakacağımı sanıyorsan yanılıyorsun." diyerek ayağa kalktı ve odasına gitmek için kapıya ilerledi. Tam çıkacakken tekrar bana dönerek "Haa bu arada senin için birkaç kıyafet aldım. Kullanırsın bir süreliğine " diyerek bir şey söylememe müsaade etmeden odadan çıktı.

Yağız'ın beni bu kadar sahiplenip koruması son derece hoşuma gidiyordu.

"Umarım gerçekten birgün ona aşık olmam "diyerek ayağa kalktım ve odama giderek kendimi yatağa bıraktım. Uykum yoktu fakat gecenin bu saatinde yapabileceğim bir şeyde yoktu. Çaresizce başımı yastığa koyarak gözlerimi kapattım ve uyumaya çalıştım.

***

Burnuma gelen güzel kokularla yataktan kalktım ve elimi yüzümü yıkayarak mutfağa yöneldim. Yağız'ın kahvaltı hazırladığını gördüğümde oldukça şaşırmıştım. Kollarımı göğsümde birleştirip hayranlıkla onu izledim. Geldiğimi farketmemişti bile. En azından ben öyle sanıyordum.