3: ÜÇÜZ

84.2K 4K 894
                                    

Selam🫱🏼‍🫲🏾
BÖLÜM: 3- ÜÇÜZ

Duru: Pişşştttt

Duru: bana baksana iki dakika.

05*: ne var?

ne var?
Duru: düzgün cevap ver bana

05*: tamam

Duru: balkona çıksana

05*:tövbe Estağfirullah

Duru: Salak salak konuşma.

Duru: kim olduğunu merak ediyorum

05*: gel de bul beni uğraştırma

Duru: evinizde sülalecek yaşamıyorsanız kim olduğunu tahmin edebilirim yani

05*:sen bilmiyorsun

05*: bak

05*: halamlar bizde evlerini yaptırıyorlar diye

05*: amcamlarda desen burda

05*: babaannem de geldi

05*: bir sürü çocuk çoluk var

Duru: eeeee

05*: en iyisi sen beni bulmaya çalış nasıl?

Duru: neden böyle bi şye yapıyoruz abicim

Duru: çocuk musun

05*: yani

05*: eğlence olur bence

Duru: iyi hadi kırmıyım seni

Duru: çoluk çocuk eğlendirmek sevaptır

05*: çok iyisin tişikkürler


Gözlerimi devirip yattığım yatağımdan kalktım, puflarımı ayağıma geçirip iki metre öteden anneme bağırdım.

"ANNE!"

'Anne' diye bağırmamla annemin cevabı gecikmedi. Her zaman kullandığı deli kızım lafı artık beni rahatsız etmiyordu, artık deli olduğumu düşünüyordum.

"Ne var deli kızım?"

Koşarak uzun salondan geçip oturma odasına girdim ve koltuğun arkasından koşarak koltuğa atladım, koltuğa atlamamla annemin bir kaç saniyelik havada kalması bir oldu. Tamam tamam abarttım, alt tarafı yerinden oynamıştı. Yetmiş kiloluk kadına bir etkim olacağını sanmıyordum.

Düşüncelerimi bir kenara bırakıp annemin bana seslenmesiyle dikkatimi ona verdim.

"Bir şey olmuş sana, hayırdır ne bu hareketlilik?"

Annem diye boşuna demiyordum, kadın her hareketimi bir uzman gibi çözüyordu. Gerçekten de annelerin özel gücü falan vardı da bizi kandırıyorlardı.

Elimle bunu boş vermesini belirttim ve dikkat çekmemek adına sorularımı dikkatlice seçtim, ne olur ne olmaz.

"Bu altınızda kimler oturuyordu?" diye sordum boş vermiş bir edayla.

Tek kaşını havaya kaldırdı ve bana sorgu dolu gözlerle bakmaya başladı, al işte! diye geçirdim içimden. Bir bokluk olduğunu anlamıştı ve bu hayra alamet değildi.

"Ne yapacaksın?"
Yavaşça gözlerimi kapattım ve herhangi bir yalan bulmaya çalıştım, hayatımda hiç yalan konuşmadığımdan aklıma mantıklı bir yalan gelmiyordu. Aklıma basitinden mantıklı bir şey gelince omuzlarımı silktim.

"Sadece merak annecim, kaç yıldır buradayız ama Nermin Teyze dışında diğerlerini tanımıyorum." deyince gözleri kocaman oldu. Bunda şaşıracak ne vardı Allah bilir, bunu umursamadım ve bir şey demedim.

"Nermin teyzenlerin oğulları ve eşi, nasıl bilmezsin."

Bakışlarımı annemden çekip boş boş duvara bakmaya başladım, kendi kendime 'Allah Allah,' diyerek düşünmeye başladım. İlk burada anlamamış mıydım bir sıkıntının olduğunu...

Biraz düşündükten sonra sessizliğimi bozdum.

"Çocuğu var mı?"
Bunu sormamla kocaman olmuş gözlerle bana baktı.

"Kızım ne saçma sorular soruyorsun, yakından görüştüğümüz kişiler."

Annemin bu sözüne aldırış etmeden aklıma gelebilen bütün soruları sordum.

"Kaça gidiyor? Kız, erkek?" bunları peş peşe sormamla annemin bana dönmesi bir oldu. Benden daralmıştı ve her an ayağa kalkıp yanımdan gidebilirdi bu yüzden konuşmayı kısa kesmem gerekiyordu.

"Ne yapacaksın kızım? Nikahına mı alacaksın?"

Sinirle gözlerimi devirdim bu sözüne hitaben, bazen annem benim gibi saçma cümleler kurabiliyordu.

"He anne varisim olacaklar." alayla söylediğim bu şeyden sonra beni ciddiye almış olacak ki bana aval aval bakmaya başlamıştı."Saçmalama istersen anne!"

'heee' anlamında bir bakış atıp sonra bana döndü sorgu dolu bir şekilde.
"Niye soruyorsun onu de bakayım?"

Derin bir nefes alıp "Merak ettim anne? Merak da mı edemem?" deyince biraz yumuşamıştı. Bana bakmayı kesip elindeki el işine devam etti.

"Üç tane Aslan gibi oğlu var."

"Kızlar mı?"

Sorduğum bu soru karşısında sinirle bana dönüp sesini beklemediğim bir anda arttırınca gözlerim kocaman oldu, sinirlenmişti.

"Oğlu dediğime göre kız herhalde Duru! Salak mısın kızım sen?"

Kaşlarımı çatıp "Salak değilim bunu sana bin kere kanıtladım,"
Tabi anlamında başını sallayıp el işine kaldığı yerden devam etti.

Bir kaç dakika sakinleşmesini bekledikten sonra sessizliğimi bozdum.
"E bu Aslan gibi çocuklar kaç yaşında?"

Bana bakmadan "Hepsi seninle yaşıt." dedi.

Gözlerim şaşkınlıkla kocaman oldu
"Bu Nermin teyze ne kadar hızlı, ne ara yapmış o kadar çocuğu?"

Böyle saçma bir soru sorunca annem el işini masaya atıp sinirle ayağa kalktı
"Ah benim salak kızım hani üçüz diye bir şey var hani?" deyine gözlerim daha çok kocaman oldu, ağzım kocaman açıldı.

Elimi başıma atıp yavaşça kaşıdım, ben nasıl bulacaktım bu dengesizi?

KOMŞU SORUNSALI ❦ 𝑡𝑒𝑥𝑡𝑖𝑛𝑔Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin