10: DÜŞÜNCELİ

62.1K 3.3K 521
                                    



"Highland Peak- Trampoline"

BÖLÜM: 10- DÜŞÜNCELİ

"Alarmına da sana da başlayacağım ha!"

Sinirle bağırarak yorganı bir çırpıda üzerimden attım. Uyku mahmurluğuyla ayağa kalkıp gözüm kapalı banyoya doğru ilerlemeye çalıştım, tabii ne kadar düzgün gittiğim tartışılırdı.

Bir kapının girişine bir duvarlara sürüne sürüne banyoya girmiştim nihayetinde, bende diyordum nerede bu banyo diye, meğersem koridoru baştan sona dolanmışım.

Ah salak ben!

"Ah benim deli kızım!" diyerek annem sabah ki fırçasını da atmıştı bu sayede.

Annem omuzlarımdan yön vererek beni nihayetinde banyonun içine sokmuştu. Işığın verdiği rahatsızlıkla gözlerim açılmaya, uyanmaya başlamıştım. Uyanmak istemiyordum, onu görmek istemiyordum...

Banyoya geldiğimde musluğu açıp ellerimi birleştirip yüzümü yıkadım bol su ile. Bu iyi gelmişti.

"Yarabbi şükür, bugün de sağ salim uyandık." diyerek şükrümü ederek banyodan çıktım.

Banyodan çıkmam ile kardeşimin öldürücü bakışlarına maruz kalmam bir oldu, gözlerime kısıp ona baktım.

"Ne bakıyorsun lan hödük!" diyerek kafasına vurup odama doğru ilerledim. Ali Can'ın arkamdan bağırdığını duydum. Sabah sabah sese katlanamıyordum.

"Bağırma lan! Alttakiler benden biliyor sonra." diyerek güya kendi kendime laf çarptım.

"Ne salak bir kızım,"
odama girip annemin Allah rızası için ütülediği okul formalarıma göz kırptım. Onları hiç özlememiştim.

"Sizi giymeyeli uzun zaman olmuştu ama niye geldiniz?" diyerek kıyafetlerime doğru ilerledim ve yavaşça üzerimi değiştirdim.

Lacivertin en koyu tonu olan havuç pantolonu ayaklarımdan geçirerek düğmelerini ilikledim ve fermuarını yukarıya çektim. Düğmeyi iliklemeye gelince durmak zorunda kaldım. Kapanmıyordu bu Allah'ın cezası şey!

"Kilo mu aldım lan?" diyerek anneme bağırdım. Annem odaya gelip kaşlarını çatarak bana baktı.

"Ne bağırıyorsun kızım? aşağıda da insan var." diyerek beni yine azarlamıştı. Tamam haklı olabilirdi ama sesimi kontrol edemiyordum ne yapayım? öleyim mi ha?

"Anne bu bana olmuyor!"
ağlayarak pantolonu gösterdim. Gülümseyerek yanıma gelip bana yardım etmeye çalıştı.

"Az nefesini tutsana kızım!" diye bağırınca "Ya anne patlayacağım!" diyerek isyan ettim. Balon gibi olmuştum biraz daha nefesimi içime çekersem içten bir patlama yaşayabilirdim. Big bang!

Uzun uğraşlar sonucu sorun başarıyla çözülmüş annem odadan ayrılmıştı, diğer parçaları da üzerime geçirdikten sonra eşarbımı da bağlayıp uzun hırkamı üzerime geçirdim.

Çantamı koluma takıp odadan çıkıyordum ki telefonuma bildirim geldi, Ruh hastası kmş yazan numarayı Aras diye değiştirmiştim. Bu daha iyiydi.

Aras: pantolon oldu galiba?

Yazdığı mesajı okuyunca utancımdan yerin yedi kat dibine girmek istedim. O kadar utandım ki ağlamak istiyordum. Evimizin ses yalıtımı bok gibiydi ve bu işe bir çağra bulunması gerekiyordu. Sesim aşağıya kadar gidemezdi bu Fizik kurallarına aykırıydı!

Derin bir nefes alıp bu anı unutmaya çalışarak uzun, ince parmaklarımı klavyenin üzerinde gezdirdim.

Duru: Ha Ha Ha çok komik

Aras: baya komikti biliyor musun?

Aras: ben epey eğlendim.

Duru: Sana da malzeme oldu iyi mi?

Aras: onu bırak da annemler okula seninle gitmemizi istiyor.

Duru: sizin okulunuza kadar yürüyecek miyim ben?

Duru: anlımda enayi mi yazıyor?

Aras: evet.

Aras: ha bu arada nakilimizi senin okuluna aldırdık.

ha bu arada nakilimizi senin okuluna aldırdık.
Duru: ha

Duru: başka okul mu yoktu ya!

Duru: okuldaki sorunlu hayatım yetmiyormuş gibi sizinle mi uğraşacağım?

Aras: evet :)

Aras: ha bu arada hava soğuk, üzerine kalın bir şeyler giy.

KOMŞU SORUNSALI ❦ 𝑡𝑒𝑥𝑡𝑖𝑛𝑔Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin