❗ BET ON HER İKİNCİ KİTAPTIR, BET ON HER OKUNMADAN OKUNAMAZ ❗
𓆩*𓆪 𝐅𝐀𝐈𝐑𝐘𝐓𝐀𝐋𝐄 𓆩*𓆪
Leonis Black'in hayatı tamamen kusursuzdu. Bu hayattaki tek kusur ise Adelina Osborne adında bir cadıydı.
╔════════════╗
l...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
18│En Güzel Resim
Mayıs 1998 / Leonis'in Yetenekleri
Adelina oflayarak Gryffindor masasına bakıyordu. Weasley'yi ve Hood'u gördü ancak güneş gibi parlayan sevgilisi ortalıkta yoktu.
Sabahtan beri onu görmemişti ve bu durum merak uyandırıyordu onda. Leonis nereye kaybolmuş olabilirdi ki bir anda?
"Çıkar bir yerden, korkma." dedi Jade. "Belki kardeşleri biliyordur."
Genç kız dudak büktükten sonra kahverengi saçlarını omzundan geri attı. "Daha önce hiç böyle bir şey olmamıştı. Dersler yokken ortadan kaybolması tuhaf, yemeğe bile gelmiyor."
Adelina öğle yemeğinden çıkarken yanına Rafael yaklaştı. "Osborne, ne haber?"
"İyi, Hood, sen?" diye sordu Adelina. Rafael'le birbirlerini severlerdi. İyi çocuktu.
Rafael omuz silkti. "Nasıl olsun? Tatilde bile ödev yetiştirmeye çalışıyorum!" diye hayıflandı. Adelina kıkırdadı. "Neyse, Leo seni dışarıda bekliyor. Bir tane ağaç mı ne varmış, sen biliyormuşsun. Orada oturuyor."
"Sonunda ortaya çıkmaya karar verdi ha?" dedi Adelina. "Sağ ol Hood, ben gideyim yanına."
Arkasında bıraktığı esmer çocuğa el sallayıp Büyük Salon'dan çıktı.
Leonis bahçedeki büyük çınar ağacından bahsediyordu. Onun gölgesine oturup vakit geçirmeyi severlerdi. Özellikle iri ve büyük bir ağaç olduğundan etraftaki kişiler oturanları pek görmezlerdi, yani özel zamanlar için idealdi.
Mayıs sıcağı o kadar yoğundu ki Adelina oflayıp kısa kollu tişörtünü çekiştirip kendini yellemeye başladı. Çınar ağacını uzaktan gördüğünde gülümseyip adımlarını sıklaştırdı. Güneşin yakıcı havasından kurtulup ağacın altında serinlemek için sabırsızlanıyordu.
Nihayet Leonis'i gördüğünde gülümsemesi büyüdü ancak hemen kaşlarını çattı çünkü Leonis'in önünde duran malzemeleri gördü. Kağıtlar ve kalemler vardı. Bunlar tüy kalem değildi, farklı kalemlerdi.
Leonis önündeki bir kağıtla uğraşıyordu. Adım seslerini duyunca başını kaldırıp gri gözlerini sevgilisine çevirdi. Onu görür görmez gözleri ışıldamıştı. "Peri kızım." dedi hayranlıkla onu baştan aşağı süzerken. "Sonunda geldin."
"Bu senin suçun Black." diye homurdandı Adelina ve hemen Leonis'in dibine oturdu. "Sabahtan beri burada mısın?"
"Hı-hım." dedi Leonis kağıdı kenara bırakırken. "Annemden birkaç şey gelmişti, babamdan onları aldıktan sonra buraya geldim."
"Öğle yemeği yemedin, açsındır." Adelina'nın tedirgin sesine karşılık Leonis kocaman gülümsedi. "Değilim, mutfaktan sandviç aşırmıştım."
