Dikiş izleri bu kadar acıtmasa, örümcek onları ağıyla sarmaz mıydı? O ağ dikişlerden başlayıp tüm bedenini sardığında, geriye ruhu kalsa neye yarardı?
🕷
Örümcek: Dövmelerinin bir anlamı var mı?
Örümcek: Çok güzel duruyorlar.
(Çevrimiçi) (18.44)
Arkan: Her şeyin bir anlamı olması gerekmez.
Arkan: Ama bazılarının var.
(Çevrimiçi) (19.46)
Örümcek: Dövme olmayan bir yerin var mı?
Arkan: :)
Örümcek: Fesatsın.
Arkan: Sürekli fesat şeyler soran sensin.
Arkan: Cevap verince neden ben suçlu oluyorum?
Örümcek: Neyse, işlerim var.
Arkan: Şaşırdım.
Arkan: Neyse.
Telefonu cebime koyup dükkandan çıktım. Akşam oluyordu nerdeyseveVeda'nın dükkanına gidip birkaç eşyamı almam gerekti. Onun da crunge ya da gotik tarzda kıyafetler sattığı bir butiği vardı ama 7/24 sanki işi gücü yokmuş gibi sürekli benim dükkanıma geliyordu. Bugün tersi oldu tabi.
Aynı caddede olduğumuz için 10 dakikaya yakın bir sürede dükkanına geldim ve, "Selam," diyerek içeri girdim.
"Hoş buldum," dediğimde biraz arkasına baktım ve, "Müşterin mi vardı?" diye sordum arkası dönük duran kızı gördüğümde.
"Hmm." Ona baktı. "Sadece birkaç kıyafet seçiyor, onu takma." Arkasındaki kutuyu gösterdi. "Eşyaların orda."
"Tamam. Sağ ol."
Kutuyu almak için oraya gittiğimde arkamı döndüm ve kıza baktım tekrar. O esnada o da bana döndüğünde nerden tanıdığımı buldum. Bu...Kira'ydı. Arkan'ın arkadaşı olan, Aks'taki kız.
Yutkundum. Gözleri benden ayrılmadığında ben ona bakmayı bırakıp kutuyu aldım ve, "İyi akşamlar, " dedim Veda'ya bakarak. Ne diyeceğini bile beklemeden dükkandan çıktığımda benden sonra da kapının açılış sesini duydum. Ayrıyeten Kira'nın seslenişini de.
"Beklesene."
Olduğum yerde durup arkamı döndüğümde yavaş adımlarla yanıma geldi. Her zamanki gibi asi tavırlarını kıyafetine de yansıtmıştı; üstüne giydiği asker yeşili ceket ve içindeki siyah sporcu atleti. Ceketinin kalçasına gelmesine rağmen onları sergilemek ister gibi altına giydiği siyah yırtık şort ve beyaz spor ayakkabıları. Üstelik asyalı olduğunu biliyordum ki bu hepsini üzerinde taşımasına ayrı bir hava katıyordu.
Elimdeki kutuyu yere indirip, "Evet?" diye sordum.
Kafasını sağa yatırıp baş parmağını dudağında gezdirip beni süzdü. "Sen dün akşam bara gelen kızsın. Seni görmüştüm."
"Arsil," diye tekrar etti. Ardından gözü bileklerimdeki yara bandı dövmelerine kaydı, kaşlarıyla onları işaret etti. "Dövmecisin galiba. Senindükkanına bir arkadaşım geldi. Arkan. Belki tanırsın."
Benden arkadaşlarına mı bahsetmişti yani?
Derin bir nefes alıp, "Tanımıyorum," dedim. Arkan'a o gün ismini bile sormamıştım, buna rağmen tanıyorum dersem bu şüphe çekerdi; çünkü ismini bilmediğiniz birinin arkadaşı yanınıza gelip, onu tanırsın belki, dediğinde, evet tanıyorum, derseniz boka basarsınız.
"Neyse ne." Saçlarını geriye attı. "Bana da dövme yapmanı istiyorum."
Alp'ten neden istemiyordu? O da dövmeciydi ve Arkan'ın bütün dövmeleri ona yaptırdığına emindim. Üstelik Kira ve Alp daha yakınken...
Çekik gözlerine baktım. "Şuan yapamam, iş saatim bitti."
"Sorun değil." Dudağını yaladı. "Yarın Aks'a gelip orda yapabilirsin. Benim dükkanına gelecek kadar vaktim olmayabilir."
Şaka mı bu? "Yapmam gereken işlerim var."
"Sadece küçük bir dövme. Bir saatini bile almaz."
Pes et Arsil. Bu kız seni bırakmaz. "Tamam," dedim en nihayetinde. "Yarın gelirim. Aks'a."
"Tamamdır," diyerek kafa salladığında ekledi. "Adım Kira. Geldiğinde beni bulamazsan barmene sorarsın."
Kafa sallayıp kutuyu tekrar aldım ve yanından gittim. O bara bu aralar çok fazla gidiyordum, sinirimi bozuyordu. Dudağımı yalayıp kutuyu biraz daha kaldırdığımda cebim titredi. Bildirim gelmişti. Kutuyu tek elime açıp baktığımda kaşlarım çatıldı.
Arkan: Seni bulmam diyordum ama sanırım zihnimi ihtilal ettin.
Arkan: İlgimi çekiyorsun Örümcek.
Arkan: Ve bu bende seni bulma isteği uyandırıyor.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Arsil / Kira
Not: Edit bana aittir, güzel olmasa da sadece örnek resim olarak koydum. 🕸
