STITCHES

00.30

00.30

ELLIE GOULDING / HATE ME

İnsanlar değişir, Örümcek, insanlar çok değişir; iyi yönde değil asla, kalpleri hep kötü tarafa çalışır. Kemiklerin sızlar ölmesen bile, içindeki o acı harlanır ama asla farkında olmazlar; insanlar seni hep bırakır, hep kanatır.

🕷

"Arkan ve senin aranda bir şey var yani, öyle mi? Ve bunu benden bunca zaman sakladın. Sana inanamıyorum Arsil, bu nasıl bir haber farkında mısın?! Taş gibi çocuğu bulmuşsun, bu da yetmezmiş gibi aranızda ismini koymadığınız bir ilişki var, ona çok önceden yazıyordun ve şuan berabersiniz, yanlışım varsa düzelt."

"Hayır," dedim Veda'nın şaşkın mavi gözlerine baktığımda. "Doğru."

Alayla gülüp omzuma vurdu. "Benden bunca zaman sakladığın için kızgın olmam gerek belki ama bu çok güzel bir haber!" diye bağırdığında sakinleşip tekrar güldü ve sinsice bir bakış attı. "Peki...Sen ve o...Yani...Anlarsın ya...Yattınız mı?!"

Barda olduğumuz için sesi aniden alanda yankılandığında hızla elimle ağzını kapatıp, "Bir kere de çenen dursun," diye fısıldadım. "Bağırma bir daha, tamam mı?"

Kafa salladığında elimi çektim. Adamların bara gelmesinden sonra nerdeyse dört saat geçmişti ve Veda'yla burada kalıp, ona tüm olan biteni anlatmıştım. Arkanlar ise aşağı katta olayın icabından nasıl geleceklerini tartışıyorlardı.

"Peki," dedi Veda uzatarak. "Ondan ne zamandan beri hoşlanıyorsun?"

"İlk gördüğüm andan beri...1 ya da 2 ay?"

"Aww. Senin gibi bir kızın bir erkekten hoşlanma ihtimali kusura bakma ama bana imkansız geliyor. Fakat görüşüne göre Arkan seni iyice yola getirmiş. Haklı bile olabilirsin Arsil, bu çocuk dinozorların neslini tüketen o göktaşı."

Kafa sallamakla yetindim. Arkan'ı sadece dış görünüşü için mi sevmiştim? İlk gördüğüm an belki, sonuçta onu daha tanımıyordum, o an gözüme çok çekici görünmüş olabilirdi, peki ya şimdi? Şimdi de yaralı bir adamı sevdiğimi öğrendim sadece; yaralı adamlar, yara bandı olan kadınlar. Bu.

"...Yinede vakit kaybetmek gereksiz olabilir ama kafaya takmak da sınırları iyice zorlamak demektir."

Kira'nın sesini duyar duymaz merdivenin olduğu tarafa baktım ve hepsinin yukarı çıktığını gördüm. Konuşma bitmiş miydi? Gerçi Kira'nın cümlelerinden hala devam ettiğini anlamak mümkündü fakat karar neydi?

Onlar yanımıza gelir gelmez Veda ile ayağa kalktık. "Ne oldu?" diye sordum beklemeden. "Ne yapmaya karar verdiniz?"