00.13
NF/ HATE MYSELF
Çünkü kimliğinde yazan asıl sen değildi, başkasıydı o. Eğer sen olsaydın, fotoğraftaki gülümseme bu kadar büyük olur muydu?
🕷
Örümcek: Beni bulmaya çalışma.
Örümcek. Hayatında eminim daha önemli şeyler vardır.
Örümcek: Ya da daha önemli birileri.
Örümcek: Ama bulmaya çalışsan da bu eğlenceli olurdu.
Örümcek: Asla ulaşamayacağın birine ulaşmak için çabalama duygusunu sen de tatardın.
Telefonu kapatıp eşyalarımı çantama koydum. Kira'nın dövmesi bitmiş ve benden önce salona gitmişti. Çantamı tek omzuma alıp ben de odadan çıktım. Kira geldiğimi fark edip bana baktı oturduğu yerden.
"Bizimkilerden biri bıraksın seni." Elini omzuna attığı Alp'e bakarak konuştu. O ise bu esnada telefonuna bakıyordu. "Onu motorunla bıraksana Alp."
Telefondan kafasını kaldırıp soğuk bir şekilde bana baktığında ayağa kalkıp, "Tamam," dedi telefonu cebine koyarak.
"İyi geceler," deyip Alp'in peşinden gittiğimde Arkan girdiği bir odadan çıkıp, "Gidiyor mu?" diye sordu. Mesajımı bile daha görmediğinden emindim.
Örümceği kendi yaptığı ağ ile boğduktan sonra ölmüş soğuk tenine, gözlerinde duran o öfkeye bakmak, o cesede saygısızlık etmek demektir Yaratgan.
"Hmm." Kira kafasını kaldırıp ona cevap verdi. "Alp bırakıyor."
"Alp mi?" Kafasını sağa yatırıp bana baktı. İlk an itiraz edecek gibi olsa da ardından sert bir şekilde kafa sallayıp, "İyi," dedi. Bana mı ilgin var yoksa sana gizliden mesaj atan o kıza mı? Söylesene Yaratgan, bu bakışlar hangisinin izleri?
Bir süre daha ona bakıp kafamı çektim ve tekrar, "İyi geceler," deyip Alp ile dışarı çıktım. Hafif kar atıştırıyordu, Akınay'ın her zamanki soğuk havasıydı; siyah karlar, kara bulutlar.
Motorun yanına geldiğimizde Alp ilk binerek, "Atla," dedi. Kafa sallayıp bindiğimde belinden tuttum, motoru çalıştırdı. Alp'i araştırmıştım daha önce. O da asya kökenliydi ve çekik gözleriyle bembeyaz bir teni vardı, bu yüzden Kira ile daha yakındı. Hemen hemen şuan giydiği kıyafetlerin aynısını giyerdi: siyah dar bir tişört, siyah kot ve sneaker siyah botlar. Saçları da her zaman alnındaydı ve sağ kulağında gümüş bir küpe vardı. Boynunun olduğu yerdeyse kare şeklinde dövmeler. Soğuk biriydi.
Bir sürenin ardından evimin önünde durduğunda motordan inerek, "Teşekkür ederim," dedim. Kafa sallayıp bir şey demediğinde içimdeki merak duygusuna hakim olamayıp, "Bir şey sorabilir miyim?" dedim.
Kaşlarını çatıp kafa salladı. Yutkundum ve dudağımı yalayıp, "Aks'taki o yer tam olarak neresi?" diye sordum. "Mahzen gibi bir yere benziyor."
Sol gözü kısılırken bileğindeki bileklikle oynadı ve tekrar kafasını kaldırıp bana baktı. "Mahzen çünkü."
"Ne işe yarıyor?" Haddini aş. "Arkan ile orda tek başıma karşılaştığımda önemli bir yer gibi bağırmıştı.
"Önemli bir yer çünkü." Şaka mı bu?
Öğrenemeyeceğimi anladığımda, "Peki," deyip pes ettim. "Bıraktığın için sağ ol tekrar."
Kafa sallayıp motoru çalıştırdığında evin kapısını açtım ve içeri girerek çantayı koltuğun üstüne attım. Bu esnada telefonum titredi. Zihnim de.
Arkan: Bak Örümcek.
Arkan: Bana karşı ne hissediyorsun bilmiyorum.
Arkan: Ya da beni ilk nerde gördüğünü.
Arkan: Hatta numaramı nasıl bulduğunu.
Arkan: Ama bir şeyi iyi biliyorum.
Arkan: Sen ve ben...
Arkan: ...Bir gün karşılacağız
Arkan: Ve o gün geldiğinde.
Arkan: Bana karşı aynı hisleri barındırmayabilirsin.
Arkan: Zihnime bir giren, bir daha canlı çıkamıyor.
●Veanomous
Alp / Arsil
Not: Edit yine bana aittir, sadece görsel resim bulundurmak için yaptım ve hafızanızda daha net yer edinmesi için koydum. 🕸
ŞİMDİ OKUDUĞUN
STITCHES
Non-FictionDikiş izlerinin bıraktığı o yaralar. Bir neşter ve bıçakla hatırlanır. Ya da bir bakışla. Belki bir anıyla.