ဟိုးအမြင့်တစ်နေရာကထိုလူသားအား
သူဘယ်သောအခါမှပိုင်ဆိုင်နိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်။
-------------------------♥-----------------------------
ကိုကို...
မြတ်နိုးစွာဖြင့်
အစဉ်အမြဲခေါ်ရပါသောနာမ်စား....
ထိုလူကြိုက်သည်ဖြစ်စေ
မကြိုက်သည်ဖြစ်စေ
မိန်းမဆန်သည်ဖြစ်စေ
မဆန်သည်ဖြစ်စေ
ထိုနာမ်စားကိုတော့မပြောင်းလဲမိ။
စိတ်လှုပ်ရှားတတ်သည့်အရွယ်
အထက်တန်းကျောင်းသားငယ်တစ်ဦး၏
ရူးကြောင်ကြောင်စိတ်ကူးယဉ်မှုတွေထဲ
ထိုလူသားကအစဉ်အမြဲကြီးစိုးနေခဲ့သည်။
တစ်ရံတစ်ခါသူပေးသောကြင်နာမှုတွေကြား
အရာအားလုံးမေ့ကာပျော်မွေ့ဖူးသည်။
ဥပမာ...သူစာမရသည့်အခါစိတ်ရှည်စွာရှင်းပြခြင်း၊ သူ ့ပါးချိုင့်လေးကိုတမေ့တမောကြည့်ရင်း ချစ်ဖို့ကောင်းသည်ဟုပြောနေခြင်း
စသည့် စသည့်ရှားပါးလှပါသော ထိုလူ၏
ဂရုစိုက်ပြခြင်းမျိုးတွင် သူ့နှလုံးသားလေးက
အကြိမ်ကြိမ်အခါခါလဲပြိုရပါသတဲ့။
ရက်လများပြောင်းလာသည့်အခါ
သူ့အပေါ်ထိုလူသားတရင်းတနှီးဆက်ဆံလာခဲ့သည်။ အရင်လို သူစိမ်းမဆန်တော့။
ထိုသို့ပြောင်းလဲမှုများကပင်
သူ့အားပို၍ အရူးရင့်စေခဲ့သည်။
လည်ပတ်နေသောအချိန်စက်ဝန်းအရ
နောက်ဆုံးသောစာမေးပွဲသို့ရောက်ရှိလာသည့်အခါ သူ့နှလုံးတို့ကြေမွရပါ၏။
စာမေးပွဲပီးလျှင်ထိုလူသားသည်
သူ၏ဌာနေ တရုတ်ပြည်သို့ပြန်တော့မည်။
ပြည်တော်ပြန်မည့်ချစ်ရသူအား
စောင့်နေမည်ဖြစ်ကြောင်းပြောချင်ပေမယ့်လို့ သူဟာထိုလူ့အတွက်
အရေးပါလှလွန်းသည်မဟုတ်တော့
ဝန်ခံရမည့်နှလုံးသားလေးကမျက်နှာငယ်ရပါသတဲ့။
"ကိုကို... ဟိုကောင်မလေးနဲ့အဆင်ပြေပြီလားဟင်"
ကိုရီးယား၏လမ်းမကြီးထက်
လက်ချင်းချိတ်လို့လျှောက်နေရင်း
တိတ်ဆိတ်မှုအားသူ့ဘက်မှစတင်ဖြိုခွဲ၏။
ချစ်ရသူ၏ ချစ်သူအကြောင်း မေးရသည်မှာတော့
နာကျင်ပါ၏။
"Babyက လည်လွန်းတယ် တက္ကသိုလ်ပြီးရင်
ကိုရီးယားပြန်လာခဲ့တဲ့အဲ့သည့်အချိန်ကျမှ
သူနဲ့အပြင်မှာတွေ့ကြမယ်တဲ့"
