ဟိုးအမြင့်တစ်နေရာကထိုလူသားအား
သူဘယ်သောအခါမှပိုင်ဆိုင်နိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်။
<<<<<<<<<<<<<<♥>>>>>>>>>>>>>>>>
မြတ်နိုးရင်...စွဲလမ်းရင်း...
ထိုလူသားရှေ့မှာ
အရူးတစ်ယောက်လိုပြုမူခဲ့ရင်းနဲ့
သတိဝင်တဲ့အချိန်
လည်ပြန်ကြည့်မိတော့
ထိုလူ့ရှေ့မှောက်ချခင်းပေးခဲ့သည်က
ကိုယ့်မာနနဲ့ သိက္ခာများဖြစ်ခဲ့လေခြင်း။
<<<<<<<<<<<<<<<♥>>>>>>>>>>>>>>>
Park Chanyeol's POV
"ဟာနာက ကိုယ့်ကိုချစ်သေးတယ်မလား?"
ကျွန်တော့်ရှေ့မှထိုင်နေတဲ့
ကောင်မလေးဟာ
ထိုလူသားရဲ့ အသည်းနှလုံးတို့အား
အပိုင်စားရထားပါသည်ဆိုတဲ့
အတွေးဟာ ကျွန်တော့်စိတ်ကို
အရိုင်းဆန်စေတယ်။
(ဥပမာ ထိုမိန်းကလေးအားပစ်ပစ်ခါခါပြော၍
ငြင်းပစ်ချင်လိုက်သည်မျိုး။)
သို့သော်...ကျွန်တော်သည်
ထိုလူမဟုတ်သည့်အလျောက်
နှလုံးသားတစ်စုံအား
ကစားစရာပစ္စည်းတစ်ခုလိုမကစားချင်။
"ဟုတ်..စီနီယာ..ဒီနှစ်တွေးအတွင်းမှာ
စီနီယာ့ကို ဟာနာ နည်းနည်းလေးမှမမေ့မရခဲ့
ပါဘူး"
အငွေ့တထောင်းထောင်းထနေသော
ကော်ဖီပန်းကန်အား စိုက်ကြည့်နေသည့်
ထိုသက်ရှိကောင်မလေးရဲ့
ပုံသဏ္ဍာန်ဟာ
သိပ်ကိုစိတ်လှုပ်ရှားနေတယ်ထင်။
ဝိူင်းစက်စက်မျက်လုံးအချို့အား
ဆေးခြယ်ကာ ပုံသွင်းပစ်လိုက်တော့
သူမရဲ့ မူပိုင်မျက်ဝန်းလှလှတို့ဟာ
ပို၍ပင် တောက်ပသွားတယ်။
အင်းလေ ဒါကြောင့်လည်း
သူမကို ကိုကိုက ချစ်သွားသည်ပဲ။
တကယ်တမ်းယှဉ်ကြည့်ရင်
သူမလောက်မလှပင်မယ့်
ကြည့်ကောင်းတဲ့
မျက်လုံးတစ်ချို့
ကျွန်တော့်မှာလည်းရှိသည်။
သူမလို ဖူးပြည့်နေတဲ့
ပန်းဆီရောင်နှုတ်ခမ်းပါးမျိုးမရှိပေမယ့်
ဆေးခြယ်စရာမလိုပဲ
အနည်းငယ်နီနေတတ်သည့်
နှုတ်လမ်းလွှာမျိုးကို
ကျွန်တော်လည်းပိုင်ဆိုင်ထားသည်။
