ဟိုးအျမင့္တစ္ေနရာကထိုလူသားအား
သူဘယ္ေသာအခါမွပိုင္ဆိုင္ႏိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္။
-------------------------♥-----------------------------
ကိုကို...
ျမတ္ႏိုးစြာျဖင့္
အစဥ္အျမဲေခၚရပါေသာနာမ္စား....
ထိုလူႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ
မႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ
မိန္းမဆန္သည္ျဖစ္ေစ
မဆန္သည္ျဖစ္ေစ
ထိုနာမ္စားကိုေတာ့မေျပာင္းလဲမိ။
စိတ္လႈပ္႐ွားတတ္သည့္အရြယ္
အထက္တန္းေက်ာင္းသားငယ္တစ္ဦး၏
႐ူးေၾကာင္ေၾကာင္စိတ္ကူးယဥ္မႈေတြထဲ
ထိုလူသားကအစဥ္အျမဲႀကီးစိုးေနခဲ့သည္။
တစ္ရံတစ္ခါသူေပးေသာၾကင္နာမွုေတြၾကား
အရာအားလံုးေမ့ကာေပ်ာ္ေမြ႔ဖူးသည္။
ဥပမာ...သူစာမရသည့္အခါစိတ္႐ွည္စြာ႐ွင္းျပျခင္း၊ သူ ့ပါးခ်ိဳင့္ေလးကိုတေမ့တေမာၾကည့္ရင္း ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းသည္ဟုေျပာေနျခင္း
စသည့္ စသည့္႐ွားပါးလွပါေသာ ထိုလူ၏
ဂ႐ုစိုက္ျပျခင္းမ်ိဳးတြင္ သူ႔ႏွလံုးသားေလးက
အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါလဲျပိဳရပါသတဲ့။
ရက္လမ်ားေျပာင္းလာသည့္အခါ
သူ႔အေပၚထိုလူသားတရင္းတႏွီးဆက္ဆံလာခဲ့သည္။ အရင္လို သူစိမ္းမဆန္ေတာ့။
ထိုသို႔ေျပာင္းလဲမႈမ်ားကပင္
သူ႔အားပို၍ အ႐ူးရင့္ေစခဲ့သည္။
လည္ပတ္ေနေသာအခ်ိန္စက္ဝန္းအရ
ေနာက္ဆံုးေသာစာေမးပြဲသို႔ေရာက္႐ွိလာသည့္အခါ သူ႔ႏွလံုးတို႔ေၾကမြရပါ၏။
စာေမးပြဲပီးလ်ွင္ထိုလူသားသည္
သူ၏ဌာေန တ႐ုတ္ျပည္သို႔ျပန္ေတာ့မည္။
ျပည္ေတာ္ျပန္မည့္ခ်စ္ရသူအား
ေစာင့္ေနမည္ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာခ်င္ေပမယ့္လို႔ သူဟာထိုလူ႔အတြက္
အေရးပါလွလြန္းသည္မဟုတ္ေတာ့
ဝန္ခံရမည့္ႏွလံုးသားေလးကမ်က္ႏွာငယ္ရပါသတဲ့။
"ကိုကို... ဟိုေကာင္မေလးနဲ႔အဆင္ေျပၿပီလားဟင္"
ကိုရီးယား၏လမ္းမႀကီးထက္
လက္ခ်င္းခ်ိတ္လို႔ေလ်ွာက္ေနရင္း
တိတ္ဆိတ္မႈအားသူ႔ဘက္မွစတင္ၿဖိဳခြဲ၏။
ခ်စ္ရသူ၏ ခ်စ္သူအေၾကာင္း ေမးရသည္မွာေတာ့
နာက်င္ပါ၏။
"Babyက လည္လြန္းတယ္ တကၠသိုလ္ၿပီးရင္
ကိုရီးယားျပန္လာခဲ့တဲ့အဲ့သည့္အခ်ိန္က်မွ
သူနဲ႔အျပင္မွာေတြ႔ၾကမယ္တဲ့"
