Yol yakınken vazgeç Ada. Bu yol, yol değil.
Hayır! Ölmek var dönmek yok! O kadar büyük konuştuk pes edemeyiz!
KonuştuK mu? Sen konuştuN Ada! Benlik bir durum yok. Ben seni uyardım.
Bir kere destek ol be! Hep köstek hep köstek...
Destek olabileceğim bir hareketin yok ki!
"Ay sus be bir! Halledeceğim ben! Sana da o çok bilmişlere de göstereceğim! Kapımda köpek bile edebilirim ben o Efkan'ı." eve geldiğimden beri iç sesimle etmekte olduğum kavgayı sesli bir şekilde konuşup sonlandırırken tırnaklarımı dişlerimin arasına alıp hafifçe kemirmeye başladım. İyi güzel demiştim de ben bu Efkan'ı tam olarak kapımda nasıl köpek edecektim? Hayır adam bana kız kardeşiymişim gibi davranıyordu ben onun ilgisini nasıl çekebilirdim ki?
Geldin mi dediğime? Oluru yok kızım bu işin. Bıcırıksın sen onun için ne etkilemesi ne köpek etmesi...
"Ya sen bir sussana! Halledeceğiz bir şekilde. Nasıl bilmiyorum ama halledeceğiz!" kendi kendimi bile inandıramadığım bir gerçeğe iç sesimi inandırmak için adeta çırpınırken iç sesim bana gözlerini devirdiğini hissedip ellerimi hırsla saçlarımın arasına soktum. İmkansız olamazdı. Tamam çok imkansız gibi gözüküyordu ama imkansız olamazdı. İlla ki bir yolu olmalıydı. Hem öyle abartılacak kadar büyük bir sorunda yoktu ortada. Efkan beni tanımıyor olsaydı onu her türlü etkileyebilirdim tek sorun beni tanıyor olmasıydı.
Hafızasını mı sildireceksin?
Mümkün mü acaba öyle bir şey?
Racthed yapmıştı neydi onun adı ya ondan yap sende!
"Lobotomi! Ne gerekliydi onun için buz kıracağı mı?" aklıma gelen dizi sahnesiyle birlikte yattığım yataktan heyecanla kalkarken evde buz kıracağına sahip olacak kadar zengin olmadığımızı hatırlayarak yatağıma tekrar oturdum.
Yani buz kıracağı olsan yapacaktın öyle mi?
Ne var bir düşünebilirdim? Koskoca tatil bu boru mu?
Yavrum akılsız başın cezasını bazen cüzdanlarda çeker üzülme. Vazgeç bu iddiadan sadece!
"Bok vazgeçerim!" iç sesimin beni görme ihtimali varmış gibi orta parmağımı havaya kaldırıp kendi iç sesime hareket çekerken yaptığım saçmalığı fark edip elimi hızla indirdim. Ardından da gözlerimi yavaşça kapayıp sırtımı yatağımla buluşturdum ve biraz da beynimi zorlamaya çalıştım. Bir yolu olmalıydı. Efkan'ın beni unutmasının ya da benden etkilenmesinin bir yolu olmalıydı.
Yok yol mol! Yorma beynini zaten küçücük bir şey.
O senin de beynin aptal.
"Buldum!" iç sesimin kendisine hakaret etmesinden rahatsız olmuş olan beynim aniden aklıma harika bir fikir düşürürken bulduğum fikri iç sesimle bile paylaşmadan önce yataktan kalkıp kapının kenarına bıraktığım çantamın yanına gittim. Telefonumu bulup çantamdan çıkardıktan sonra ise yatağıma tekrar geçip oturdum ve telefonumu açarak bugün paylaşım yaptığım sosyal medya hesabıma girdim. Bildirimlerimi son bir kez kontrol ettikten sonra da sahte hesabıma geçiş yapıp profili düzenlemeye başladım. Yaklaşık yarım saatin sonunda yıllar önce bir butik hesabı olarak düzenlemiş olduğum sahte profili normal bir profile dönüştürdüğümdeyse hızlıca Efkan'ın hesabını bulup istek attım.
Kabul edeceğine gerçekten inanıyor musun?
Neden etmesin?
Çünkü senin takip isteğini bile daha bu yıl kabul etti aptal!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bıcırık&Bacaksız (Texting)
ChickLit"Karar verdiğimiz kişiyi üç ay içinde etkileyeceksin o zaman. Eğer etkileyemezsen...." gözlerime büyük bir parıltıyla bakan Bilge iddianın ödülünü bulmakta kararsız kalmış gibi Alisa'ya dönerken Alisa hafifçe kıkırdayıp gülen gözlerini bana çevirdi...
