"Allah'ım ben ne günah işledim de beni bu yangınların içine attın?!" Alisa bir saat önce en az benim kadar büyük bir şok yaşadığını gösterircesine öfke ve acı dolu bir sesle konuşup elindeki anatomi slaytını parçalamaya başlarken olduğum yerde durup onun öfke krizini izlemeye başladım.
Arkadaşın kafayı yiyor Ada bir el mi atsan?
O dıştan ben içten kafayı yiyorum Mahi. Kim kimi kurtarmalı acaba?
"Ada dikilip durma kafamda sinirliyim zaten otur şuraya!" öfkeden gözü dönmüş olan Alisa parçaladığı slaytın küçük kağıtlarını elleriyle sırasının üzerinden aşağıya itip sinirli bir şekilde bana çıkışırken öfkesinin gazabına uğramamak için yanımdaki sandalyeye oturmak üzere harekete geçtim ancak tam oturacağım sırada aklıma gelen şeyle duraksadım.
"Oturamam ki ben." sesim hala yaşadığım şoktan dolayı oldukça kısık çıkarken Alisa öfkesini bir adım geriye atıp merakla bana dönerek kaşlarını çattı. "Neden?"
"Sınav götüme girdi çünkü. Değil oturmak bu saatten sonra yürüyemem bile ben. O neydi Alisa? O nasıl bir sınavdı?!" bir saat önce önüme koyulan sınav kağıdını hatırlamamla birlikte sinir sistemim sempatik sistemini devreye sokup beni öfkeden kıpkırmızı olmuş bir hale getirmek üzere çalışmaya başlarken alev alev yanan gözlerimi Alisa'nın öfkeli gözlerine çevirdim.
Parasempatik sistem sorusunu doğru yaptın en azından Ada, boşver.
Emin olarak işaretlediğim tek soru oydu nasıl boşvereyim Mahi?!
"Çok haklısın bebeğim. Bilge bokunu gördüm yolda çok kolaydı sınav dedi. Ağzına sıçıp eve yolladım onu. İnsan insanın acısına saygı duyar ama değil mi?" Alisa herhangi birinin sınavının güzel geçmesi mümkün değilmiş gibi saf bir kıskançlık ve kinle konuşup onu onaylamam için ısrarla bana bakarken kafamı yavaşça aşağı yukarı salladım.
Bilge'nin sınavı iyi mi geçmiş? Hani şu kazıktan hallice olan sınavı?!
Geçmiş! Benim ki de geçti ama kıçıma!
"Off neyse ya. Eve gidip bir kaç saat ağlayayım sonra da patoloji çalışayım bari. Bu finalde Patoloji bizi yiyecek belli oldu." Alisa'nın öfkesinin kolay kolay dinmeyeceğini bildiğim için kendimi biran önce onun ve öfkesinin olduğu ortamdan kurtarmak üzere konuşurken Alisa beni başıyla onayladı. Ardından da yüzünü sıranın üstüne gömüp iç çeke çeke ağlamaya başladı.
Kız ağlıyor Ada bir şey yap!
Alış kızım alış Tıp Fakültesi böyleeee.
Gerçekten mi? Şu durumda da mı espiri yapacaksın?
Evet! Çünkü eve gidene kadar ağlamam lazım. Evde ağlayacağız Mahi.
"İyi ağlamalar bebeğim." Alisa'nın ağlamaktan sarsılan bedenime bakıp hafifçe gülümseyerek konuşurken Alisa bana iç çekişleri arasından küçük bir teşekkür etti. Bende ondan aldığım teşekkürler birlikte onun gibi biran önce ağlayabilmek için önce sınıftan sonra da okuldan çıktım. Hızlı adımlarla otobüs durağına doğru ilerlemeye başladığımdaysa aniden kolumun kavramasıyla birlikte durmak zorunda kaldım.
"Kolumu bırakmak için üç saniyen var. Belanı benden değil Allah'tan bul!" arkamı dönüp kolumu kimin tuttuğuna bile bakmadan dişlerimin arasından öfkeyle tıslarken aslında bu öfkemin sınav sorularımı hazırlayan hocalarıma olduğunu bildiğim için sakinleşmek adına bir kaç derin nefes aldım.
Önüne gelen öfkeni kusamazsın Ada!
Sana sorduğumu hatırlamıyorum, küçük iğrenç bulanık.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bıcırık&Bacaksız (Texting)
ChickLit"Karar verdiğimiz kişiyi üç ay içinde etkileyeceksin o zaman. Eğer etkileyemezsen...." gözlerime büyük bir parıltıyla bakan Bilge iddianın ödülünü bulmakta kararsız kalmış gibi Alisa'ya dönerken Alisa hafifçe kıkırdayıp gülen gözlerini bana çevirdi...
