Akşam Güneşi (TAMAMLANDI)

45. Bölüm Final

         Bir kitabın daha sonuna gelmiş bulunmaktayız. Final yapmak galiba en çok zorlandığım şeylerden birisi ☹️ Reyhan ve Harun’un aşkına hepimiz tanıklık ettik❤️  Güneş ile Yıldız’ın kardeşliği içimizi ısıttı☺️ Kenan çoğumuzu başlarda sinir etse bile kendisini sevdirdi diye düşünüyorum 🤭 Kadir ise ah ah tamamen hayal ürünü bir koca 🙈 hepsiyle kah güldüm kah ağladım... Çocuklarım gibi olmuşlardı şimdi veda ediyorum onlara...

Desteğini hiç esirgemeyen siz güzel okuyucularıma çokça teşekkür ederim ❤️♥️💙

................

         15 Yıl Sonra (Hira 18 yaşında)

         ...Güzel kızıma...

Hayatımın en güzel en değerli hediyesi sensin kızım. Bana anneliği yaşatan küçük bebeğimsin... Eğer bu mektup eline geçmiş ve sen bunları okuyarsan... Bizi ayırmışlar demektir. Okuldan diploma aldığında yanında olamadığım için özür dilerim kızım. Ağladığında sana sarılıp saçlarını okşayıp geçecek diyemediğim için... Mutlu olduğunda koşarak gelip sarılmak istediğinde yanında olamayacağım...

Senin çok ama çok yüreği güzel iki annen daha var. Bana bile değil ilk olarak Güneş’e elini uzatarak anne dedin... Kucağıma çağırmama rağmen Yıldız’a anne diyerek sarıldın. Onlar senin koruyucu meleklerin olacaklar güzel kızım. Hiç üzülme olur mu annem... Baban da ben de seni çok seviyoruz bunu hiç unutma.”

Çok seviyorum seni canımın en içi.
        Annen Reyhan...

Hemen sonrasında eline diğer mektubu alıp okumaya başladı.

...Hira’m babasının prensesi...

Aslında böyle bir şey yazmak hiç içimden gelmiyor hep yanında olmak istiyorum... Oldu ki biz senin büyüdüğünü şahit olamazsak eğer bu yazdıklarımı unutma kızım...

Sen benim meleğimsin, canımsın... Yanında değilsem, olamıyorsam bile kendini hiç yalnız hissetme çünkü benden bile daha iyi baba olacak amcan var kızım. Kollarımda uyumayı ne çok sevdiğini biliyorum güzel gözlüm... Kendini kimsesiz hissetme ben seni iki tane melek gibi kızlara, sonra da baba eksikliğini asla hissetirmeyecek Kenan amcana emanet ediyorum.

Eğer bu mektup eline geçip okuyorsan üzülme olur mu güzel gözlüm... Seni hep seviyorum kızım hep yanında olmak istedim.

Seni çok seven baban...

     Harun...

Parmaklarının arasından düşen mektupla ayağa kalkan Hira okuduklarına inanamıyordu. Annesi ve babası ölmüş müydü... yanına gelmek isteyen üç kişiye elini kaldırıp durdurdu. Nefes alamıyordu. Dudakları titrerken gözlerinden akan yaşlarla odadan bir hışımla çıktı. Peşinden seslenen kimseyi duymadan koştu...

Geldiği mezarlığın kapısından içeriye girerken annesinin ve babasının her mezarına geldiğinde içi bir tuhaf olurdu şimdi ise canı acıyordu. Babası ve annesi gerçekten orada yatan iki kişi miydi? O yüzden mi rüyasında onları görünce ağlayarak uyanıyordu.