Akşam Güneşi tüm ihtişamı ile genç kızın yüzüne vururken Harun yutkunmak zorunda hissetmişti. Aşk kolay değildi ama ikisini etkisi altına almıştı. Çekilecek acıları umursamadan bir bütün olmak adına çoktan adımlarını atmışlardı Harun ve Reyhan...
Ke...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Her detayı ile beni benden alan muhteşem kapak için ebrar-ky çok teşekkür ederim❤)
Anahtarı sessizce çevirmeye gayret gösterip kapıyı oldukça sakin bir şekilde açıp içeri giren Güneş, arkasını dönmesi ile kolları göğsünde bağlı duran Yıldız'ı görmüştü. Yüzünden oldukça sinirli olduğu belli olan Yıldız kendisine adım atmıştı. Güneş saatlerdir zorla tutulmanın verdiği stresin ötesinde gerçeklerin çıkması ile hayatlarını darma duman edecek adam yüzünden tüm sinirleri bozulmuş, gözyaşları süzülerek yanaklarına doğru yol almıştı. Bir eliyle dudaklarını örtmüştü. Kendisini kolları arasına alan Yıldız'a sıkıca sarılmıştı. Çaresiz kaldığı çok anlar olmuştu ama bu şimdiden çok ağır gelmeye başlamıştı.
Yıldız kalbini kaplayan korkuya kendisini bırakmak istemese bile Güneş'i tanıyordu. Kolay kolay ağlayan birisi değildi. Zorla yutkunmak zorunda hissetmişti. Nefesi tıkanıp kalırken zor çıkmıştı sesi.
"Güneş."
Kollarının arasından çıkan Güneş yanaklarını silip oturma odasına girmişti. Zaman kaybetmeden peşinden gitmişti Yıldız da. Yanyana oturduğu Güneş elleriyle oynarken yan dönmüştü.
"Alacak...Hira'yı alacak."
Güneş hıçkırıklarının arasından konuşmaya devam etmişti.
"Yıldız... bir şey yapmalıyız. Alamaz... Vermem."
Ayağa kalktığından bile haberi olmayan Güneş saçlarını geriye atmış kendiyle konuşurcasına söylenmeye devam etmişti. Yıldız arkadaşının durumu karşısında hızla ayağa kalkıp omuzlarından tutarak sarsmıştı.
"Güneş Allah aşkına bir kendine gel!"
Güneş iyiden iyiye bozulan sinirleri ile yere çökmüştü. Başı önünde hıçkıra hıçkıra ağlarken olanlara inanmıyordu. Adam kendisini öyle korkutmuştu, öyle çaresiz bırakmıştı ki ne yapacağını bilemiyordu. Nefesi kendisine yetmiyor, gerçekler kendisini boğuyordu. Bir eli ile dizine kaçıncı vuruşuydu hatırlamıyordu. Yıldız elini tutup engel olmuştu.
"Kardeşim yapma böyle. Bir yolunu buluruz."
Güneş umutsuzca yaşlı gözlerini Yıldız'ın gözleri ile buluşturmuştu. Başını olumsuzca sallamış derin bir nefes almıştı.
"Alacak... DNA testi istedi. Olmaz diyemedim."
Yıldız göğsüne çektiği arkadaşı gibi gözyaşlarını akıtmaya başlamıştı. İkisinin canından gibiydi küçük kız. Anne olmuştu ikisi Hira'ya. Onların yaşayamadığı çocukluğu, kendilerine emanet edilen küçük Hira yaşasın diye ellerinden gelenin fazlasını yapmışlardı.
