9. Bölüm Yüreğim

9K 577 148
                                    

Reyhan sevdiği adamı uyurken izlemeyi kendisine huy edinmişti. Sakallarını sevdiği adam gözlerini açmış ve belinden tutup kendisine çekmişti. Burunları sürterken Reyhan kıkırdamasına engel olamamıştı. Kalbini her defasında hızlandıran adamı bu kez kendisi öpmüştü. Gözleri usulca kapanırken belini sıkan elin sahibi içini titretiyordu. Dudakların dansı başını döndürecek kadar güzeldi. Nefesini nefesine katmış bedenini yangınlara çağırıyordu. Aynı anda koparken birbirlerinden ikiside hızlı nefes alıp verirken Harun sevdiği kadının alnına sıcacık bir öpücük bırakmıştı.

"Reyhan'ım."

İçine kaplayan mutluluğu hiçbir şeye değişmezdi. Buz olan kalbini eriten adamdı Harun. Uçurumdan çekip almıştı. Aşkı yaşatan adamı çok seviyordu.

"Harun seni seviyorum."

Sakallarıyla oynadığı adamın dudaklarına kayan bakışları ile yutkunup gözlerini sevdiği adamın maviliklerine çevirmişti.

"Kalbimsin kadın."

Daha ne olduğunu anlamadan kendisini Harun'un altında bulan Reyhan hızlı hızlı nefes alıp verirken bileklerini yastığa bastırıp parmaklarını iç içe geçiren Harun'un bakışları ile daha da heyecanlanmıştı.
Altında duran karısı aralanan dudakları ile kendisini öyle zorluyordu ki nefesi tıkanıp kalmış gibi hissediyordu. Çölde bir damla suya hasret kalmışcasına susuzluğuna son vermişti...

##########

Evliliklerinin bir haftası geri de kalmıştı. Reyhan bu konakta kendisini yabancı hissediyordu. Harun varken konak ona sıcacık bir yuva oluyordu. Harun kapıdan çıkıp gittiği an karanlığa terk ediyor gibiydi.
Sıkıntılı bir nefes alan Reyhan odasından çıkmıştı. Harun bugün geç geleceğini söylediğinden beri içi hiç rahat değildi. Oturma odasına girmesi ile kaynanası nefretle bakmıştı. Reyhan böyle olsun istemiyordu ama karşısında ki kadın hiç yakın değildi. Reyhan konuşmayı defalarca denemesine rağmen hep hakaretlere mağruz kalmıştı. Odadan çıkmak için arkasına dönmek üzereydi ki duydukları ile vazgeçmişti.

"Dolanma etrafta. Seni gördükçe sinirlerim tepeme çıkıyor!"

Reyhan artık susmayacaktı. Başı dik kendisine kızıp bağıran kadına cevap vermişti.

"Meryem hanım! Siz ister kabul edin ister etmeyin ben bu konağın geliniyim. Bugün görmek istemeyebilirsiniz fakat elbet bu konakta bir yerde göreceksiniz beni.  Kabullenin artık ben oğlunuzun karısıyım."

Hiddetle yerinden kalkan kadın üzerine yürürken bile kımıldamamıştı.

"Terbiyesiz! Sen benimle böyle nasıl konuşursun?"

"Gayet edebli ve terbiyeli konuşuyorum."

Yalandan gülen kadın öfkeyle bağırıp konuşmuştu.

"Sen de terbiye edep olsaydı nişanlıyken oğlumu ayartmazdın!"

Reyhan da sinirle konuşmuştu kendisine böylesine bağıran kadına.

"Ben oğlunuzu ayartmadım! Laflarınıza biraz dikkat edin."

Reyhan dolan gözleri ile dönüp giderken arkasından söylenen kadının söyledikleri ile dudaklarını eliyle örtmüştü. Odasına girmesi ile hıçkırıklarını serbet bırakmıştı. Yatağına oturmuş parmağında duran yüzüğüne bir damla yaş düşmüştü.

Akşam Güneşi (TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin