Ep 5 Zawgyi

96 4 0

by FengFengTT

by FengFengTT

ကိုယ့္ဘ၀ရဲ့အမွတ္တရေတြအားလံုး
မင္းနဲ႔ပဲထုဆစ္ခဲ့တာမို႔
မင္းထြက္သြားလိုက္တာနဲ႔
ကိုယ့္ဘ၀တစ္ခုလံုး
တစ္စစီေၾကမြသြားလိုက္တာမ်ား
ျမင္မေကာင္းလိုက္တာ
#ပိုင္ထက္ျမက္

2017~
"အားးး ပင္ပန္းလိုက္တာကြာ ဆယ္တန္းပီးရင္ေအးေဆးပဲဆိုပီး ဂ်င္းထည့္ခဲ့ၾကတာကြာ တကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ့လည္းတူတူပဲ First semကလည္းေျဖေတာ့မယ္ ဘာစာမွလည္းမရေသးဘူး"
"ပူမေနနဲ႔ျမတ္မင္း ငါတို႔လည္းအတူတူပဲ ပိုင္ထက္ကိုေတာ့သြားမေမးနဲ႔ ဒီေကာင္roll 1ဆိုတာကိုေတာင္ငါတို႔ကိုလ်ိႈထားခဲ့တာ"
"မဟုတ္ပါဘူး "ဟိန္းသန္႔ကိုျပန္ေျဖရင္း
"မင္းတို႔ပီးရင္လည္းသိမွာပဲမို႔ "
တည္တံ့က "ကဲကဲေတာ္ေတာ့ သားႀကီးတို႔ကန္တင္းသြားၾကစို႔ေန့လည္
physicsခ်ိန္ပါတယ္ ငါအိမ္စာမပီးေသးဘူးျမန္ျမန္သြားစားၾကစို႔.."
"ဟုတ္တယ္ေျပာမွပဲ ဗိုက္ဆာေနပီ သြားၾကမယ္ သားႀကီးတို႔ "
ေျပာပီးပီးခ်င္းျမတ္မင္းကအတန္းေရ႔ွလွစ္ခနဲေျပးထြက္သြားသည္
ဟိန္းသန္႔က "သားႀကီးတို႔မင္းတို႔အရင္သြားႏွင့္ ငါဟဲဟဲ ရွင္းေလးကိုသြားေခၚပီးလိုက္ခဲ့မယ္ သူတို႔အတန္းကMathsအခ်ိန္မလို႔နည္းနည္းေနာက္က်မွဆင္းတာ "ရွင္းသန္႔ၾကည္စင္ဆိုတာ ECဘက္ကဟိန္းသန္႔၏ေကာင္မေလးျဖစ္သည္(စစခ်င္းမွာပါတဲ့ သူတို႔လိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ေကာင္မေလး)
"ေအးကြာ အဲ့တာဆိုငါတို႔သြားႏွင့္ပီ လက္ဖက္ထမင္းပဲမွာေပးထားရမွာမလား.."
"အမ္ .မ.. မမွာထားနဲ႔တည္တံ့ ဒီေန့ငါ့ေကာင္မေလးပါလိုက္မွာဆိုေတာ့ နည္းနည္းေကာင္းေကာင္းေလးစားရမွာဟ မဟုတ္ရင္ငါ့ကိုေန့တိုင္းလက္ဖက္ထမင္းနဲ႔ႏွပါးသြားတဲ့ေကာင္လို႔ထင္သြားလိမ့္မယ္"
"မဟုတ္လို႔လား"
"ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္တယ္ေလကြာ ဒါေပမယ့္ဒီေန့ေတာ့မဟုတ္ဖူး သြားပါေတာ့ကြာ ဒါေတြမင္းတို႔လိုFAေကာင္ေတြကိုေျပာလည္းနားလည္မွာမဟုတ္ဖူး"
"ေအးပါကြာ"
"ဟိုေကာင္ေတြ မလာေသးဘူးလား ဗိုက္ဆာေနပါပီဆို ျမန္ျမန္လာၾကေတာ့"
အတန္းေရ႔ွေရာက္ေနပီျဖစ္ေသာျမတ္မင္းကလွမ္းေအာ္ေလသည္
"လာပီ ပိုင္ထက္သြားရေအာင္ ငါတို႔သြားႏွင့္ပီဟိန္းသန္႔ လိုက္ခဲ့လိုက္ေတာ့"
"ေအးေအး"
နည္းနည္းေနာက္က်သြားသည္ထင္ ကန္တင္းေရာက္ေတာ့လူေတြရႈပ္ေနပီး ခံုအလြတ္မရိွေတာ့
"အား..ဗိုက္ဆာပါတယ္ဆိုမွခံုကမရိွဘူး တည္တံ့အဲ့တာမင္းေၾကာင့္ မင္းေၾကာင့္ မင္းစကားမ်ားေနလို႔ျဖစ္တာ အား..ဗိုက္ဆာတယ္ ဗိုက္ဆာအြန္း..အြန္း.."
"အာ့ ဘာလို႔ငါ့လက္ကိုကိုက္တာလဲ ေခြးေလး"
"မင္းဘာလို႔ငါ့ပါးစပ္ကိုလာပိတ္တာလဲ ဖီ ဖီ လက္ကလည္းသန္႔ရဲ့လားမသိဘူး"
"မဟုတ္ပါဘူးကြာ မင္းကမတအားေတြဆူညံေနေတာ့တျခားသူေတြအေနွာင့္အယွက္ျဖစ္မွာစိုးလို႔"
"ဘာျဖစ္လဲကြာ အဲ့ေတာ့"
"အင္းဘာမွမျဖစ္ဖူး သူတို႔ေတြမင္းအေပၚကိုတမ်ိူးျမင္သြားမွာပဲစိုးတာ"
"ျမင္ျမင္ကြာ"
"မင္းကေတာ့ေလ.."
တည္တံ့ကျမတ္မင္းရဲ့ေရ႔ွဆံပင္စိမ္းႏုေရာင္ေလးကိုအသာဖြရင္း...
"ေတာ္ပီမဆိုးနဲ႔ေတာ့ခ်ီးထုပ္ေလး.. ငါေနရာရွာေပးမယ္ "
"ခ်ီးပဲဆိုး..ေဘးဖယ္..ေသခ်ာလုပ္ထားပါတယ္ဆိုမွဒီဆံပင္ပဲလာဖြေန..."
တည္တံ့ဖြထားတဲ့ဆံပင္ေလးကိုလက္နဲ႔သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျပန္လုပ္ပီး မ်က္မွန္အဝိုင္းေလးကိုပင့္တင္လိုက္ကာ
"ေနရာရွာေပးမွာဆိုျမန္ျမန္ရွာေပး.."
တည္တံ့ကသူ႔ေရ႔ွမွာရိွေနတဲ့ေကာင္ေလးရဲ့လုပ္ေဆာင္ေနသမ်ွပံုရိပ္တိုင္းကိုလက္လႊတ္သြားမွာစိုးသည့္အလားၾကည့္ေနပီးမွ အသာၿပံဳးလိုက္ကာ..
"အင္း..ခဏေစာင့္"
ျမတ္မင္း တည္တံ့နဲ႔ဟိန္းသန္႔တို႔ကငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္အထင္ တည္တံ့ကျမတ္မင္းကိုေတာ္ေတာ္ဂရုစိုက္သလိုပဲ ဟုတ္မွာပါ ကေလးဆန္တဲ့ျမတ္မင္းကိုလူႀကီးဆန္ၿပီးသည္းခံတတ္တဲ့တည္တံ့က ဂရုစိုက္ေပးတာ ပံုမွန္ပါပဲ..
"ပိုင္ထက္ ေဟ့ပိုင္ထက္ ဒီမွာတို႔က"
အသံၾကားလို႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ခတ္လတ္စိမ္း
"ခံုမရိွရင္ တို႔၀ိုင္းလာေပါင္းထိုင္ေလ"
ကန္တင္းကိုေစာေစာေရာက္ေနေသာခတ္လတ္စိမ္းကလွမ္းေခၚေလသည္
ကြၽန္ေတာ္သြားမထိုင္ခ်င္ ထမင္းခ်ိဳင့္ပါတာမို႔သစ္ပင္တစ္ပင္ပင္ေအာက္သြားထိုင္စားလည္းျဖစ္သည္ ဒါေပမယ့္ ျမတ္မင္းတို႔ကဗိုက္ဆာေနတာမို႔ သူတို႔၀ိုင္းမွာပဲေပါင္းထိုင္လိုက္ေတာ့သည္
ႏွစ္စတုန္းကအခန္းထဲမွာပဲစားေပမယ့္ အၿမဲတမ္းအတူတူစားေနၾကျဖစ္သည့္စစ္ေသြးကစိတ္ထဲေပၚေပၚလာတာမို႔ ေနာက္ပိုင္းတည္တံ့တို႔ႏွင့္ကန္တင္းသာအတူတူလိုက္ျဖစ္ေတာ့သည္
"ေက်းဇူး"
"ေျပာစရာလူေတြလားပိုင္ထက္ရဲ့ မွာေလတို႔ေကြၽးပါ့မယ္"
"ထမင္းခ်ိဳင့္ပါတယ္"
"အဲ့တာဆိုဟင္းမွာေလ ပိုင္ထက္"
"မလိုဘူး.."
.............🍂🍂🍂
တိတ္ဆိတ္သြားေသာအေျခအေနကို ျမတ္မင္းကပဲ
"အဟမ္း ခတ္လတ္စိမ္းတို႔မ်ားကြာ ပိုင္ထက္တစ္ေယာက္ပဲေကြၽးေနတာ ငါတို႔လည္းပါးစပ္ပါပါတယ္ဟ"
"မဟုတ္ပါဘူး တို႔ကသူငယ္ခ်င္းေတြအကုန္လံုးကိုေကြၽးပါတယ္ စားခ်င္တာမွာၾကေလ"
"ေတာ္ပါပီ ေက်းဇူးပါဗ်ာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ့civil queenကရုပ္လည္းေခ်ာသေဘာလည္းေကာင္း"
"မေျမႇာက္ပါနဲ႔ဟာ.."
ရွက္ၿပံဳးေလးၿပံဳးၿပီးကြၽန္ေတာ့္ဘက္ကိုၾကည့္လာတဲ့ခတ္လတ္စိမ္း.
civil queenဆိုတဲ့ဂုဏ္ပုဒ္နဲ႔အညီ ခတ္လတ္စိမ္းကေတာ္ေတာ္လွသည္ မ်က္ခံုးထူထူေလးေတြနဲ႔ႏွာတံခြၽန္ခြၽန္ မ်က္လံုးဝိုင္းဝိုင္းေလးေတြ ေက်ာလည္ေလာက္သာရိွေသာနီညိုေရာင္ဆံႏြယ္ေခြေခြေလးေတြ ျပစ္မ်ိဳးမွဲ႔မထင္ျဖဴ၀င္းေနတဲ့အသားအရည္တို႔ေၾကာင့္ ေက်ာင္းမွာရိွေသာေက်ာင္းသားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား၏ႏွလံုးသားကိုသိမ္းပိုက္ထားပံုပင္..
ခတ္လတ္စိမ္းကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကည့္လာတဲ့မ်က္၀န္းေတြရဲ့အဓိပၸာယ္ကိုသိေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္စိတ္မ၀င္စား ဒီ့ထက္ပိုပီးလည္းမပတ္သတ္ခ်င္ ထမင္းကိုပဲအာရံုစိုက္စားေနလိုက္သည္ ...
စစ္ေသြးမင္းခုဘယ္မွာလဲ ..
ဆယ္တန္းႏွစ္တြင္ စစ္ေသြးရဲ့မိဘေတြကရုတ္တရက္ေျပာင္းသြားၾကသည္ စစ္ေသြးဆယ္တန္းေျဖပီးရင္ျပန္လာမယ္ထင္ထားခဲ့ေပမယ့္ထိုကတည္းကအဆက္အသြယ္မရေတာ့တာ ျဖစ္သည္..
First yr First semေတာင္ေျဖေတာ့မည္
Uniတူတူတက္မည္ဟုေျပာထားေသာေကာင္ေလးသည္ ခုထိေပၚမလာခဲ့~
ထမင္းေရာပံုမွန္စားရဲ့လား ဒီအခ်ိန္ဆိုမင္းတစ္ေယာက္တည္းမ်ားျဖစ္ေနမလား ေနတတ္တဲ့မင္းကငါမရိွလည္းအဆင္ေျပေနမွာပါ ~
ငါမင္းကိုမုန္းတယ္စစ္ေသြး အၿမဲတမ္းအနားမွာရိွေပးမယ္ေျပာပီး uniအတူတူတက္မယ္ေျပာပီး စာအတူတူလုပ္မယ္ေျပာပီး ကတိမတည္တဲ့မင္းကိုငါမုန္းတယ္ ငါမုန္းတယ္...က်စ္ လြမ္းတယ္စစ္ေသြး ျပန္လာခဲ့ပါေတာ့...
***********************
ညေနေက်ာင္းဆင္းလို႔အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေရခ်ိူးထမင္းစားပီးတာနဲ႔ အေပၚတက္ခဲ့ပီး စာက်က္ေနလိုက္ေတာ့သည္
တေန့စာတေန့လုပ္တာမို႔ First semေျဖခါနီးေပမယ့္ သိပ္ေတာ့မပင္ပန္း စာေတြကျပန္ေနႊးယံုေလာက္သာ
Ti Ti Ti📱📱📱
ph ringtoneျမည္လို႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့မသိတဲ့နံပါတ္စိမ္း
ထို႔ေၾကာင့္မကိုင္ပဲထားလိုက္သည္
Ti Ti Ti📱📱📱
ရပ္သြားပီး ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ထပ္ေခၚေနျပန္သည္
ဒီလိုပံုစံနဲ႔ဆို စာလုပ္လို႔ျဖစ္မွာမဟုတ္ေတာ့
ထို႔ေၾကာင္ျမည္ေနတဲ့Phကိုကိုင္လိုက္သည္
ဟယ္လို~
ဟယ္လို ~
တစ္ဖက္ကျပန္ေျဖသံမၾကား
"က်စ္! အဲ့တာေၾကာင့္phစိမ္းေတြဆိုမကိုင္ခ်င္တာ"
ခ်မလို႔လုပ္လိုက္ပီးမွထြက္လာတဲ့တစ္ဖက္ကအသံ
📞ဟယ္လို ပိုင္
အရင္လိုေအးတိေအးစက္ေနတုန္းပဲလား...
************************************°
2014~
ကြၽန္ေတာ္ေက်ာင္းေဆာင္မွာေနတာ ဒီေန့က၂ပတ္ေျမာက္ေန့
ပထမပတ္ကေတာ့ပစၥည္းေတြေရႊ့ဝယ္စရာရိွတာဝယ္နဲ႔ အခ်ိန္ကုန္မွန္းမသိကုန္သြားခဲ့သည္
ေဖေဖတို႔လား အဟက္ သူတို႔ကေတာ့ကြၽန္ေတာ့္ကိုအေဆာင္ပို႔ပီးတဲ့ေန့မွာပဲ အလုပ္မွာအေရးႀကီးကိစၥေပၚလာလို႔ဆိုပီးခ်က္ခ်င္းျပန္သြားၾကတာေလ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ဒါေတြကမထူးဆန္းေတာ့ပါဘူး
၂ႏွစ္ပဲ စစ္ေသြး ၂ႏွစ္ပဲ ပီးတာနဲ႔ အိမ္ျပန္မယ္ ပိုင္နဲ႔အတူတူuniတက္မယ္
ပိုင္ကအင္ဂ်င္နီယာတက္မွာတဲ့ ကြၽန္ေတာ္စာႀကိဳးစားမွရေတာ့မယ္ ဒါမွသူနဲ႔အတူတူတက္ႏိုင္မွာ.....
အရင္ကကြၽန္ေတာ္စာမလုပ္ခဲ့ဘူးဆိုတာက
တကယ္ေတာ့ အပ်င္းႀကီးယံုသပ္သပ္မဟုတ္ဖူး ပိုင္စာရွင္းျပတာကိုနားေထာင္ခ်င္တာလည္းပါတယ္ ေက်ာင္းမွာစာသင္ရင္ကြၽန္ေတာ္စာလိုက္လုပ္ေလ့မရိွဘူး
ဒါေပါ့ ေက်ာင္းဆင္းရင္ပိုင္က ကြၽန္ေတာ့္ကိုစာလိုက္မလုပ္လို႔ဆူမယ္ ပီးရင္စာျပေပးမွာမို႔ အိမ္လာခဲ့လို႔ေျပာမယ္ ကြၽန္ေတာ့္ဘ၀မွာပိုင္နဲ႔စာလုပ္ရတာအေပ်ာ္ဆံုးပဲ...
"စစ္ေသြး ေဟ့စစ္ေသြး ဘာေတြေတြးေနတာလဲ"
"အာ လင္းျမတ္ ဘာမွမေတြးပါဘူးကြာ ဘာလို႔လဲ"
လင္းျမတ္ကကြၽန္ေတာ္နဲ႔တစ္ခန္းတည္းေနတဲ့အခန္းေဖာ္ အတန္းထဲမွာလည္းတစ္ခံုတည္းထိုင္ရတာမို႔ ဒီမွာေတာ့ လင္းျမတ္နဲ႔အရင္းႏွီးဆံုးျဖစ္သည္
"ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးကြာ မင္းကစာအုပ္ေတြထၫ့္ေနရင္း ငုတ္တုတ္ေမ့ေနလို႔"
"ugh!ငါကအဲ့လိုပဲဒါနဲ႔မနက္ျဖန္ဘာဟင္းနဲ႔ေကြၽးမလဲမသိဘူး"
"မင္းကေတာ့တကယ့္ဟာေလးပဲကြာ မနက္ျဖန္Tutoရိွတာေမ့ေနတာလား စားဖို႔ေသာက္ဖို႔ပဲအခ်ိန္ျပၫ့္ေတြးေန"
"မနက္ျဖန္Tutoကengနဲ႔phys 2ခုထဲမလား"
"ေအးေလ "
ကြၽန္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းမွာေန့တိုင္းနီးပါးTutoေျဖရသည္ တစ္ခန္းျပတ္ေလးေတြေပါ့ တစ္ခန္းပီးတိုင္းတစ္ခါTutoေျဖရတာဆိုေတာ့ ေနာက္ပိုင္းစာေတြမ်ားလာလည္း သိပ္ပင္ပန္းေတာ့မွာမဟုတ္ ပီးေတာ့တစ္ပတ္တစ္ခါprojectorျပေပးေလ့ရိွသည္ ေနာက္အားကစားကြင္းထဲသြားပီး ကစားရတဲ့ေန့လည္းရိွသည္ ဆရာဆရာမေတြကလည္းမိသားစုေတြလိုပဲသိပ္ကိုေနြးေထြးလြန္းသည္.....
စာနဲ႔ေက်ာင္းေက်ာင္းနဲ႔စာပဲလံုးခ်ာပတ္လည္လိုက္ေနရတာ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ပင္ပန္းေပမယ့္လည္း...
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ႀကိဳးစားမႈေတြသာအရာထင္ပီး ပိုင္နဲ႔အတူတူတက္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္..က်န္တာဘာမွမလိုေတာ့ပါဘူး...
****************************
ဘာလိုလိုနဲ႔ တစ္လေတာင္ျပည့္ပီ မနက္ျဖန္outpassေန့မလို႔ အိမ္ကလူေတြလာေတြ့မည္ထင္ပါသည္ မလာေတြ့လဲကိစၥေတာ့မရိွ
"စစ္ေသြး မင္းဘာမွာလိုက္လဲ"
"ဟမ္?"
"စာရြက္ေလကြာ မိဘေတြလာေတြ့ရင္မင္းလိုတဲ့ဟာကိုမွာလို႔ရေအာင္ေပးတဲ့စာရြက္ေလ"
"ေအာ္ ငါမမွာလိုက္ဖူး"
ေျပာပီး စာျပန္ၾကည့္ေနတဲ့စစ္ေသြး..
"ဘာလို႔လဲကြ"
"ဘာလို႔မွမဟုတ္ပါဘူး ဒီတိုင္း...ငါ့ဆီမွာလိုအပ္တာမွမရိွတာ"
သိခ်င္တာေလးတစ္ခုပဲရိွသည္ ပိုင္ေနေကာင္းရဲ့လားအဆင္ေျပရဲ့လားဆိုတာေလး......
စစ္ေသြးဆိုတဲ့ေကာင္ေလးနဲ႔ကြၽန္ေတာ္သိတာတစ္လေတာင္ရိွပီ စစ္ေသြးကသူမ်ားေတြကိုကူညီတတ္သည္ ကြၽန္ေတာ္အေဆာင္ေရာက္ေတာ့အရင္ေရာက္ႏွင့္ေနတဲ့သူကပဲပစၥည္းေတြကူေရႊ့ေပးခဲ့တာျဖစ္သည္ အၿမဲတမ္းလိုလိုပါးခ်ိဳင့္နက္နက္ေလးေတြေပၚေအာင္ၿပံဳးေနတတ္သည္
လန္းဆန္းတက္ႂကြေနတတ္သူမို႔ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ေတာင္မသိလိုက္ပါပဲ စာလုပ္ရတာပင္ပန္းတဲ့အခ်ိန္ေတြတိုင္းစစ္ေသြးကိုၾကည့္ေနမိတတ္သည္ ပီးမွစာဆက္လုပ္ျဖစ္သည္...
နည္းနည္းေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ႏိုင္တယ္လို႔ထင္ေကာင္းထင္ႏိုင္ေပမယ့္ အဲ့အက်င့္ကတကယ္ကိုျပင္မရေတာ့ဘူးဗ်ာ..
ဒါေပမယ့္စစ္ေသြးကမိဘေတြအေၾကာင္းေျပာတိုင္း ေအးတိေအးစက္ျဖစ္သြားတတ္သည္..
"ထမင္းစားမေခၚေသးဘူးလားမသိဘူး လင္းျမတ္ဒီေန့ဘာနဲ႔ေကြၽးမယ္ထင္လဲ"
သိသိသာသာႀကီးကိုစကားလမ္းေၾကာင္းေျပာင္းသြားတဲ့စစ္ေသြး ဒီေကာင္ေလးကအၿမဲတမ္းၿပံဳးေနတတ္ေပမယ့္ ဘာေတြမ်ားတစ္ေယာက္တည္းခံစားေနရတာလဲေလ....
"ထမင္းစားလို႔ရပီ" အတန္းေရ႔ွကိုထမင္းစားေဆာင္ကအမႀကီးကလာေအာ္ေလသည္
"သြားၾကစို႔ စစ္ေသြးထမင္းစားလို႔ရပီတဲ့"
!အင္း"
ထမင္းစားေဆာင္ေရာက္တဲ့ အထိ ၿပံဳးမလာတဲ့စစ္ေသြး
ဒီေကာင္ေလးရဲ့အၿပံဳးေတြမျမင္ရရင္ကိုတစ္ခုခုလိုေနသလိုျဖစ္ေနတဲ့ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္းမစဥ္းစားတတ္ေတာ့..
"ကဲအေမာင္စစ္ေသြး သံုးေဆာင္လို႔ရပါပီဗ် ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးႀကီးလင္းျမတ္ကဟင္းေတြဆက္သပါတယ္..."
"ခြီး.. လင္းျမတ္ရုတ္တရက္ႀကီးဘာထျဖစ္တာလဲ"
"ေဟာဗ်ာ.. အခုထိမသံုးေဆာင္ေသးဘူးလား ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးကိုယ္တိုင္ခြံ႔ေကြၽးရမလား ဟ .အာ"
"စားပီ စားပီ တကယ္ပါပဲကြာ..."
အခုမွပဲၿပံဳးလာေတာ့တဲ့စစ္ေသြး ဒီေကာင္ေလးၿပံဳးလိုက္ရင္ေပၚလာတဲ့ပါးခ်ိဳင့္ေလးေတြ ကိုယ္တိုင္ေတာင္မသိလိုက္ပဲ ေငးၾကည့္ေနမိသည္အထိဆြဲေဆာင္လြန္းလွသည္
"စစ္ေသြး ဒီမုန္လာဥခ်ဥ္ရည္ဟင္းေသာက္ၾကည့္ ပူတယ္ေနာ္ မႈတ္ေသာက္"
"မုန္လာဥ??"
"အင္း မုန္လာဥခ်ဥ္ဟင္းေလ မင္းႀကိဳက္ရင္ငါ့ဆီကဟာပါယူေသာက္ေလစစ္ေသြး"
ပိုင္ကမုန္လာဥဆိုသိပ္ႀကိဳက္သည္
ခုခ်ိန္ပိုင္ထမင္းစားပီးပီလား ဒါမွမဟုတ္ မစားေသးပဲ စာေတြပဲနင္းကန္လုပ္ေနမလား ေက်ာင္းမွာေရာဘယ္သူနဲ႔မွမေပါင္းပဲ တစ္ေယာက္တည္းေနတုန္းပဲလား က်စ္ စာေမးပြဲျမန္ျမန္ေျဖေက်ာင္းျမန္ျမန္ပိတ္ပီး အိမ္ျပန္ခ်င္လွပီ
"စစ္ေသြး ဘာေတြငိုင္ေနတာလဲ စားေလ "
"ဟမ္ အင္း ....အား ..ပူတယ္"
"တကယ္ပါပဲ မင္းကေတာ့နေမာ္နမဲ့နဲ႔ ပူပါတယ္ဆိုတာကို ခဏေနၪီး ငါေရသြားခပ္ေပးမယ္"
"ေက်းဇူးလင္းျမတ္.."
လင္းျမတ္ကေရခပ္လာေပးပီး..
"ေရာ့ခ်ီးထုပ္ေကာင္ေလး..ေနာက္ခါထမင္းစားရင္းဘာမွေလ်ွာက္ေတြးမေနနဲ႔ ဟုတ္ပီလား.."
"အင္း..."
မနက္ျဖန္ အိမ္ကလာေတြ့ေလာက္မယ္ထင္ပါတယ္ မေတြ့ရလည္းဘာမွမျဖစ္ဖူးဆိုေပမယ့္ ပိုင္အေၾကာင္းကိုေတာ့ေမးခ်င္သည္
***********************
မနက္၁၁နာရီ~~
မိဘေတြလည္းတစ္ေယာက္ပီးတစ္ေယာက္ေက်ာင္းသားေတြကိုလာေခၚေနၾကသည္
"စစ္ေသြး ငါသြားေတာ့မယ္ အေဖနဲ႔အေမနဲ႔လာေခၚၾကပီ "ထို႔ေနာက္ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကိုၾကည့္ရင္း."မင္းတို႔အိမ္ကမလာေသးဘူးလား"
"အင္း မလာေတာ့ဘူးထင္တယ္..."
"လာမွာပါ တကယ္လို႔မလာဘူးဆိုရင္..
ငါလည္း..ငါလည္းမင္းနဲ႔အတူေနမယ္ အိမ္ကလာတာကိုသြားမေတြ့ေတာ့ဘူး"
"လင္းျမတ္!ငါကကိစၥမရိွဘူး သြားေတာ့"
"စစ္ေသြး..မင္းအဆင္ေျပရဲ့လား"
"အင္း..ေတာ္ပီ လင္းျမတ္ သြားေတာ့ေလ ၅နာရီပဲအခ်ိန္ရတာ ေတြ့ခ်ိန္နည္းသြားမယ္"
"အဲ့တာဆို ငါသြားပီေနာ္.."
"အင္း.."
၁၂နာရီ~~
အထဲျပန္၀င္ေတာ့မလို႔ျပင္ေနပီးမွ
"စစ္ေသြး"
ကြၽန္ေတာ့္နာမည္ေခၚသံၾကားလို႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အနည္းငယ္ျပည့္ၿဖိဳးေသာခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ ေနြးေထြးၾကင္နာတဲ့အၿပံဳးႏုကိုပန္ဆင္ထားပါတဲ့အန္တီႀကီး...
"အန္တီနီလာလား?"
"စစ္ေသြးလာသား အန္တီတို႔အိမ္သြားၾကစို႔ သားေမေမတို႔ကဒီေန့အလုပ္ကိစၥနဲ႔မလို႔ လာမေတြ့ႏိုင္လို႔တဲ့ ရတယ္မလားသား"
"ဟုတ္ "
အဟက္ !တကယ္ကို.. တကယ္ကိုပထမဆံုးoutpassကိုေတာင္လာမေတြ့ႏိုင္ၾကဘူးလား
မေမ်ွာ္လင့္ခဲ့ေပမယ့္.... ဟုတ္ပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္မွားတာပါ တကယ္ကိုမေမ်ွာ္လင့္ခဲ့သင့္တာ
အန္တီနီလာတို႔အိမ္ေရာက္ေတာ့
"သားေမေမတို႔ကိုphဆက္လိုက္ၪီးေနာ္ အန္တီထမင္းခူးလိုက္ၪီးမယ္"
"ဟုတ္"
"ဟယ္လို"
"ဟယ္လို.. သား ေရာက္ပီလား ေမေမတို႔လည္းလာမလို႔ပဲသားရယ္ အလုပ္ကိစၥကရုတ္တရက္ႀကီးေပၚလာလို႔ သားအဆင္ေျပတယ္မလား"
"ဟုတ္"
"ok okသား လိုတာရိွရင္အန္တီနီလာ့ကိုေျပာေနာ္ ေမေမအားလံုးမွာထားတယ္
Bossဧည့္သည္လာတယ္ "
"အင္း သားမွာစရာမရိွရင္ဒါပဲေနာ္ စာႀကိဳးစားသား က်န္းမာေရးလည္းဂရုစိုက္"
"ဟုတ္"
ပိုင့္အေၾကာင္းေတာင္မေမးလိုက္ရ ေမေမကphခ်သြားသည္..
ဒီေန့ကစေနေန့ဆိုေတာ့ ပိုင္အိမ္မွာရိွေလာက္သည္ ph noလည္းကြၽန္ေတာ္ေဘာ္ဒါမသြားခင္ကပိုင္ေပးထားတာရိွသည္ ဆက္လိုက္ရင္ေကာင္းမလား
"သား ထမင္းစားလို႔ရပီ"
"ဟုတ္"
ေနာက္မွပဲဆက္ပါေတာ့မယ္ေလ..
"သား ဘာေတြလိုအပ္ေသးလဲ အန္တီဘာေတြ၀ယ္ေပးလိုက္ရမလဲ"
"ရပါတယ္အန္တီ ကြၽန္ေတာ္ဘာမွမလိုဘူး"
"ေအးေအး သားလိုတာရိွရင္အန္တီ့ကိုေျပာေပါ့"
"ဟုတ္ကဲ့အန္တီ"
.........
လုပ္စရာလည္းေထြေထြထူးထူးမရိွတဲ့အျပင္အန္တီနီလာ့ကိုလည္းဒုကၡမေပးခ်င္ေတာ့တာမို႔ ေက်ာင္းကိုပဲေစာေစာျပန္လာခဲ့လိုက္သည္ေက်ာင္းေဆာင္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အထုပ္ေတြတေပြ့တပိုက္နဲ႔ေက်ာင္းသားအခ်ိဳ႕ နဲ႔သူတို႔မိဘေတြ
မွာစရာရိွတာေတြမွာေနၾကပီး တခ်ိဳ႕ေတြကမ်က္ရည္ေလးတစမ္းစမ္းနဲ႔..
အိပ္ေဆာင္ထဲပဲတစ္ခါတည္း၀င္ခဲ့ေတာ့သည္
ညေန၄နာရီေလာက္ေရာက္ေတာ့လင္းျမတ္ကအထုပ္ေတြနဲ႔ျပန္လာခဲ့သည္...
"စစ္ေသြး ေရာက္ေနပီလား ဘယ္လိုလဲအိမ္ကလာတယ္မလား.."
"အင္း လာတယ္လို႔လည္းေျပာလို႔ရပါတယ္"
လင္းျမတ္ကအထုပ္ေတြကိုေနရာခ်ေနရင္း..
"ဟမ္..ဘယ္လိုႀကီးလဲကြ"
"ugh..ဒီလိုေလ ေမေမ့သူငယ္ခ်င္း အန္တီကဒီၿမိဳ႔ကပဲ ငါ့အိမ္ကအလုပ္ကိစၥနဲ႔မလာႏိုင္လို႔ သူ႔အိမ္ပဲလိုက္သြားလိုက္တာ"
"ေအာ္ အဲ့လိုလား....ဒါနဲ႔ ဒီမွာေရာ့ "
"ယူလာတဲ့အထုပ္ေတြထဲကတစ္ထုပ္ကိုထုတ္လိုက္ရင္း..မင္းအတြက္"
"ငါ့အတြက္?"
"အင္း..."
လင္းျမတ္ေပးတဲ့အထုပ္ေလးကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့..
"Cupcake?"
"အင္း cupcake မင္းဒီကိုလာတုန္းကcupcakeေတြပဲစားေနတာေတြ့လို႔ ငါမင္းအတြက္၀ယ္လာတာ.."
"ugh.. ေက်းဇူးပဲလင္းျမတ္ ငါေတာ့မင္းအတြက္ဘာမွမပါခဲ့ဘူးကြာ ဒါေပမယ့္စိတ္ခ် သီတင္းကြၽတ္ေက်ာင္းပိတ္လို႔အိမ္ျပန္ရင္ ငါကိုယ္တိုင္လုပ္တဲ့cupcakeေတြမ်ားမ်ားယူခဲ့မယ္"
"မင္း ကိုယ္တိုင္လား"
"ဒါဆို အရင္ကမင္းငါ့ကိုေကြၽးတာကေရာ?"
"အင္း.... ေျပာရမွာေတာ့နည္းနည္းရွက္စရာေကာင္းေပမယ့္ ငါေကာင္းေကာင္းလုပ္တတ္တာဆိုလို႔cupcakeလုပ္တာပဲရိွတယ္ .."
ဟိုေယာင္ေယာင္ဒီေယာင္ေယာင္နဲ႔လက္ေလးကိုနားထင္နားတစ္ခ်က္ပြတ္ပီး မ်က္ႏွာေလးရဲလာကာ ရွက္ရယ္ရယ္ရင္းေျပာလာတဲ့ေကာင္ေလး
ဒီအခိုက္အတန္႔ေလးမွာအခုန္ျမန္လြန္းေနတဲ့ႏွလံုးသားတစ္စံုေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ ပံုမွန္မဟုတ္ခ်င္ေတာ့ဘူး~
"ေကာင္းပီ မေမ့နဲ႔ေနာ္စစ္ေသြး ငါအဲ့မုန္႔အရသာကိုေတာ္ေတာ္လြမ္းေနပီ"
"အင္း မင္းကငါ့cupcakeကိုစားဖူးတဲ့ဒုတိယေျမာက္လူပဲ လင္းျမတ္"
"ဒုတိယ??ပထမကဘယ္သူလဲ မင္းမိဘေတြလား.
မဟုတ္ဖူး ငါ့အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း ငါ့မိဘေတြကအလုပ္မအားၾကတာနဲ႔မလို႔တစ္ခါမွမစားဖူးၾကဘူး"
ေအာ္~
"ဒါနဲ႔ စစ္ေသြးမင္းေက်ာင္းပီးရင္ဘာတက္ခ်င္လဲ"
"အင္ဂ်င္နီယာ"
"မင္းကအင္ဂ်င္နီယာဝါသနာပါတာလား"
"ဝါသနာ?ugh! တကယ္ေတာ့ငါဘာဝါသနာပါလဲေသခ်ာမသိေသးဘူးကြ ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ငါအင္ဂ်င္နီယာတက္ႏိုင္ေအာင္စာႀကိဳးစားမယ္ ငါ့ကိုပဲေမးေနတာ မင္းေရာ "
"ငါ? ငါကဆရာ၀န္လုပ္ခ်င္တာ"
"ေကာင္းတာေပါ့လင္းျမတ္ရ ငါတို႔အတူတူႀကိဳးစားၾကတာေပါ့
ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ခဏအိပ္လိုက္ၪီးမယ္><"
"စစ္ေသြး..မင္းကေတာ့ေလ...."