ferox | dreamnotfound

i occurrit patri tuo

"Tabii, George çıkabilirsin."

Dream, beni çağıran çocuğun arkasından gözlerini dikmiş ruhuma bakıyordu sanki.

Kardeşim bir rahat ver de sağ sağlim çıkabileyim şu sınıftan.

Bakışlarını olabildiğince görmezden gelmeye çalışarak kitaplarımı topladım. Sonunda sınıf kapısına geldim ve üçümüz müdürün odasına doğru yürümeye başladık.

Tanımadığım çocuk en önden, ben ve Dream onun arkasından ilerliyorduk.

Yavaşça dirseğimi koluna değdirip dikkatini üzerime çektim.

"Neden çağırdığını biliyor musun?"

Bu sorunun cevabını en geç 5 dakika sonra öğrenecektim ancak ona sorma ihtiyacı duymuştum.

Hayır, ona sorma değil, onunla konuşma ihtiyacı.

Kısaca omzunun üzerinden bana gözlerini indirerek baktı.

"Sebep olduğun olay ve tüm okula yayılan sevgili konusu için çağırıyor olmasın, zeki seni."

"Onu ben de biliyorum. Beni bir kayınpeder olarak mı, okul müdürü olarak mı çağırıyor?"

Burnundan sert bir nefes verdi, basbayağı bana gülüyordu.

"Kayınpeder olarak çağıracağına imkan verebiliyor musun cidden? Biliyor musun, bazen hayal gücüne hayran kalıyorum."

Tamam, beni salak yerine koymuştu. Şimdi düşününce neden olmasın ki ama? Bal gibi de olur.

"Ah, evet biliyorum. Ben de kendi hayal gücüme hayran kalıyorum. Bu arada neden olmasın? O da bizim sevgili olduğumuzu sanmıyor mu?"

"Evet, sanıyor, ancak bu uzun sürmeyecek. Nereden baksan bi 2 dakika sonra gerçekleri öğrenecek. Yani şimdilik öyle sanması bir şey değiştirmez."

"Babana nasıl sevgili olmadığımızı açıklamayı planlıyorsun? Yoksa, her arkadaşın seni yanaktan öpüp "sevgilim" diye mi hitap ediyor?"

"Kimse senin gibi doğru düzgün tanımadığı birini yanağından öpüp "sevgilim" diyerek karşısındaki insanı zor bir duruma sokmaz. Eminim okadar aptal değillerdir. Babama gelirsek, ben değil, sen anlatacaksın sevgili olmadığımızı."

"Ne?!"

"Naneleri yerken, bana mı sordun?"

Tam içimde büyüyen çirkef tarafımla cevap verecekken kendimi müdürün kapısının önünde buldum.

İşte başlıyoruz.