Öncelikle sizleri ne kadar çok özlediğimi söylemek istiyorum. Sizleri ilk kendimi kaybettiğim zamana götürmek istiyorum. Biriyle tanıştım tüm hayatımı güzelleştirdi. Herşey o kadar güzeldi ki ayaklarım yere basmıyordu. Ta ki yüzük takılana dek! O yemyeşil bahçelerde koşup eğlendiğim zamanlar bir kabusa dönüştü. Giydiğim kıyafetten saç boyama kadar herşeyime müdahale etmeler! Arkadaşlarıma surat asmalar ben onun arkadaşına surat astım diye kavga etmeler! Herşey de beni suçlamalar! Ve ihanet (aldatılma) etmeler! Sürekli psikolojik şiddet uygulamalar! Hayatımı kısıtlamalar! Tüm bunlar beni yıprattı! Ben onunlayken yanında hep yanlız hissettim kendimi!
Kendimi hiç bu kadar zayıf, güçsüz ve aciz hissetmemiştim! Canım o kadar çok yandı ki! Daha yeni yeni kendime geliyorum. Bu yüzden ben hayattan soyutlandım ve sevdiğim herkesi bırakıp gittim herkesi unuttum! Ben çok üzgünüm umarım beni affedebilirsiniz! Günlerim çok zor geçiyor! Tükendim artık! Ve ben iyi olacağıma inanıyorum ve yakında ömrüm olursa buralara tekrardan uğrayacağım! Kendinize iyi bakın ve herkese güvenmeyin tanışacağınız insanların hareketlerine tavırlarına oturup kalkmalarına size karşı davranış ve konuşmalarına çok dikkat edin en önemlisi ailenize karşı hal ve hareketlerine çok ama çok dikkat edin! Ve asla kolay kolay kimselere güvenmeyin yoksa sizin de haliniz benim gibi olabilir!!
Anlatacak o kadar çok şey var ki! Buna ne zaman yeter ne ömür sizleri hala çok seviyorum her daim de seveceğim hepinizi öptüm Allahaısmarladık ❤️❤️
