Veliaht | Hyunın ✓

#6' Ben Varım Korkma

° J E O N G I N °

Camdan dışarıyı izlerken parmağımdaki kalp atışlarını takip ediyordum. Hyunjin ile tam anlamıyla evliydik artık ve şuanda 1 haftalık 'balayı' için bize ayarladıkları eve gidiyorduk.

Minho ve Changbin'in gelmesine izin verilmemişti. Gideceğimiz villanın etrafı koruma ile doluymuş ama yanımızda olmamaları lazımmış. O yüzden Minho ve Changbin yok yanımızda.

Yetmezmiş gibi Hyunjin ile o evden yarın hiç çıkmamamız bütün gün evde baş başa kalmamız lazımmış. Ondan sonraki günlerde beraber dışarı çıkıp gezebilirmişiz.

Amaçlarını biliyorum ama yapmayacağım. Resmen onlar tarafından yönetiliyoruz ve ben bunu istemiyorum. Evlen dediler evlendim ama cinsel ilişkimize de karışmasınlar lütfen.

Of ya Hyunjin isterse? Sonuçta bu gece ve yarın bütün gün başbaşa kalacağız. Evliyiz. Ya isterse? Ama istemez. Changbin yapmayacağını söyledi. Umarım istemez...

"Ne oldu?"

Sıkıcı sessizlik sonunda bozuldu. Ona baktım ama o dikkatle yola bakıyordu. "Bir şey olmadı"

"Emin misin?" Elini bana uzatıp yüzük  parmağını oynattı. Lanet! Kalbim neden hızlanıyorsun? Adam hissediyor lütfen yapma beni rezil etme olur olmadık yerlerde.

"Hmhm"

Hayır yani neden kalp atışlarımızın hissedildiği yüzük yapmışlar ki? Benim kalbim sürekli hızlanıyor. Ama onunki hep normal. Nasıl normal olabilir ki?

Hiç mi etkilenmiyor benden?

Hayır yani niye etkilensin Jeongin?

Yeter tamam düşünme artık.

"Daha çok var mı?"

"Yaklaşık 3-4 saat var. Uykun geldiyse koltuğu yatır uyu"

3-4 saat mi? Tanrı aşkına nereye gidiyoruz böyle? Neyse gerçekten bugün yorulmuştum ve uykum gelmişti.

"Şey.. Nasıl yatıracağım koltuğu?"

Arabayı kenara çekip koltukta biryerlerle uğraştığında koltuk arkaya yatmıştı. Tabi bende. Hyunjin arka koltuktan ince bir battaniye alıp üstüme örttü ve yola devam etti.

Ben araba kullanmayı bilmiyordum ama o biliyordu. Tabi veliaht prens sonuçta. Ne kadar saray dışına çıkamasa da o her zaman benden daha şanslıydı.

Ben küçük bir dağ evinde annem ve babam dışında -arada ana kraliçe geliyordu- kimseyi görmeyerek yaşamıştım. Ama o koskoca sarayda yaşıyordu ve onun yanında Prenses yeji vardı. Hem kardeşi hem arkadaşı olmuştu ona ama benim bir kardeşim yoktu...

Ben sadece okul dersleri ve nezaket dersleri alırken o dövüş sanatları da öğrenmişti. Ben araba kullanmayı bilmezken o bunu da öğrenmişti.

Ne olursa olsun yinede o benden daha şanslıydı. Ama bu olanlar yinede onun suçu değildi. Ona kızamam...

--

Burnuma gelen güzel koku ile üzerine yattığım yastığa daha sıkı sarıldım. Bir yastık bu kadar güzel nasıl kokar? Bayıldım!

"Jeongin"

Uykulu ve tanıdık sesle hemen gözlerimi açtım. Sarıldığım yastık aslında yastık değilde veliaht prensin beliydi. Kafam çıplak göğsündeyken kollarım beline sıkı sıkı sarılıydı. Hızlıca üstünden kalktığımda yorganla kördüğüm olmuştum resmen ve ani hareketlerim beni yorganla birlikte yataktan düşürmüştü.